Sameiningin - 01.02.1918, Blaðsíða 3

Mánaðarrit til stuðnings kirkju og kristindómi íslendinga
gnfið út af hinu ev. lút. kirkjufdagi Isl. i Vestrheim %
32. ÁRG. WINNIPEG, FEBRÚAR 1918 NR. 12
Fastan byrjuð,
Jóh. 12, 27-32.
Fastan er byrjuð. Jesús er lagður á stað til Golgata.
Vér erum farnir að syngja: “Krossferli að fylgja þín-
um”. Við ætti, ef unt væri, að allar stundaklukkur liættu
að ganga, tíminn staðnæmdist, alt stæði kyrt á meðan
frelsarinn færir fórnina á krossinum. Nú ætti Angelus
klukkan að liringja og allir kristnir menn nema staðar,
þar sem ]>eir eru staddir við störf sín og umsvif lífsins,
beygja höfuð í lotningu (eins og sýnt er á myndinni
fögru), nú þegar sonur Guðs vígir sig til krossins og
kvalanna fyrir oss og sýnir oss, hve himnesk elskan er
lieit og náðiu Drottins dásamleg.
Versin. úr 12. kap. Jóh. guðspjalls, sem vísað er til
uppi yfir grein þessari, ei*u viðeigandi upphafs orð föstu-
hugleiðinga vorra. Þau faila af vörurn Drottins, þegar
ha'nn er að leggja á stað út á krossveginn. Hann veit þá
hvar komið er, og hann veit þá hvert stefnir. Fram und-
an er nú þrautin og krossinn. Alira fyrst er þá sem
þungt andvarp stigi frá brjósti lians, er hann liugsar um
það, sem liggur fyrir lionum. “Nú er sál mín skelfd,
og hvað á eg að segjaf Faðir frelsa þú mig frá þessari
stundu”. Hve vel þar sannast á honum ummæli þau, er
postuli lians hafði um liann síðar: “Vér höfum ekki
þann a>ðsta prest, er ekki kunni að sampínast veikleika
vorum”. Af þessum andvarpsorðum hans lærmn vér
það, að hann var að mannlegu eðli veikur eins og vér.