Sameiningin - 10.04.1888, Qupperneq 1

Mánad'arrit til stuðnings Jcirhju og Jcristindómi íslendinga,
gefið' út af Jiinu ev. lút. JcirJcjufélagi ísl. i VestrJieimi.
RITSTJÓRI JÓN BJARNASON.
d. árg. WINNIPEG, APRÍL, 1888. Ni- 8.
ITMestum íslendinguin, sem nokkuS hafa fylgt með tíman-
_ um, mun það kunnugt, að stefna skáldskaparins á
vorri tíð er talsvert öðruvísi en áðr var, þótt elcki sé litið
lengra aftr í tímann en einn eða tvo áratugi. Ekki þó svo
að skilja, að á þessum allra-síðasta tíma hafi nokkuð alveg
nýtt verið fundið í skáldskaparlegu tilliti, sem ekkert þekkt-
ist til áðr, heldr svo, að eitt atriði, sem áðr var tiltölu-
lega lítið gætt í skáldskap þeim, er næst liggr vorri tíð,
kemr nú miklu meira fram en fyr. Skáldin áðr höfðu sér-
staklega tilhneging til þess að draga upp myndir af til-
veru mannlífsins, ekki eins og það var eða er, heldr eins
og þeiin fannst það ætti að vera og gæti verið. Skáldin
nú þar á móti hafa sérstaklega tilhneging til að sýna
mannlífið, ekki eins og það gæti verið og ætti að vera,
heldr eins og það er í reyndinni, nákvæmlega eins og það
birtist hér fyrir augum þeirra. Hin fyr nefndu skáld
höfðu hugsjónir lifsins fyrir sér, eins og þeir ímynduðu sér
þær, þá er þeir voru að draga upp sínar mannlífsmyndir.
það eru hinir svo kölluðu ídealistar, hugsjónaskáldin. Hin
síðar nefndu skáld, skáldin, sem mest ríki hafa nú óneit-
anlega í skáldskáparheiminum, hafa virkilegleik hins jarð-
neska mannlífs fyrir sér, ]iá er þeir eru að draga upp sín-