Sameiningin - 01.10.1935, Blaðsíða 15

161
Þú munt sjá Son Guðs. Þú færð að skilja hina dýrðlegu
leyndardóma, sem voru þér óskiljanlegir í þessu lífi; mann-
legt ásigkomulag og skyldleika holds og anda.”
Vorið 1560 var Melankton á ferðalagi; varð ferðin með
allmiklum hrakningum; varð hann veikur af afleiðíngum
kulda og náði hann sér aldrei að fullu; dróst þó í föt og
féklc unnið nokkuð með köflum. Ágerðust veikindin um
páskaleytið; fékk hann naumast fylgt fötum. Þá kom á
fund hans vinur hans Jóakim Kamerarius; varð þá Mei-
ankton að orði:
“Kæri Jóakim: Það hefir verið fölskvalaus vinátta
með okkur í nær fjörutíu ár. Við höfum elskast innbyrðis
og aldrei gert á hluta hvor annars. Við höfum unnið að
kenslustörfum í allri vinsemd, hver í sínum verkahring.
Eg treysti því, að starf okkar beri góðan árangur. Ef það
skyldi vera Guðs vilji að eg deyi nú, skulum við vera vinir
í eilífðinni.”
Síðustu orð Melanktons til vina hans voru á þessa leið:
“Sonur Guðs, er situr við hægri hönd föðursins, sá er
gefur mönnum ríkulegar gjafir, verndi ykkur og alla ykkar
og okkur alla. Berið konum ykkar kveðju mína.”
Seinasta daginn sem hann lifði, spurði læknir hans, hvort
það væri-nokkuð, sem hann vildi.
Melankton mælti: “Eg þrái ekkert nema himininn. Eg
vil hvílast og biðjast fyrir. Hann lézt þann dag, þ. 19. apríl,
1560, og var jarðsunginn þ. 21. s.m. Hvílir hold hans við
hlið jarðneskra ieyfa Marteins Lúters, þar sem Lúter var
vanur að prédika.
Nýtur hvíldar hlið við hlið hið þjáða hold hinna miklu
manna, eftir göfugt æfistarf og mikið. Mun minning þeirra
geymast lengi.
Marguerite Harmon Bro, kvenskörungur í liði þess
kirkjuflokks, sem kallar sig Disciples of Christ, hefir verið
að skrifa í hérlend kirkjublöð um sunnudagaskólana. Henni
finst þeir koma kirkjunni að sára litlu liði yfirleitt; og
styður hún mál sitt með ýmsum rökum, sem því miður eru
ekki gripin úr lausu lofti. Kenslan segir hún að sé mjög
oft í höndum unglinga, sem séu óþroskaðir og hafi enga