Sameiningin - 01.04.1899, Blaðsíða 1

^ameimngt
Mdnaðarrit til stuðnings hirlcju og kristindómi íslendinga.
geficf út af hinu ev. lút. Jcirkjufélagi fsl. % Vestrheimi.
RITSTJÓRI JÓN BJAliNASON.
14. árg. WINNIPEG, APRÍL 1899. Nr. 2.
Hverju kross Krists hefir komið til leiðar.
Snúið úr æfisögu Krists eftir F. W. Farrak.
Afleiöingarnar af verki Jesú Krists eru jafnvel fyrir van-
trúarmanninn ómótmælanlegar eins og þær blasa viö í mann-
kynssögunni. Grimmdin varö ræk úr lífi manna. Jiað var far-
iS aS halda girndar-ástríðunum í skefjum. SjálfsmorS varS í
meövitund almennings brennimerkt sem óliœfa. Hin and-
styggilegu ungbarna-morð urSu fyrir hegning og fóru dvínandi.
Hinn ýmsi blygöunarlausi saurugleiki heiöindómsins varS aö
flýja í felur, þangaö inn í myrkriS, sem segja má aS hann ætti
heima. Naumast var nokkur sú tegund af mannlífsböli til, að
ekki kœmi á henni linun eöa lækning. Skylmingamönnunum
varð borgiö, [—þeim aumingja mönnum, sem hafSir voru til
þess að berjast á leiksviðinu, almenningi til augna-gamans, upp
á líf og dauSa í hinum hræðilegu einvígum, ýmist við sína eig-
in líka, aSra samskonar menn, ellegar við óarga villudýr.
þeim mönnum varð borgiö. J)eir ódæöis-sjónleikir dóu út.]*)
Jirælum var gefið frelsi. Herteknir menn nutu verndar. Sjúk-
um mönnum var hjúkraö. MunaSarleysingjum var veitt húsa-
skjól og heimili. Lífi kvenna var lyft á hærra stig. HiS
helga sakleysi barnœskunnar fékk yfir sig nýjan dýröarbjarma.
*) Því, sem hpi' stenilr innan hornklofanna, er til skýringar við
bœtt af oss.—Ritst.