Sameiningin - 01.04.1899, Blaðsíða 8

24
sem víða heima. Dómkirkjuna eða aðalkirkjuna skoðaði eg,
og er hún all-stórt, en fremr fornfálegt timbrhús, ogkirkju-
garðrinn umhverfis hana. Ekki man eg eftir nema einu lag-
legu steinhúsi, húsi amtmannsins, sem er þeirra æðsta yfir-
vald, ungr maðr, Berentsen að nafni.—þorpsbúa skortir ef til
vill ýms hin ytri menningar-einkenni, en þeir báru aftr á sér
einkenni ráðvendni og atorku. Jafnvel smásveinar á götum
voru hinir háttprúðustu og heilsuðu hinum ókunnu aðkomu-
mönnum berhöfðaöir. þeir voru boðnir og búnir til greiðvikni.
Tvo Englendinga hitti eg, sem eru búsettir í þórshöfn.
])eir prédika þar aftrhvarf fyrir hinum lútersku eyjarskeggjum.
Að líkindum hafa þeir þá skoöun sumra trúflokka, sem
vér erum farnir að þekkja hér og heima, eins og trúbrœðr
vorir á norðrlöndum, að Lúterstrúarmenn sé hálfgjöröir
andlegir og kirkjulegir skrælingjar,—þó þeim finnist það
ef til vill ofr lítið hœgra og hættuminna að boða þeim
,,sannleikann“ en öðrum villulýð og heiðingjum. þriðji Eng-
lendingrinn bœttist við í Færeyjum með ,,Thyra“, Jones að
nafni. Hann hafði veriö suðr á Spáni til að útbreiða þar
ýms kristindómsrit og biblíuna. Sagði hann mér margt af of-
sóknum kaþólskra manna gegn prótestöntum á Spáni. Fyrir
ári liðnu söfnuðu til dœmis Jesúítar saman í boe einum öllum
þeim biblíum, er fundust.og brenndu þær opinberlega á björtu
báli. þetta aðhöfðust þá kristnir menn í lok nítjándu aldar-
innar í einu forn-frægu Evrópu-ríki!—Karl keisari hinn fimmti
er enn að reyna að fyrirkoma Lúter.
Við Færeyjar kynntist eg lúterskum presti þar í eyjunum,
séra Friðrik Petersen. Hann er þingmaður fyrir eyjarnar í
neðri deild danska ríkisþingsins. íslenzku talar hann vel,
enda gekk hann í Reykjavíkr-skóla.—Hann sagði mér, að
séra Jón Bjarnason í Winnipeg væri einn af kennurum sínum.
Aðstoðarprestr þjónar prestakallinu, sem er afar víðlent, í
fjarveru hans. Séra Petersen er mjög viðfelldinn maðr, en
orðinn ókunnugr ástandi Islendinga og bókmenntum þeirra.—
Vert er að minna á það, að hann sagði mér, að nálega engir
Færeyingar hefði til Ameríku farið og vildi alls eigi vestr
fiytja.