Íslendingur - 27.11.1946, Blaðsíða 3

Miðvikudaginn 27, nóv. 1946
ÍSLENDINGUR
Samband unéra Siálfstæðismanna.
Kommúnistar berjast tyrir tlokks -
einræði
Seinustu árin hafa kommún-
istar keppst við að telja almenn
ingi trú um, að flokkur þeirra
væri lýðræðissinnaður óg þeir
sjálfir máttarstólpar frelsis og
mannréttinda. Þessar fjálglegu
,, vitnanir “ kommúnistaleiðtog-
anna í blöðum og á mannafund-
um hafa, að vonum, vakið tor-
tryggni flestra hugsandi manna.
Flokkar kommúnista um
heim allan eru i sambandi við
útbreiðslumiðstöðina í Moskva.
Samskonar fréttaflutningur
kommúnistablaðanna hvar sem
er og samræmdar breytingar á
starfsaðferðum hafa fyrir löngu
gert þetta ljóst. Þegar Hitler
og Stalin gerðu með sér vináttu
samninginn, sem flestum kom á
óvart, höfðu kommúnistar ekk-
ert við þá siefnubreytingu að
athuga. I blöðum þeirra hér á
landi kom fram djúpur skilning
ur á þörf Ráðstjórnarríkjanna
fyrir að innlima helming Pól*
lands og öll Eystrasaltsríkin, en
það gátu þau gert í skjóli samn-
ingsins við Hitler. Árásin á Finn
land var sögð bráðnauðsynleg,
þar sem finnska stjórnin væri
að undirbúa árás á Ráðstjórnar
ríkin. Er Bretar hernámu Is-
land 1940 töldu kommúnistar
landráð að íslenzkir verka-
menn ynnu í þjónustu hernáms-
liðsins.
Fram til þess tíma, er Þjóð-
Verjar réðust á Ráðstjórnarrík-
in var stefna kommúnista aug-
ljós: f jandskapur gegn lýðræðis-
ríkjunum. Þeir gáfu í skyn, að
stjórnarfyrirkomulag Vestur-
veldanna væri hætishóti engu
betra en stjórnarfyrirkomulagið
í Þýzkalandi, og í einu atriði
stæði Þýzkaland tvímælalaust
framar, þar sem Hitler hefði
sett ýmsar skorður fyrir vexti
og viðgangi kapitalismans þar í
landi.
Eftir árás Þýzkalands á Ráð-
Mælsknnáæskelð
Fundir eru fyrst. um sinn
tvisvar í viku — á miðviku-
daga og föstudaga — kl. 8
síðdegis á skrifstofu Sjálf-
stæðisflokksins í Ryelshús-
inu.
Þeir félagar ,,Varðar“, sem
kynnu að vilja sækja þetta
hámskeið, en hafa ekki enn
gefið sig fram, eru beðnir að
tala við skrifstofu flokksins
tyrir helgi.
stjórnarríkin sumarið 1941 verð
ur skyndileg og alger breyting
á stefnu kommúnista um allan
heim gagnvart lýðræðisrikjun-
um. Nú þarf að bjarga hinni
miklu þjóð í austri úr heljar-
greipum nazismans, og því er
nauðsyn að hafa vináttu og
hjálp lýðræðisríkjanna. Ráð-
stjórnarríkin verða nú, á máli
kommúnista, brjóstvörn lýði'æð
isins.
Eftir styrjaldarlokin hafa
kommúnistar haldið uppteknum
hætti með að gaspra um ást á
lýðræðinu. Reynzla þeirra í
styrjöldinni hefir gert þeim
ljóst, að hinar langkúguðu og
hrjáðu þjóðir Evrópu eru fyrir
löngu búnar að fá nóg af einræð
inu og öllum þeim ógnum og ó-
frelsi, er því fylgir. Og kommún
istar hafa einnig gert sér fulla
grein fyrir því, að fólkið treyst-
ir eingöngu stjórnarfari, sem
byggt er á grundvelli lýðræðis-
ins til þess að tryggja því, and-
lega og efnahagslega, viðunandi
framtíð.
Fyrir bæjarstjórnarkosning-
arnar í fyrravetur urðu allharð-
ar deilur um það í blöðunum,
hvort unt væri að kalla stjórn-
arfarið í Ráðstjórnarríkjunum
„lýðræði“ eins og það hugtak
hefir verið skilið. Fyrst í stað
héldu kommúnistar því fram af
oddi og egg en komust brátt í
rokþrot. Til þess að bjarga við
málinu tók einn fræðimanna
þeirra sér það bessaleyfi, að
skýra landsfólkinu frá því í út-
varpinu, að gera mætti greinar-
mun á tvennskonar ,,lýðræði“
austrænu og vestrænu, sem
hann nefndi svo. Til frekari
skýringar bætti hann því við,
að austræna „lýðræðið" (stjórn-
arfarið í Rússlandi) væri öllu
fullkomnara en hið vestræna.
Þessari merkilegu opinberun
tóku kommúnistar tveim hönd-
um. Ef bent væri á einhvern
mun á stjórnarfarinu á Islandi
og í Rússlandi var hér eftir auð-
velt að koma með skýringar. Á
Islandi væri lýðræðið „vest-
rænt“ en í Rússlandi „aust-
rænt“.
Það er fróðlegt að athuga lít-
illega í hverju munurinn á hinu
„vestræna" lýðræði okkar og
hinu „austræna“ lýðræði komm
únista sé fólginn. T. d. má minn
ast á réttinn til framboðs í báð-
,um ríkjunum, 1 33. gr. íslenzku
stjórnarskrárinnar segir: „Kjör
gengur við kosningar til Alþing-
is er hver ríkisborgari, sem
kosningarétt á til þeirra. Þeir
dómendur, sem ekki hafa um-
boðsstörf á hendi. eru þó ekkl
kjörgengir."
Um kosningarréttarskilyrðin
getur í 33. gr. en þar er krafist
21 árs aldurs, þegar kosning fer
fram, ríkisborgararéttar, fjár-
ræðis og að aðili hafi óflekkað
mannorð.
1 141. gr. stjórnarskrár Sovét
lýðveldanna segir hverjir hafi
rétt til framboðs en það eru:
„Deildir Kommúnistaflokksins,
verkalýðsfélög, samvinnufélög,
æskulýðsfélög og menningarfé-
lög,“ það er að segja, rétt til
framboðs hafa tiltekin .félög,
auk Kommúnistaflokksins
1 126. gr. 1. mgr. eru ákvæði,
sem mæla svo fyrir, að í sam-
ræmi við hagsmuni alþýðunn-
ar, „er öllum þegnum Sovétríkj-
anna tryggður réttur til þess að
mynda opinber félög: verkalýðs
félög, samvinnufélög, æskulýðs-
félög, landvarnarfélög, almenn
menningarfélög, tækni og vís-
indafélög.“
1 2. mgr. sömu gr. er aftur á
móti sett nánari fyrirmæli um
þau félög, sem leyfð eru, en þar
segir. að Kommúnistaflokkur-
inn, „sem er brjóstfylking al-
þýðunnar myndi forustuna í
öllum samtökum alþýðunnar,
jafnt félagslegum og opinber-
um.“ M. ö. o. Kommúnistaflokk
urinn á að stjórna og ráða starf
semi félaganna. Þannig ræður
Kommúnistaflokkurinn því
hverjir boðnir eru fram í öllum
almennum kosningum í landinu.
Eins og mönnum mun vera
kunnugt er Kommúnistaflokkur
inn eini stjórnmálaflokkurinn,
sem leyfður er í Sovétríkjunum,
á þeirri forsendu, að grundvell-
inum sé kippt undan öllum öðr-
um flokkum og þess vegna skuli
banna þá!
Flestum mun einnig vera
kunnugt um það, að upptaka í
Kommúnistaflokkinn er mjög
takmörkuð, svo aðeins mjög lág
hundraðstala af þjóðinni eða ca.
1,5% er í honum.
ií wum
13 aimi
Af þessu eina dæmi, svo ekki
séu fleiri tekin, er það augljóst,
að stjórnarfarið í Ráðstjórnar
ríkjunum er óskylt lýðræði.
Ef kommúnistar fengju hér
yfirhöndina myndu þeir afnema
núverandi stjórnskipulag og
koma á austræna stjórnarfar-
inu, sem þeir telja mun betra
Valdataka kommúnista mun
leiða af sér afnám lýðræðisins;
en stofnun einræðis.
Ályktun síðasta fulltrúaráðsíundar S.U.S.
Fundurinn lelur nauðsynlegt, að haldið verði áfrarn að vinna að því af
fullum krafti að afla bændum nýrra framleiðslutækja og að koma land-
búnaðinum í nýlízku horf, svo að takast megi að lækka framleiðslukostn-
að landbúnaðarafurða, til þess að bændur beri sem mest úr býtum, og
[rjóðin þurfi sem minnst að kaupa inn í landið af þeim vörum, sem fram-
leiðanlegar eru í landinu sjálfu.
Fundurinn telur æskilegt, að stuðlað sé að því, af hálfu þings og stjórn-
ar, að ávait sé reynt að fremsta megni að afla afurðum iandbúnaðarins
nægilegra og öruggra markaða, bæði á innlendum og erlendum vettvangi
er tryggi bændum það verð, sem sanngjarnt og nauðsynlegt getur talist á
hverjum tíma, rniðað við framleiðslukostnað og aðrar aðstæður.
Fundurinn álítur það þjóðarnauðsyn, að flótti fólks úr sveitum lands-
ins stöðvist, en er þess fullviss, að sá flótti verður ekki stöðvaður, nema
haígt verði að búa sveilafólkinu sambærileg kjör við aðrar stéttir þjóð-
félagsins.
Fundurinn álítur, að nauðsynlegt sé að hið opinbera styrki félög og
félagasamtök æskunnar í sveitum landsins til að koma sér upp félags-
heimilum til afnota fyrir starfsemi sína.
Funduririn vill sérstaklega benda á nauðsyn þess að bæta þarf húsa
kvnni þeirra, er í sveitum búa, og leggja þarf áherzlu á, að rafmagn kom
ist inn á sem flest sveitaheimili. Einnig telur fundurinn nauðsynlegt, að
samgöngur verði sem greiðastar, svo að bændur eigi hægara með að
koma framleiðsluvörum sínum frá sér, og eigi auðveldara með alla að
drætti til búsins.
Fundurinn telur að greiða beri fyrir myndun sveitaþorpa, þar sem skil
yrði eru fyrir hendi til sköpunar þéttbýlis.
Fundurinn fagnar þeirn skilningi, sem núverandi ríkisstjórn hefir haft
á hagsmunamálum sveitanna, sem komið hefir t. d. fram í útvegun nýrra
framleiðslutækja, eflingu raforkuframkvæmda og áætlunum um nýjar
rafmagnsveitur, með setningu raforkulaganna, lögum um mjög hagkvæm
lán til ræktunar- og byggingaframkvæmda í sveitum, og ekki sízt í því að
veita bændum sjálfum aukin yfirráð um sölu og verðlagningu afurða
sinna.
Fundurinn telur, að skapandi máttur einstaklinga og athafnafrelsi
verði það afl, sem fyrst og fremst muni byggja upp sveitir þessa lands og
fordæmir alla viðleitni, sem gerð kynni að verða af hálfu hins opinbera
í þjóðnýtingar-átt.
Fundurinn tehu', að stefna beri að því, að allar jarðir komist í sjálfs-
ábúð, óg fagnar því, að hin illræmda 17. gr. jarðræktarlaganna var úr
gildi numin á sl. liausti, fyrir forgöngu Sj álfstæðismanna.
Bryniölíur": vitnar gegn kommúnistnm.
Kommúnistar hafa undan-
farið talið það hinn svívirði-
legasta rógburð, að flokkur
þeirra lyti erlendri stjórn. —
Hefir þeim að sjálfsögðu ekki
þótt vænlegt að viðurkenna
slíkt, síðan þeir hófu ;,sjálf-
stæðisbaráttu“ sína.
Til allrar óhamingju fyrir
kommúnista er hægt að leiða
sjálfan formann flokks þeirra.
„félaga“ Brynjólf Bjarnason,
sem vitni gegn þeim í þessu
máli. Á 7. þingi Alþjóðasam-
bands kommúnista flutti
Brynjólfur langa ræðu, sem
kommúnistar hér heima dáð-
ust mjög að. 1 lok þeirrar
ræðu komst hann svo að
orði:
„Að vísu erum við lítill
flokkur, en við erum einn
hluti hins mikla byltingar-
flokks heiins, seni á slíka
menn að foringjum eins og
Stalín og Dimitroff.
Er það raunverulega svo,
að „félagi“ Brynjólfur sé bú-
inn að afneita forustu og leið
sögn „félaga" Stalíns