Sameiningin - 01.02.1891, Blaðsíða 5

181—
gu'ðs almáttugs. MeS sending Jesú Krists gaf guð oss sitt
eigiS hjarta.
En svo biðr guö um leiS um hjarta hvei’s einasta synd-
ugs manns. „Gef mér hjarta þitt“ — ]mS er biðjanda hróp
frá guði, sem hvert mannlegt eyra á að geta heyrt hvar
sem er út úr píslarsögu Jesú.
Kristindómrinn snertir hjartaS á undan öliu öSru — guðs
hjarta og mannsins hjarta.
Ef hjarta þitt, maðr, verðr gefið guði, ];á er öllu hinu
óhætt. Vilji þinn stefnir þá til guðs. þú biðr þá til guðs
eins og Jesús í Getsemane: VerSi, ekki minn, heldr þinn
vilji. Og þegar svo er komiS, þá þarft þú ekki að beita
neinu ofbeldi við skynsemi þína, eins og vantrúar-postul-
arnir segja, að kristnir menn verði að gjöra.
þegar mannshjartað er runnið saman viS guðs hjarta
þá hætta allar mótbárur frá mannlegri skvnsemi gegn krist-
indóminum.
(Esek. i.—3. og 8.—11. kap.).
Eftir séra Váldemar Briem.
Leit eg á loftinu brunandi
logandi, brennandi ský;
af stormvindi knúið,
rír frostheimum fiúið,
•það œddi sem eldlmöttr funandi
með ymjandi, dynjandi gný.
þar myndir eg fríSar sá fjórar,
svo forkunnar skærar og stórar,
O 3
þeim gulllega glampanum í.
Og blikandi vængjum þær blöktu'Su títt
og beint stefndu’ af augum um lofthvoltið frítt.
Um loftið þær leiftrandi fóru;
þaS Ijósfagrir kerúbar vóru.