Sameiningin - 01.01.1889, Qupperneq 8

—176—
spámönrmnum meS stór-fræga guðfrœðinga fyrir kennara.
Oss hættir í tíjótu hragði við að hugsa til Farísea-guðfrœð-
inganna með fyrirlitning. Og til þess getum vér haft
gildar ástæður. En það getr nú engu að síðr reynzt svo,
að það verði talsvert örðugra én vér fyrst ímyndum oss,
að sjá Farísea-háttinn út eins og hann var í raun og veru.
það voru eigi svo fáir af þessuin mönnum, sem enginn sá,
er að eins sér með mannlegum augum, mun geta frádœmt
mjög mikla guðrœkni. Sumir þeirra gengu í dauðann fyr-
ir trú sína með sömu hugprýði eins og hinir kristnu písl-
arvottar. Og ef vér eigi dirfumst að neita því, að þeir
ha1i haft guðrœkni til að bera, þá getum vér enn þá
síðr gjört lítið úr guðfroéðismenntan þeirra. það er satt,
að hið vísindalega form, sem þeir fœrðu hugsanir sínar í,
getr virzt oss og vorri öld undarlegt, til þess ekki að
segja kátlegt. En hugsanirnar sjálfar höfðu að minnsta
kosti til að bera einn eiginlegleika, seiri eg einmitt hygg
að ekki allra vísindamanna hugsanir hati. þeir gátu
haldið við eining og samdrætti þeirrar þjóðar, er dreifð
var út um allar áttir heimsins. þetta eitt er nóg til þess
að sýna, að oss tjáir ekki að líta smáum augum til þess
afls, sem guðfrœði hinna gyðinglegu lögmálskennara eða
rabbína í sér geymdi. það, hve hátt guðfrœðis-menntan
þeirra stóð, gjörði háskólann í Jamnía að reglulegu heims-
akademíi fyrir Gyðinga. Og fyrir sömu orsök heflr þjóð
þeirra, merkilegasta þjóðin í heiminum, fengið á sig það mót
í andlegu tilliti, sem hún hefir á sér allt til þessa dags.
— það var á meðal þessara guðfrœðinga, sem alls ekki, á
sinn liátt, voru neinir ónytjungar, að fremr öliu öðru var
skyggnzt eftir 'þeiin hefndardegi Róm til handa, er þeir
höfðu hiklausa von uin að guðs Messías myndi láta upp
renna.
Ef til vill, var Akíba Jósefsson mestr allra guðfrreð-
inga Gyðinga á 2. öldinni eftir Krist, og gekk nafn hans, eft-
ir því sem Gyðingar komust að orði, „frá einum heimsenda
til annars“. Tala lærisveina hans skifti greinilega þúsund-
um. Hann var öllum fremr gagntekinn af þeirri hiklausu
trú, að Jerúsalem og musterið myndi aftr rísa upp úr rúst-