Sameiningin - 01.04.1943, Síða 5

51
siðferðislegar fjarstæður fyrir þetta jarðneska líf, heyrast
fleiri og fleiri raddir einmitt nú í sárum öngþveitum sam-
tíðarinnar frá mönnum, sem ekki er hægt að telja neina
viðvaninga í því að athuga og fást við ástæður lífsins, þess
efnis að einu úrræðin séu að leggja kenningu Krists í
fjallshlíðinni til grundvallar í sambúð mannanna. Margir
er þetta lesa munu minnast þess að fyrir skömmu lauk
Roosevelt forseti ávarpi til Bandaríkjaþjóðarinnar í út-
varpinu með því að lesa og leggja áherzlu á upphafsþátt
Fjallræðunnar sem tímabært hugðarmál fyrir þjóð sína.
Þar sé hin sannasta lífsspeki. í fullu samræmi við þetta
hefir verið hin dásamlega framkoma Madame Chiang
Kai-shek, hinnar kristnu forsetafrúar Kínaveldis, á nýlok-
inni ferð sinni um Ameríku. Þrátt fyrir allar þær hörm-
ungar, sem þjóð hennar hefir liðið fyrir yfirgang og ofbeldi
Japaníta, kemur engin biturleiki eða hatur fram í ræðum
hennar, heldur andi þess kærleika, sem vill mýkja og'
græða sárin. Hún er ákveðin og einbeittur lærisveinn
Jesú Krists, sem telur kenningu hans hið eina sanna leiðar-
i ljós fyrir villuráfandi mannkyn. Vegna snilli, gáfna og
mannkosta, sem skipa henni framarlega í úrvalsliði mann-
kynsins á þessari tíð, fær hún víðtæka og gaumgefna at-
hygli og á hana fyllilega skilið. Hún er kraftmikill kristni-
boði frá austurlöndum til vestrænna þjóða. Þeir, sem eyru
hafa, þeir heyri.
Eitt dæmi til skal nefnt, er áhrærir vora íslenzku þjóð.
Eins og kunnugt er, er Sveinn Björnsson nú ríkisstjóri ís-
lands. Þó íslenzka þjóðin hafi sloppið við hinar svæsnustu
hörmungar ófriðarins, er hugsandi mönnum ljóst að þetta
er örlagaþrungin tíð fyrir ættjörð vora og að miklu skiftir
nú hvernig hún ræður ráðum sínum. Á síðustu áramótum
flutti ríkisstjórinn ávarp til þjóðarinnar í útvarpið. Miðar
erindið að því að sameina þjóðina um að sigrast á vand-
kvæðum þeim er ófriðarástandið hefir skapað henni og
líka að gera heppilegar ráðstafanir fyrir framtíðina. Hann
víkur all ítarlega að erindi Roosevelts forseta fyrir tveim-
ur árum þar sem hann lagði áherzlu á hið ferfalda frelsi
er lýðræðisþjóðirnar vildu tryggja að ófriðnum loknum:
1. Málfrelsi. 2. Trúfrelsi. 3. Frelsi án skorts. 4. Frelsi án
ótta. Víkur að mikilvægi þessa fyrir íslendinga eigi síður
en aðra. Dregur fram dæmi úr eigin reynslu er honum
finst benda til þess ákveðið hve jafnaðarhugsjónin sé að
ná sér niðri bæði hjá málsmetandi Bandaríkjamönnum og