Sameiningin - 01.09.1933, Qupperneq 3

á§>ametmngtn
Mánaðarrit til stuðnings ftirkju og kristindómi Islendinga
gefið út af Hinu ev. lút. kirkjufélagi ísl. í Vesturheimi.
Fórnfærsla er vitanlega ætíð frjáls. Hún er í því fólgin
að einstaklingurinn leggur i sölurnar krafta, eignir, lífsþæg-
indi eða annað, fyrir það sem er honum svo dýrmætt að hann
metur að það sé þess vert. Þetta hefir margur vísindamaður
gert og gerir enn vegna þess að leitin eftir sannleikanum á
þvi sviði. er hann starfar hefir heillað hann. Þetta gerir góð
móðir, sem ekki telur neitt eftir þegar harn hennar eða þörf
þess er annarsvegar. Þetta gerir vinur fyrir vin, þegar
bræðralagið er innilegt. Þetta gerir hugsjónamaðurinn, sem
lifir fyrir það er hann vill að verði. Þannig styðja þeir trú og
siðgæði, sem telja það Jífsins mestu verðmæti. Að leggja i
sölurnar eru þau átök lífsin’s, sem mest hafa lagt til af því er
dýrmætast er í sögu og eign mannanna.
En til þessara átaka eða þessarar fórnfærlsu liggja ætíð
innri hvatir hjá manninum sjálfum. Hann gerir þetta af því
það er honum hjartfólgið, af því hann kýs þetta og vill sjálf-
ur, af því að það sem hann fórnar fyrir á slík ítök í hjarta
hans. Þannig leggja menn langmest á sig til að koma því
fiam, sem þeir gefa sig að. Þannig hafa lífsins mestu þrek-
virki verið unnin. Eina leiðin til þess að menn læri að leggja
í sölurnar, er að menn eignist það, sem er þeim svo mikils-
vert að þeir hiki ekki að fórna fyrir það. Eigi að knýja
menn til þess að leggja á sig fyrir eitthvað, með ytra aðhaldi,
hefir það ætíð þau áhríf að vekja menn fremur til mótstöðu.
Af eigin fúsleik leggja menn mest á sig fyrir það, sem náð