Sameiningin - 01.06.1920, Page 9

169
um bíSur frelsarinn eftir oss og vér getum leitað til
hans eins og Nikódemus.
Nótt sorgarinnar er dimm. Aumur er sá, sem ekki
finnur þá frelsara sinn. Hún getur verið margvísleg,
sorgin. Sii er flestum kunnug, sem stafar af ástvina-
missi. Það verður svo ömurlega dimt, þegar augnaljós
ástvina vorra slokkna fyrir köldum gusti dauðans. Það
er rétt nefnd nótt í lijarta manns, þegar barnið manns
deyr, eða þegar sigð dauðans sker sundur bandið, sem
elskandi hjónin bundu saman, eða þegar bezti vinurinn
er tekinn frá manni. Það verður þá svo dimt, að marg-
ur getur sagt með skáldiriu:
“Og lífið sjálft er orðið eins og skarið,
Og eg sé varla handa minna skil. ’ ’
En “nóttin gerir stjörnurnar sýnilegar”, og þegar
myrkrið er mest, skín skærast morgunstjarnan bjarta,
Jesús Kristur. Nóttin verður syrgjandanum náðarmeð-
al. Hann gengur út undir himinn Gruðs, og þó hann ekk-
ert sjái í bráð vegna táranna, heyrir hann þó blíða rödd,
sem er að taka undir við andvörp hjartans, og von bráð-
ar st-endur hann frammi fyrir Jesú, sem verið hefir að
bíða eftir honum. Frelsarinn leggur hönd sína á höfuð
grátandans og talar orð eilífrar huggunar: “Hjarta
yðar skelfist ekki né hræðist — Minn frið gef eg yður —
í húsi föður míns eru mörg híbýli — Eg lifi og þér mun-
uð lifa — 1 dag skalt þú vera með mér í paradís — Með-
takið þér heilagan anda” Og þá ljómar blessað ljós frá
Guði inn í sálina grátandi:
“Mér himneskt ljós í lijarta skín
1 hvert sinn, er eg græt,
Því Drottinn telur tárin mín,
Eg trúi og huggast læt.’’
Eða er það fátæktarbölið, sem mæðir? Eru litlu
munnarnir barnanna svangir? Eru klæðin lítil og snjáð?
Ætlar þreytan að yfirbuga mann, þar sem maður vinnur
baki brotnu og vill alt þola vegna ástvinanna, að þeir
hafi föt og' fæði, hús og hlýindi Flestir dagar erfiðis-