Sameiningin - 01.02.1918, Blaðsíða 14

364
að leggja út af vissum atriðum boðskaparins, og hættan er,
að hann fari þar nærri ósjálfrátt að eigin vilja. Og jafnvel
þó að boðskapur hans ®é breytilegur, þá er hætt við, að
skifting og meðferð efnisins verði lík þótt ræðu efni séu
gagnólík. Hugurinn fer sínar ákveðnu leiðir, og hugsan-
imar fá blæ hver af annari, eins og framkoma prestsins og
sérkenni hans, bæði við flutning orðsins og í framkomu
hans allri. Ekki er presturinn fyr búinn að lesa ræðutexta
sinn, en þeir, sem sækja kirkju reglulega, eru færir um að
sjá, hvaða leið hugsanir hans muni velja alla ræðuna út.
Ameríkumenn eru breytingagjarnir menn. Allir vita,
að auðveldara er að hreinsa með nýjum sóp, heldur en með
gömlum. Allir eru ánægðari með nýjan bíl heldur en gaml-
an og brúkaðan. Og fólk gerir sig ánægðara með nýja
stjórn, en þá, sem lengi hefir setið að völdum.
Hið sama á sér stað í söfnuðunum og kirkjulífinu.
Nýtt líf, ný eftirvænting, ný von, lýsir sér hvarvetna við
komu nýja prestsins. Allur söfnuðurinn er þá í spariföt-
unum, ekki eingöngu hið ytra, í líkamlegum skilningi, held-
ur og í andlegri merkingu. Og sama má segja um prestinn.
Hann er líka klæddur í sín beztu föt; hann er í sínum bezta
búningi andlega, ekki síður en líkamlega. Hann er von-
góður, fullur af áhuga og kjarki. Hann byrjar starf sitt
hjá fólki, þar sem hann þekkir fáa, og enn færri þekkja
hann.
Og nú byrjar hann með því að bera á borð fyrir söfnuð
sinn, það bezta í ræðuformi, sem hann hefir á æfi sinni
búið til.
Og eins og presturinn, þegar svo stendur á, er ánægður #
með sjálfan sig, svo er hann hjartanlega ánægður með
nýja söfnuðinn. Allir sýna honum hlýlegt viðmót og
kærleika.
pama er fólkið, sem hann á eftir að þekkja ennþá
betur, er stundir líða. par er Díotrefes, (3. Jóh. 9), sem
ætíð vill láta mikið á sér bera.
J?ama er líka Alexander koparsmiður, sem ef til vill, á
eftir að gera prestinum erfitt fyrir. (2. Tím. 4 : 14).
Evtýkus er þar líka (Postulas. 20 : 9, 12), bráðvakandi
í dag, en eins líklegur til að “draga ísur” næsta sunnudag.
Evódía og Sýntýke eru við messu, og langt frá því að
vera samhuga.
Ríki maðurinn er þar líka. Hann hlustar nákvæmlega
eftir því, hvort nýi presturinn hafi nokkuð að segja, sem
hægt sé að skilja sem sneið móti starfrekstri þeim, er hann