Sameiningin - 01.03.1890, Blaðsíða 6

■2—
Og vínir heima, sem, ef þeir sjálfir eiga heima í einhverj-
um bezta parti af landinu og sitja þar lengi kyrrir, eru
freistaðir til að hugsa, að öll þau gœði, sem þeir sjálfir
hafa, geti líka fólk haft í öllum öörum plázum landsins
og kenna ódugnaði og atburðaleysi fólks [ þar, ef því líðr
ekki eins vel og sjálfuin þeim. Eg man frá fyrri og síð-
ari tímum, t. a. m., hvc roggnir margir bœndr í sumum
sveitum Fljótsdalshéraðs, sérstaklega í Fljótsdal, veðrsælustu
og beztu útigöngusveitinni á austrlandi, voru yfir sinni bú-
sæld í samanburði við búnaðarhag almennings í hinum
mögru sveitum syðst í austfirðingafjórðingi. Og svona er
miklu víðar. Og þegar eg nú á ný rak mig á þetta þar
heima, meðal annars í Reykjavík, er eg var þangað ný-
kominn úr minni austrlandsför, þá gaf það mér bend-
ing um, að það væri sjálfsagt ekki alveg tilhœfuiaust, er
vér erum sagðir hafa hálf-gleymt ýmsu á Islandi sökum
útivistar vorrar og séum þar af leiðanda freistaðir til að
dœma hag lands og lýðs þar of einstrengingslega frá nú-
veranda sjónarmiði voru hér í landinu. þó ætti þeir í
Eeykjavik og annars staðar, sem segja, að vér þekkjum nú
orðið svo illa til á íslandi og getum því eigi verið áreið-
anlegir aómarar, að muna eftir því, að vér eigum að vissu
leyti betra kost þess að kynnast Islandi í heild sinni og
h?g almennings þar en að minnsta kosti allir þeir, sem
heima sitja og hafa aldrei með eigin augum séö nema ofr-
lítinn blett af ættjörðinni, sitja svo áratugum skiftir lcyrrir
og ferðast hvergi um land, fyrir þá sök, að hingað vestr
til vor safnast á ári hverju hópar af fólki víðsvegar að
af öllu íslandi, sem vér eðlilega höfum mikið við að sýsla.
Með öðrum orðurn: vér stöndum hér í meira lifandi sam-
bandi viö hin ýmsu byggðarlög Islands heldr en vér gjörð-
um meðan vér áttum aðsetr heima og þá líka heldr en
fólk þar almennt nú. En allt um það slcal eg hátíðlega
játa, að það verðr allt af talsverð freisting fyrir oss til að
gleyma Islandi liéðan meira en vér ættum að gjöra og
verða þar af leiðanda síðr fœrir um að fella áreiðanlegan
dórn urn mannlíf og náttúru þeirra stöðva, þar sem vagga
vor stóð.