Sameiningin - 01.09.1933, Blaðsíða 5

1(57
að glæða nokltra verulega trygð við hugsjónir hennar eða
við Drottin kristninnar, væri það einungis að halda uppi
þýðingarlausum ytri formum og félagsvastri án nokkurs
verulegs augnamiðs. Þegar verulega herðir að, fær það ekki
staðist. Hinsvegar getur sorfið mjög að með ytri ástæður
og fokið í flest skjól hvað úrræði snertir, en ef um verulegt
kristilegt líl' hefir verið að ræða og ræktarsemi við hin and-
legu verðmæti kristindómsins, verður það ekki að engu í
erfiðleikunum heldur sýnir gildi sitt enn betur en áður. Sá
eini árangur af kristilegu starfi, sem um er vert, er því að
hin andlega hlið starfsins fái að njóta sín. Það er úrlausnin
einnig í sambandi við þau tímanleg vandkvæði er kirkjan og
starfsmenn hennar standi uppi i. Það eitt leggur til þann anda
sannrar og frjálsrar fórnfærslu, sem leggur sig fram í það
ýtrasta í þjónustu þess er þeir meta sem lifsins mesta velferð-
armál.
En að leggja rækt við þetta réttilega er vitanlega mestur
vandinn. Að átta sig á því að það þarf alt af að vera aðal-
atriðið er grundvöllurinn. Svo þarf kirkjan og kristinn lýð-
ur að ganga beint að verki að byggja ofan á þann grundvöll.
Kristilegt líf, traust á Guði, fullvissa um forsjón hans og
handleiðslu, kærleikur til frelsarans og Guðs ríkis, samlíf
bænarinnar við Guð, umhugsun um Guðs orð og vilja, fús-
leikur lil hlýðni og alt annað er heyrir undir útþýðingu
kenningar frelsarans í hjartalagi og framkvæmd, þurfa að
vera efniviðir þess andlega musteris er hygt er upp í sálum
kristinna raanna. Þá einungis eignast menn fúsleik til að
leggja á sig í hið ýtrasta af kröftum og efnum kristindómin-
um til eflingar og vita líka að þeir ganga ekki óstuddir að
verki, heldur eru samvinnandi með almáttugum Guði. Að
fórna í þeirri samvinnu fá þeir fullvissu um að það er aldrei
ófyrirsynju.
Vilji menn ná æðsta þroska kristilegs lífs, sem í því er
fólginn að fórna fúslega því, sem krefst til eflingar og við-
halds kristindóminum, þá er eina leiðin að læra betur að
meta og elska hin kristilegu verðmæti. Það er líka eina
leiðin til að hjálpa öðrum í sömu átt. í þessu er áskorun til
kirkjunnar og kristins lýðs að vera meira andlega sinnaður,
og láta ekki hina andlegu hlið kristindómsstarfsins vanrækta
heldur hefja hana síl'elt meir. Þannig einungis hera menn
úr býtum það, er kristindómurinn vill l'æra þeim. Og þannig
einungis leggja jieir lil lífsins fegursta ávöxt kristilegs lífs—
frjálsa þjónustu í anda fúsrar fórnfærslu. K. K. ó.