Sameiningin - 01.01.1939, Blaðsíða 8

6
hélt sér í skefjum, sótti jafnvel messur og var heilmikill
kirkjustólpi — þangað til hann komst yfir tvö þúsund dal-
ina. En þeir höfðu ekki langa vist hjá honum; hann veðj-
aði þeim á kappreiðar og tapaði.
John Goode hirti ekki um að hylja sinn innra mann
eftir það. Hélt hann sér aftur að þjófnaði, drabbi og spila-
mensku, og sá ekki konu sina nema stöku sinnum, þegar
honum lá mikið á peningum. En svo illa sem honum hafði
farist við hana, þá hélt hún trygð sinni við hann og misti
aldrei sitt gamla traust á honum — ekki til fulls. “John,”
var hún vön að segja, þegar hann kom heim, “einhvern
tíma verður þú góður maður!”
Árin liðu. John Goode sýndi ekki á sér nein betrunar-
merki. Hann sökk æ dýpra, var oft í fangelsi; heimtaði
fé af konu sinni með meiri og meiri frekju. Misþyrmdi
henni jafnvel á stundum. Og hún, hún misti aldrei vonina.
Hann yrði góður maður, sagði hún, einhvern tíma.
Svo hröklaðist hann eitt kvöld inn i Bowery missíónina.
Hann var þurbrjósta, hungraður, peningalaus. Vistmenn
voru við bænir. Þeir sungu sálminn: “Jesus Redeemed and
Made Mc Whole,” og Victor Benke spilaði undir á orgelið.
Þann sálm hafði John Goode áður heyrt unglingsstúlku
syngja úti fyrir svallhýsisdyrum í Chicago, á vakningafundi
þar. Þá hafði hann hlegið; en nú var eins og hann væri
stunginn í hjartastað. Og rétt í þeirri svipan stóð maður
upp, og játaði fyrir hópinum, hve illa sér hefði farið við
sína konu. En nú væri hann horfinn frá þeirri ilsku og
búinn að finna frið, sagði hann. John Goode hafði víst
aldrei l'undið verulega til iðrunar áður. En nú bað hann í
fyrsta sinni af öllu hjarta til Guðs: “Ó, Drottinn, ef það
er satt, sem þessir menn segja, þá hjálpaðu mér eins og
þeim!”
Og hann var alt annar maður upp frá þeirri stundu.
Hann dró saman fáeina dali með miklum erfiðismunum og
sendi til konu sinnar, því að hann vildi sýna einhvern
betrunar ávöxt áður en hann kæmi heim sjálfur. Honum
hnvkti við þegar hann kom heim litlu síðar. Kona hans
var snauð og heilsulaus. En nú var John Goode algjörlega
horfinn frá sínu fyrra lífi. Hann gat séð konu sinni fyrir
heimili, þó fátæklegt væri, vann fyrir þeim báðum og stund-
aði hana með hjartanlegri ástúð og nærgætni. Gjörði alt
sem hann gat til að bæta fyrir sínar fyrri syndir. Hún