Sameiningin - 01.12.1926, Blaðsíða 4

354
Jólakveðja
frá séra Friðrik Hallgrímssyni.
Ljúft er mér að senda þessa kveðju hinum mörgu
vinum minum fyrir vestan haf.
Eg minnist margra helgra stunda í kirkjunni í Ar-
gyle, þegar kveikt hafði verið á jólaljósum og ungir og
gamlir vorn komnir saman til þess að halda heilaga fceð-
mgarhátíð frelsarans.
Jafn óskiljanlegt var öllum, eldri sem yngri, undrið
mikla, holdtekja Guðs eingéitins sonar. En allir fumdu til
þess með fögnuði, að boðskapur jólanna er dýrlegur
gleðiboðskapur og jólagjöf Guðs bezta gjöfin.
Og bömin voru þar, öll sem komist gátu, prúðbúin
og geislandi af gleði. Þetta var sú guðsþjónusta ársins,
sem þeim var kærust; því það var stórt og fallegt jólatré
í kirkjunni og þau fengu að koma fram og syngja jóla-
sálmana sina. — Og nú eru mörg af þeim börnum orðin
fulltíða menn og konur og koma með börnin sín litlu í
kirkju til heilags jólafagnaðar. —
Og eg mimnist ástúðarinnar í vinarbrosinu og hand-
takinu fasta og einlæga hjá svo mörgum kærum vinum,
sem eg gleymi aldrei. Það var mndœlt að halda jólahátíð
með þeim og fá, að flytja þeim jólaboðskapinn í niafni
Drottins.
Og eg minnist jólafagnaðar á mörgum heimilum, þar
sem ekkert var látið ógjört til að láta prestinn fýnna til
þess, að liann var hjartanlega velkominn.—Það er inndælt
að geyma minningu slíkra stwnda — og vita, að enn er
vinarhugurinn hinn sami. Og eg minnist jólakveðjanna
mörgu, sem komu úr öllum áttum frá vinum, sem eg liafði
kynst á kirkjuþingum og við ýmiskonar kirkjulegt starf
utan mins eigin prestaikalls. —
Um þetta var eg að hugsa siðastliðin jól, þegar eg
na/ut þess unaðar, að fá aftur að halda jólahátíð í Dóm-
kirkjunni gömlu, þar sem eg var vanur að fagna jólunum
þegar eg var barn og unglingur. Og eg fann þá til þess,
að eg var auðugri fyrir þessar endurminningar um sam-
vinnu í víngarði Drottins og vinatrygð frá árunum, sem
eg dvaldi fyrir handan hafið.