Sameiningin - 01.10.1899, Síða 5

fljótt, að hún meinti það sem hún sagöi, og að hún flutti guðs
orð með meiri krafti en þeir höfðu áður heyrt. þeim fanst
jafnvel að það vera eitthvert nýtt guðsorð, sem hún flutti,
þegar hún las úr biblíunni, og fóru þeir því að biðja um biblíu
greifafrúarinnar; en hún sagði þeim að sín biblía væri ekkert
öðruvísi en aðrar biblíur. Fyrir þessar tilraunir hennar komst
algjörð breyting á hugsunarhátt og líferni þessara manna.
þeir hættu drykkjuskapnum og svallinu, og lærðu að þekkja
Jesúm Krist sem frelsara sinn og vin. Af þessu leiddi það,
að þeir fóru að biðja hana að halda opinberar samkomur þar
sem þeir áttu heima og konur þeirra gátu verið við. Hún var
mjög treg til þess, en þó kom að því, að hún lét tilleiðast að
gjöra einhverja tilraun, og fór í því skyni að finna prestinn í
þorpinu; en þá fékk hún vitneskju um, að þar var enginn
prestur. Sá, sem veriö hafði prestur þar, hafði framið sjálfs-
morð áriö áður. Svo fór hún til skólakennarans, og þegar á
samkomuna kom bað hún hann að lesa það sem hún hafði
skrifað; en hann sagðist ekki mega þaö nema með leyfi
prestsins, og úr því hann væri ekki til, mætti hann þaö alls
ekki. Hún mátti því til aö gjöra það sjálf. Eftir þetta tal-
aði hún víða og starf hennar varð altaf víðtækara.
En ættingjum hennar þótti skömm að öllu þessu. Að
hún skyldi vera að starfa meðal ruddalegra fiskimanna og
eyða peningum sínum til aö gefa þeim að borða, þótti þeim
hin mesta smán fyrir sína höfðinglegu ætt. þeim lukkaöist
að ná henni og setja hana á vitskertra-spítala. þar mátti
hún sitja og fella sín beisku tár í fimm vikur. þá var hafin
rannsókn, sem leiddi til þess, að hún var frelsuð og henni
veitt sín fullu réttindi aftur. Nú varð hún enn ákafari í starfi
sínu en áður. Hún keypti skonnortu af Valdemar prinzi í
Danmörku, og brúkaði hana til þess .að ferðast um á meðal
fiskimannanna, ekki einungis á þýzkalandi, heldur einnig í
Danmörku og víðar. Orðstír hennar barst út um alt
þýzkaland og fleiri lönd. Hún var oft beöin að tala fyrir
verkamönnunum í stórborgunum.
I eitt skifti var hún beðin að koma til Hamborgar; en
henni var ekki um að koma þangaö. þar hafði hún alist upp