Íslendingur - 07.10.1927, Page 1

Talsími 105.
XIII. árgangur.
Ritstjóri: Gunnl. Tr. Jónsson.
Akureyri, 7. október 1927.
Strandgata 29.
43. tölubl.
I.
Einar kennari Olgeirsson hefir
tekið sér fyrir hendur, að reyna að
verja, í Vkm., það gerræði Alþýðu-
flokksleiðtoganna, að hafa þegið fjár-
styrk frá dönskum stjórnmálaflokki
til stjórnmálastarfsemi hér á Iandi.
Og vörnin er sú, að þessar fégjafir
dönsku jafnaðarmannanna séu að-
eins bróðurleg samhjálp til skoðun-
arbrœðranna á íslandi og því ekkert
við þær að athuga. — Blygðunar-
leysi mannsins er ekki iítið,
Ef um fjárstyrk hefði verið að
ræða, til þess að hjálpa bágstödd-
um verkalýð á atvinnuleysis-tímum,
eða til verkfallsstuðnings, hefði sam-
hjálparskraf E. O. verið að mörgu
leyti réttmætt; bróðurleg samhjálp á
þeim sviðum ^er skiljanleg og engan
veginn óéðlileg; — en þegar að
stjórnmálaflokkur gerist fastur styrk-
þegi erlends stjórnmálaflokks og
gengur á mála hjá honum, er gengið út
fyrir alt velsæmi; atferli styrkþyggj-
endanna nálgast föðurlandssvik.
Nú er það sannað, að Alþýðu-
flokkurinn íslenzki hefir um lengri
tíma verið fasjur styrkþegi Jafnað-
armannaflokksins danska. Er fjár-
styrkur þessi orðinn fastur útgjalda-
póstur á fjárhagsreikningi Jafnaðar-
mannaflokksins, og má, þegar á alt
er litið, skoða Alþýðuflokkinn ein-
ungis sem útbú hér á Iandi. Sézt
það bezt m. a. af því, að árlega
fara einhverjir af leiðtogum hans til
Khafnar til þess að gefa þeim dönsku
skýrslu um starfsemina hér heima.
Að dönsku jafnaðarmennirnir vilji
hafa hönd í bagga með því, sem
gerist hér uppi á útbúinu, hefir líka
sýnt sig. Á fulltrúaþingum Alþýðu-
flokksins er það danski viljinn, sem
hefir ráðið, og hans hefir jafnvel
gætt í vali á þingmannsefnum flokks-
ins. Pessu hefir aðalmálgagn flokks-
ins, Alþýðublaðið, ekki treyst sér
«1 að mótmæla. — í blaðinu íslatid,
málgagni Frjálslynda flokksins, gefst
t. d. nýlega m. a. að lesa hér að
lútandi:
„Paö þarf enginn að ætla, að danskir
jafnaðarmenn fleygi fé í kosningaundir-
búning á íslandi, án þess að ætla sér að
að hafa gott af fjárframlögunum, enda
úeystir „Alþýðublaðið11 sér ekki til að
•nótmæla þessu. Pað veit sem er, að
ataenningi er kunnugtum, aðDanirhafa
bœði töglin og hagldirnar i Alþýöu-
fiokknum.
Margir Alþýðuflokksinenn kröföust þess
við síðustu kosningar, að Ólafur Friðriks-
son yrði settur á lista jafnaðarmanna hér
í bænum. En þetta tókst ekki. Fylgis-
menn Ólafs héldu þvi fratn, að forkólf-
arnir væru svo hræddir við Dani, að þeir
Þyrðu ekki að setja Ólaf á listann. —
Peir byggjust við, að Danir mundu taka
aí þeim styrkinn, ef jafn sjálfstæður mað-
ur og Ólafur yrði í kjöri af þeirra hálfu.
Vér trúðum þessu ekki, þegar vér heyrð-
um það fyrst, en nú trúum vér því. Danir
vildu ekkert hafa með Ólaf að gcra, þess
vegna vildu forkólfar Alþýðitflokksins það
ckki hcldur,"
Ennfremur segir sama blað:
„Ef Danmörk verður orðin jafnaðar-
mannaríki 1943, þá væri það brot á stefnu-
skrá jafnaðarmanna, að losa um böndin,
sem eru á milli íslands og Danmerkur.
Er liklegt, að forkólfar jafnaðarmanna,
með þungar, danskar gullkeðjur um háls
og fætur, standi í fylkingu Íslendinga l943?“
Núgildandi þjóðatakmörk eru að
engu hafandi, segir E. O. — Frá
þjóðernislegu sjónarmiði má ekki
líta á þessi mál, er kenning hans,
— þjóðernistilfinningin hégilja ein-
ber. — Á þessum grundvelli er hið
pólitíska siðgæði þeirra Alþýðu-
flokks-leiðtoganna bygt.
Hvers hefir þjóðin að vænta af
slíkum mönnum.
AKUREYRAR BIO
Laugardags- og sunnudagsvöld kl. 9:
agfinnur.
Áhrifamikil þýzk kvikmynd í 10 þáttum — Aðalhlutverkin leika
Paul Richter,
(sá er leikur Sigurð Fáfnisbana í Völsungu)
Paul Wegener, Marcella Albani.
Mynd þessa þurfa allir að sjá.
II.
Til þess að reyna ná að sér niðri á
íhaldsflokknum fyrir það,að eitt blaða
hans varð fyrst til þess að færa
sannanir á danska fjárausturinn til Al-
þýðuflokksins, hefir Alþýðublaðið
verið að dylgja um það, að danska
steinolíufélagið (D. D. P. A.) hafi
lagt fé í kosningasjóð íhaldsflokks-
ins 1923 og hafi sú upphæð numið
að sögn um 60 þús. krónum. *—
Fjárstyrktarsögu þessari er logið
frá rótum. — 1923 var íhaldsflokk-
urinn ekki til. En miðstjórn flokks-
ins veit ekki til þess, að D. D. P. A.
hafi lagt *ram fé til kosningastarf-
semi 1923, og mótmælir því afdrátt-
arlaust, að félagið hafi þá stutt með
fjárframlögum kosningu nokkurs af
þeim þingmönnum, er síðar gengu
í íhaldsflokkinn. — Pessari fjár-
styrktarsögu hefir Alþýðublaðið log-
ið upp í þeirri von, að einhverjir
kynnu að vera svo auðtrúa, að gína
við henni og verða þeirrar skoðun-
ar, að Alþýðuflokkurinn væri nú
eiginlega engu verri í þessum efn-
um en íhaldsflokkurinn.
Sem betur fer, hefir ekki nema
einn íslenzkur stjórnmálaflokkur lagst
svo Iágt, að lifa á útlendum fésnýkj-
um: Alþýðufbkkurinn. Pá háðung og
hættu gerir enginn annar stjórnmála-
flokkur þjóðinni. — Að taka við út-
lendu fé, sem lagt væri til höfuðs
pólitísku sjálfstæði þjóðarinnar, væru
föðurtandssvik, — það munu allir
játa. En fer nú ekki að kreppa að
sjálfstæðinu, er útlendur stjórnmála-
flokkur er farinn að seilast inn í
íslenzkt stjórnarfar og hefir gert inn-
lendan stjórnmálaflokk sér svo fjár-
hagslega háðan, að hann lýtur boði
hans og banni? Þannig er aðstaða
Alþýðuflokksins til Jafnaðarmanna-
flokksins danska.
Alþýðuflokkurinn telur nú 5 full-
trúa á löggjarþingi þjóðarinnar. —
Dönsku peningarnir eiga drjúgan
þátt í því, að þeir eru þangað komnir,
— og með’ tilstyrk þessara manna
hefir núverandi stjórn náð völdum.
i ®@
Afnám bannlayanna.
Á síðustu árum hefir það oftlega
borið við, að rithöfundar Framsóknar-
og Verkamannaflokksins hafa gefið
það í skyn, að bannlagabrjótar og
áfengisdýrkendur séu flestir í íhalds-
flokknum íslenzka, eða hafi mestan
stuðning hjá honum. —
í þessum árásum hafa tekið þátt,
bæði núv. forsætis- og dómsmálaráð-
herra og foringjar Verkamannaflokks-
ins hér á landi. — Fyrir nokkru síð-
an kemur fyrv. slórtemplar, Brynleifur
Tobiasson, fram með sömu ásökunina,
í grein í Degi um áfengisauglýsingar.
— Beinir hann þar ásókunum sínum
að þingflokki íhaldsins. og kennir þeim
um slælega framgöngu í málinu, og
segir, að þeir séu í huga sínum bind-
indissfarfsemi og bannlögum mótfallnir.
— Pað þarf ekki að taka það fram,
að árásir þessar eru allar gerðar íhalds-
flokknum til hnjóðs. — Skrif þessi
gefa í raun og veru góða útsjón yfir
skoðanamun flokkanna, og það, sem
fyrir þeim vakir. —
Pað er alkunnugt, að stjórnmála-
flokkarnir, Framsókn og Verkamanna-
flokkurinn annars vegar og íhaldsflokk-
urinn hins vegar, eru algerlega ósam-
mála í meginspursmálinu: Stöðu ein-
staklingsins gagnvart þjóðfélaginu og
kröfum þess gagnvart hinum einstaka.
— Pessi spurning hefir raunar, á öll-
um tímum, skapað aðal-flokkaskifting-
una í stjórnmálum allra landa. —
Hinir tveir fyrnefndu flokkar líta svo
á, að hver einstaklingur út af fyrir
sig, hafi lítið gildi gagnvart heildinni,
og fyrir hana eigi öllu að fórna. —
íhaldsflokkurinn lítur aftur á móti svo
á, að athafr.afrelsi einstaklingsins sé
helgur réttur, og að það sé Iífsnauð-
syn, að skerða það sem minst, svo
framarlpga, að hjá verði komist, vegna
réttinda annara manna. — Þeir telja,
að í sjálfsákvörðunarrétti hins einstaka,
felist sterkustu fræin til hinnar sí-breyti-
legu framþróunar, sem hinir flokkarn-
ir vilja stýra, með fyrirfram settum
reglum, og inn á nokkur svið einstakl-
ingslífsins megi aldrei ráðast með
nokkrum lagaboðum. — Sé brotið
gegn þessu, rýri það að miklum mun
gildi hinna almennu og nauðsynlegu
laga. — í þessu efni er íhaldsflokk-
urinn frjálslyndastur allra flokkanna,
og telur yfir höfuð enga meinlætamenn.
— Einmitt af þessum skoðana mis-
mun, er það ofur skiljanlegt, að liðs-
menn íhaldsflokksins hafi, í bannlaga-
málinu, orðið meira andvígir því, en
Framsóknarmenn og socialistar. — Peir
hafa, að minsta kosti, fyr áttað sig á
því, að hér er komið út í þá ófæru,
sem ekki verður yfir komist. — Grund-
vallarskoðun þeirra er andvíg öllu
banni. —
Til þessa floks munu teljast fleiri
þeirra manna, sem álíta, að bannstefn-
an sé í eðli sínu skaðleg og þveröfug
til þess að draga úr ofnautn áfengis.
— Bannlögin geri það að eins að
verkum, að æsa menn upp til að
brjóta þau, þar eð þau engan réttar-
grundvöll hafa í meðvitund manna. —
Menn skilja ekki, að það geti verið
nokkur glæpur, að neyta áfengis. —
Menn fyllast gremju gegn slíkum ráð-
stöfunum; finst sér misboðið, og gera
að lokum leik til þess, að fara í
kringum þau og brjóta þau. — Ann-
ars hefir þessi hlið málsins rækilega
verið rædd hér á landi, alt frá því,
að bannstefnan kom fyrst á dagskrá
bjá þjóðinni. — Magnús Einarsson
dýralæknir hefir fyrir nokkrum árum,
í greinum í Lögréttu, lýst þessari hlið
málsins, frá andbanninga hálfu; enda
er þetta atriði einmitt það, sem skiftir
mönnum í bannmenn og andbanninga,
i hvaða landi sem er. —
Eins og kunnugt er, fór fram at-
kvæðagreiðsla um bannið, haustið 1908,
!■■■«■ Ný ja Bíó ■■■■■!
Laugardagskv. kl. 9:
Miðjarðarhafsför
LitlaogSfóra
Ágæt gamanmynd í 7 þáttum.
Sunnudagskv. kl. 9:
Völsunyasaga
Fyrri hluti í 7 þáttum :
Sigurður Fáfnisbani.