Sameiningin - 01.01.1939, Page 12

10
sem að framan er talið. En starfssvið hennar var víðtælcara
en á hefir verið minst. Hún fann einnig tíma til þess að
vinna með vaxandi ái’angri að trúfestu og trúvakningar
málum með manni sínum, Sigurbirni Ástvaldi Gíslasyni, oft
gegn andúð og ómildum dómum manna, sem annað hvort
ekki skildu eða vildu ekki skilja aðstöðu þeirra.
Það er annars einkennilegt og eftirtektarvert, að einmitt
á því tímabili í nútíðarsögu þjóðarinnar íslenzku, þegar
gildi hins sögulega kristindóms var rengt og rýrt á allan
hátt, þá kemur þessi kona fram til þess að verja hann og
trú feðra sinna, ekki aðeins með orðum, heldur líka í verk-
um, og gjörir það á svo ákveðinn en þó óeigingjarnan hátt,
að hún vekur alþjóðar eftirtekt með starfi sínu.
Menn sögðu að hi'tn, og þau hjón bæði, væru persónu-
gerfingar afturhalds og ófrelsis í trúmálunum. Auðvitað
nær slík ákæra ekki nokkurri átt. Slíkir dómar eru engin
nýmæli um menn, sem með festu og einurð halda fram
þeim lífsskoðunum, sem andstæðar eru aldarandanum, sem
fjöldinn vill fylgja.
En nú er sókninni af hennar hálfu lokið; penninn
lagður til hliðar, sverðið sliðrað og tungan stirðnuð. Þegar
svo er komið þá geta menn, að jafnaði litið yfir farinn veg
með meiri sanngirni og jafnaðargeði, heldur en meðan á
sókninni stóð.
Þegar eg lít yfir æfiferil þessarar mikilhæfu, íslenzku
konu þá finst mér að hann heri vott um alt annað en aftur-
hakl. Mér finst einmitt að hann beri ljósan og skýran vott
um hið gagnstæða. Frá því fyrst að hún i vaxandi æsku-
blóma kemur fram á sjónarsviðið og þar til að hún hverfur
af því, er lífsstarf hennar alt sókn — sókn gegn öllu þvi,
sem er Iágt og ljótt — sókn gegn því sem henni fanst rangt
og óréttlátt — sókn gegn öbirgð og allsleysi — sókn gegn
volæði og vesaldómi, framsókn til fegurra lífs, giftusamlegra
viðhorfs og sannari þroska.
Ef að sú andlega afstaða, sem skapar slíkt lífsviðhorf
verðskuldar afturhalds nafnið, þá á eg ekki betri ósk þjóð-
minni til handa, en að hún mætti eignast sem mest af því.
Eða myndi sú persóna, sem frá sólaruppkonni til sólarlags
leitast af öllum mætti við að hæta kjör olnbogabarna lífsins,
og að leiða hvert lítið barn í lífinu er þráir skjól, verða
með nokkru móti nelnd ófrjálslynd?
En slíkt var lífsstarf frú Guðrúnar Lárusdóttur.
Dauða frú Guðrúnar bar að á sorglegan og sviplegan