Sameiningin - 01.02.1939, Side 7

21
verstu för í forsetakosningum, með Alton B. Parker dómara
sem forsetaefni, er tilnefndur var á móti Theodore Roose-
velt, er sótti undir merkjum republikana. Hafði hann
komist i forsetasæti, úr vara-forseta stöðu, í september 1901,
þegar McKinley var myrtur, en varð brátt umsvifamikill
umbótamaður 1 embættinu og vinsæll, svo útnefningin féll
honum í skaut eins og að sjálfsögðu, þó kvisast hefði, að
stórlaxar í flokki Roosevelts hefðu raunar litlar mætur á
honum, en treystust ekki að ganga á móti þeim almennu og
miklu vinsældum, er hann var búinn að ná. Þessar feikna
miklu vinsældir Roosevelts munu beinlínis eða óbeinlínis
hafa dregið athygli fólks að Bryan. Báðir mennirnir liinir
ágætustu. Hvor um sig afburðamaður í sínum flokki. Og
hvort sem Roosevelt yrði sjálfur í kjöri 1908, eða að hann
liti svo á, að hann væri búinn þá að úttaka sinn skerf al'
forsetatigninni, með því að útenda seinna kjörtímabil
forvera síns í embættinu og svo það tímabil, er hann var
beinlínis kosinn til, hvorttveggja til samans sjö og hálft ár,
þá var öllum ljóst, að forsetinn yrði stórkostlega voldugur
í næstu kosningum, og að demókratar yrðu að tjalda því
allra bezta er til væri, ef nokkur von ætti að vera um sigur.
Stefndu nú hugir manna enn á ný að Bryan, sem hinu
glæsilegasta forsetaefni, er flokkur hans ætti til, þrátt fyrir
það, að hann hefði tvisvar beðið ósigur.
Allstór hópur prestaskólamanna lagði nú af stað til
þess að hlusta á Bryan. Búist var við mikilli aðsókn og
því lagt af stað fremur tímanlega. Farið var með hraðlest
á einni af þessum hábrautum, er renna húsþökum ofar.
Þótti það ferðalag í þá daga, innan hinnar miklu heims-
borgar, eill hið ábyggilegasta og bezta, til að komast sem
fljótast yfir. Séra Björn heitinn Jónsson, er þá var prestur
í Minneota, var um þessar mundir staddur í Chicago. Var
að taka áframhaldsnám við prestaskólann. Urðum við sam-
ferða með hraðlestinni, ásamt fleiri prestaskólamönnum.
Þegar komið var að dyrum fundarhússins, var þar fyrir
allmikil þyrping manna, en dyr harðlokaðar. Komumst
við séra Björn nokkuð nærri dyrunum, en þó alls ekki að
þeim. Leið nokkur stund og fór mannfjöldinn stöðugt
vaxandi. Náði mannþyrpingin brátt yfir þvera götuna og
lengdist síðan hraðfara hæði suður og norður. Loks kom
að því að dyr voru opnaðar, en þó ekki ncrna í hálfa gátt.
Var tilkynt að þeir einir fengju aðgang er hefðu að-
göngumiða. Fór manni ekki að litast á, því enga slika miða