Sameiningin - 01.12.1926, Side 29

379
Girðingin
Nábúi minn er prófessor í mentaskóla fremur lítilsigldum.
Eg fer ekki vilt um launin hans, en þó 'hefir hann efni á aÖ reisa
skíögarS utan um bernsku barnanna sinna til varnar viS öllu tjóni.
Og börnin sjálf eru að hjálpa honum. Það er stauragirðing, í
góöu samræmi viS húskassa-skriflið, sem hún umkringir; og í gær
var öllum hópnum fylkt við varnarvirki þetta og átti að mála það
hvítt. Þar voru málkrúsir fjórar og fjórir burstar í takinu.
Yngsta bamiS, ofurlítill drenghno'kki, varð afturreka, því að
burstarnir voru ekki nógu margir; en hann sætti sig við að hræra
i málkrukku föður síns meö flís úr þakspæni.
Svo lengi sem girðingin blasir við augum þessara barna, þá
getur ekkert þeirra gleymt þeim heita júní-degi, þegar þau hjálp-
uðu föður sínurn til að koma hvítu rnáli á staurana: kátinan;
kepnin við aS beita burstunum sem hraSast og fimlegast; rjóma-
tslikj an á hvítu málinu, þegar þaS var hrært upp; þokkaleg ter-pen-
tínu-lyktin; ilmur rósanna, sem glóðu á vörmum grassverSinum.
þar sem runnarnir lágu á meSan girðingin var prýdd; aSfinslur
föSursins, mildaðar með hlátri; lofsorSið, sem þau sóttust öll eft-
ir; ofboðsvipurinn á andliti móðurinnar, þegar hópurinn ruddist
inn meS klístraSa kolla — ekkert af þessu getur gleymst. Það
gekk ekki þegjandi og hljóSalaust af að skúra málið úr hárlokk-
unum; en þó mátti sín meira hláturinn yfir því aS hafa orSið hvít-
ur fyrir hærum á einni morgunstund.
Síðan stendur girSingin útmáluð i fernum hugskotum og
verður þar aldrei upplituS. Jafnvel þótt hvátan máist af staurun-
um og kollar þessir ihærist í sannleika, kátínulaust, þá er öllu
borgið um þau fjögur börn, sem lögSu hönd á að rnála skíSgarö-
inn. Þvi að hvar eöa 'hvernig sem þau hrekjast síðar meir, þá ligg-
ur æskan þeirra óhult við akkeri. ,
Þýtt úr New Republic.
Frá ritstjórninni.
Oss er Ijúft að þakka þeim öllum, sem lagt hafa til
efni í jólablað þetta, bœði þeim, sem hér í landi eru bú-
settir og þeim, sem búsettir eru á Islandi. Það er nýjung
að í sama blaði, hér vestur í Ameríku, birtast greinar frá
ekki fœrri tín sjö mikilhœfustu leiðtogum kirkjunnar á ís-
landi, er sendu oss greinir þessar, ásamt vinsamlegum
kveðjum og góðum óskum til íslenzku kirkjun\nar hér i