Sameiningin - 01.01.1939, Qupperneq 11

9
breytast að nokkru við nánari kynni af henni sjálfri, ritum
hennar og starfi í þágu þjóðbræðra sinna og systra. Um
skarpskygni hennar, orðprýði og grandgæfilega athugun á
mönnum og málefnum var aldrei að efast, og ekki heldur
um öryggi hennar í orði og athöfn. En þótti sá eða fáleiki,
sem mér faiist bera á hjá henni við fyrstu kynningu, var af
mér misskilinn, því hann var aðeins vörn hennar gegn því
ókunna, eða óþekta, þar til dómgreind hennar hafði kveðið
upp fullnaðar ákvæði um verðmæti þess.
Auk hinna miklu andlegu hæfileika var frú Guðrúnu
iánað næstum því óskiljanlega mikið starfsþrek. Hún var
tíu barna móðir og veitti forstöðu stóru og umsvifamiklu
heimili. Hún sat í stjórn Reykjavíkur-bæjar um langt
skeið og vann að fátækramálum þess bæjar seint og snemma.
Tók ákveðinn þátt í málum góðtemplara og vann ósleitilega
á fyrri árum fyrir fyrsta kristniboðsfélag íslands, er móðir
hennar, frú Kirstín, stofnaði, og veitti því síðar og K.F.U.K.
forstöðu. Hún sat í sjö ár á alþingi þjóðar sinnar. Og
auk alls þessa liggur mikið eftir hana af ritverkum, bæði
skáldsögum og blaðagreinum, sem alt ber vott um heil-
brigða lífsskoðun, miklar, fjölhæfar gáfur og næman skiln-
ing á einstaklings afstöðu til meðborgara sinna.
Þegar maður athugar ineð gaumgæfni hið víðtæka
athafnasvið þessarar íslenzku konu, þá verður manni að
spyrja: Hvaðan kom henni þróttur til að afkasta með
prýði öllu þessu feikna verki og hversvegna færðist hún
svona mikið í fang? Svar við þeim spurningum getur
naumast orðið nema eitt. Það var hið kristilega lífsviðhorf
hennar, hin hreina og heita kristna trú hennar, sem gaf
henni áræðið, þrekið og þróttinn. Hún skoðaði sjálfa sig
sem þjón drottins á lífsleiðinni og skildi það líka glögt að
engin undanfærsla undan kristilegum skyldustörfum í vín-
garði hans mátti eiga sér stað, verkefnin þar voru svo mörg.
Hvar sem hún leit þá blöstu við henni mein meðbræðra
hennar — mein, sem hún þráði að mega bæta — mein, sem
hún lagði fram alla sína krafta til að bæta. Auðnuleysingj-
arnir — þessir minstu bræður meistarans — voru svo marg-
ir og áttu margir svo bágt. Það gat hún ekki látið afskifta-
laust. Hún vildi helzt geta náð til þeirra allra með velvild
sinni og viðkvæmni.
Eg hefi sagt hér að framan að það hafi verið trúar-
öryggi frú Guðrúnar Lárusdóttur, sem hafi veitt henni eld-
inn og áræðið í hinu mikla og margbreytta starfi hennar,