Íslendingur - 10.03.1948, Blaðsíða 6

6
ÍSLENDINGUR
Miðvikudaginn 10. marz 1948
- ÞANKABROT -
Framh. af 4. síðu.
Róttæk rannsókn í þessum málum er
óumflýjanleg, því að gjaldeyririnn
er sameign allrar þjóðarinnar.
Kaupgjalcl miðað við
afurðaverð.
KOMMÚNISTAR hér á landi
hafa jafnan neitað að hafa nokkra
hliðsjón af því við hinar svokölluðu
kjarabótakröfur sínar fyrir verka-
lýðinn, hvort framleiðslan gæti stað-
ið undir kaupgjaldinu eða ekki. Af-
leiðingar þessarar stefnu má sjá í
tugmiljóna uppbótum til framleið-
enda fyrir það, að vörurnar seljast
ekki við framleiðsluverði. Þetta
veldur svo aftur fjármálaöngþveiti
og öryggisleysi fyrir verkalýðinn,
sem „vinir“ hans blátt áfram skapa.
Kommúnistablöðin segja sjaldan frá
kjörum verkamanna í „sæluríkinu“,
en fregn í Þjóðviljanum um daginn
var þó næsta athyglisverð. Það var
frá því skýrt, að verkamenn í Rúss-
landi. hefðu fengið nokkra launa-
hækkun, og ástæðan var tilgreind
sú, að framleiðsluaukning gerði
þessa kjarabót mögulega. Kom þar
skýrt í ljós, að einmitt kommúnista-
ríkið ákvarðaði laun verkalýðsins í
samræmi við verðgildi framleiðsl-
unnar á hverjum tíma. Hér á íslandi
og í öðrum lýðræðisríkjum neita
kommúnistar þessari staðreynd af
því, að þeir vilja skapa upplausn og
öngþveiti. Þeir reyna að tæla verka-
lýð lýðræðisríkjanna til þess að
grafa sér sína eigin gröf ,hjálpa þeim
til að koma á þjóðskipulagi, sem
sviptir verkalýðinn öllu frelsi.
Danskir stúdentar og
Köstlers.
ÖLLUM ÍSLENDINGUM er það
kunnugt, hversu gersamlega ráðþrota
íslenzkir kommúnistar hafa verið við
að svara hinum rökföstu og hvössu
ádeilum Köstlers á stjórnarfarið í
Rússlandi. Nú hefir heldur borizt
hvalreki á fjörur kommúnista. „Þjóð
viljinn“ segir í mörgum fyrirsögn-
um írá því, að danska stúdentafélag-
ið hafi skipað nefnd til þess að rann-
saka sannleiksgildi frásagna Köstl-
ers, og hafi þessi nefnd komizt að
raun um það, að meginhluti frásagna
hans væri lygi. Ilvernig nefnd þessi
þykist þess umkomin að fella dóm
um réttmæti upplýsinga Köstlers, upp
lýsir Þjóðviljinn ekki. Væri þó næsta
fróðlegt að fá að vita, hvaða heim-
ildum þessi „Rússlandsfróða“ nefnd
hefir haft yfir að ráða, er gerðu
henni fært að kveða upp slíkan dóm
— ef hann er þá ekki til orðinn á
ritstj órnarskrifstofu Þj óðvilj ans!!
Ætli líkurnar fyrir öruggri niður-
stöðu séu ekki álíka mikiar hjá
dönsku nefndinni eins og ef Stúd-
entafélagið hér á Akureyri færi að
kjósa nefnd til slíkra rannsókna. En
það er gott, ef þessi danska nefnd
hefir getað fært íslenzkum kommún-
islum einhverja huggun í hrelling-
um þeirra.
Á ósvífnin sér engin
takmörk?
ÍSLENZKU kommúnistarnir kepp
ast við að slá ný met í dýrkun sinni
á austræna ofbeldinu, og má rúss-
neska stiórnarblaðið „Pravda“ al-
varlega gæta sín, að íslenzku komm-
únistablöðin ekki skari fram úr því
í baráttunni fyrir hagsmunum Rússa.
Nýjasta met „Þjóðviljans“ eru harð-
ar árásir á hendur Bandaríkjunum
fyrir það, að þau skuli hafa í hyggju
að stöðva stálútflutninga til Finn-
lands, því að einmitt þau stálkaup
hafi gert Finnum kleift að standa i
skilum við Rússa með stríðsskaða-
bætur!! Er hægt að ganga lengra í
ósvífninni? Ilins vegar finnst blað-
inu ekkert við það að athuga, þótt
Rússar heimti svo háar skaðabætur
af Finnum íyrir það, að Finnar
dirfðust að verjast ágengni Rússa,
að meginhlutinn af framleiðslu
þeirra fer til greiðslu á þeiiri skaða-
bótum. Jafnframl bönnuðu Rússar
Finnum að laka þátt í ráðstefnunni
um endurreisn Evrópu. Dugnaður
finnsku þjóðarinnar var samt svo
mikill, að hún var að rétta við, en
það geta „vinir“ hennar, sem ís-
lenzku kommúnistarnir kalla svo,
ekki þolað, og hafa því borið fram
kröfu um hernaðarbandalag, sem
sennilega tekst að knýja Finna með
ógnunum til að fallast á. Allt hití
takmarkalausa og fyrirlitlega ofbeldi
Rússa gegn finnsku þjóðinni lofa og
prísa íslenzku kommúnistarnir. Svo
mjög hefir einræðisandinn frá Volgu
bökkum gegnsýrt þá.
Jónas vill her.
JÓNASI JÓNSSYNI hugkvæmist
margt frumlegt. Nú hefir hann lagt
til á alþingi, að stofnaður verði hé.r
á landi bæði landher og sjóher. Á
sj óherinn fyrst og fremst að haf;.
það hlutverk með höndum að verju
íslenzka landhelgi fyrir ágangi út-
lendinga. Bætt landhelgisgæzla ei’
tvímælalaust hin mesta nauðsyn fyr-
ir þjóðina og ber því að gefa gaunl
hverri tillögu, sem að því miðai,
Landherinn á að heita „þjóðvarnar
liðið“ og vera skipað tvö þúsunc’
sjálfboðaliðum. Á lið það að verr,
ólaunað, en jafnan vera við því bú-
ið að vernda lög og rétt í landinu
gegn óróaseggjum og byltingalýð.
Bendir Jónas á ýms dæmi þess,
hversu ríkisvaldið hefir verið ger-
samlega máttvana gegn slíkum árás-
um og telur þjóðina ekki vera þesa
umkomna að vera sjálfstæð þjóð, ef
hún ekki getur haldið uppi lögum og
rétti í landinu og verndað lögleg
stjórnvöld þess. -—- Hér skal enginn
dómur lagður á þessa hugmynd Jón-
asar Jónssonar, en það er óneitan-
lega nokkurt íhugunarefni, hversu
berskjaldað og máttlaust ríkisvaldiíf
hefir verið oft og tíðum. Öryggi
borgaranna í landinu krefst þess, að
á hverjum tíma sé til í landinu sterlc
lögregla, skipuð þjóðhollum mönn-
um, er sé þess megnuð að halda uppi
reglu í landinu. Reynslan sannar ó-
tvírætt þá nauðsyn.
RÓSTUSAMT
Á RITVELLINUM
Allmiklir úfar hafa nú risið milli
ritstjóra Dags og Alþýðumannsins.
Hefir Haukur Snorrason, ritstjóri
Dags, stefnt ritstjóra Alþýðumanns-
ins, Braga Sigurjónssyni fyrir meið-
yrði, og Bragi hefir síðan gagn-
stefnt Hauk. Ummæli þau, sem Hauk-
ur stefnir út af, mun vera að finna í
grein í Alþm., sem nefnist „Baby-
dúkka KEA tístir“. Er þar svo að
orði komizt um ritstjóra Dags, að
hann hafi „hangið á KEA síðan
hann hafði orku í kjálkum til að
halda utan um spena, liefir látið það
byggja yfir sig, útvega sér bíl og
sumarbústað, láta sér í té sérstaka
skrifstofu“ o. s. frv. Bragi mun hins
UR ANNALUM
Framhald, af 4. níðu.
ganga milli bols og höfuðs. —
Batnaði síðan þessari stúlku, þó
veikleg væri, 'en varð ekki göm-
ul. Þessa tiltekju lögðu óvinir
Hólamanna þeim til lýta, líka
svo herra Guðbrandi, sem Þor-
keli sjálfum, sem gamall verald
arinnar háttur er.
HERBERGI
óskast sem næst miðbænum.
Uppl. gefur Jón Guðanunds-
son, sími 146.
Stórt og bjart
sSrilstolBhsrberBi
á bezta stað í bænum
til leigu nú þegar. —
A. v. á.
~FiðÍa "
% stærð fyrir ungling er
til sölu nú þegar.
Geir Þormar.
Renault
sendiferðabíll til sölu. —
A. v. á.
vegar telja Hauk hafa gefið í skyn,
að liann ritaði Alþm. í vinnutíma
sínurn og vanrækt þannig störf sín.
HRINGUR DROTTNINGARINNAR AF SABA
„Frændi, ég spurði aðeins hvort þetta væri viljt
þinn. Það er allt og sumt.“
„Þá svara ég því, að það er alls ekki minn vilji nc;
vilji hinna tíu manna eða Abati-þjóðarinnar í heild
Nei, við munum berjast við Fungana og tortíma
þeim. Og við munum höggva skurðgoðið þeirra meo
dýrshausinn niður í steinhellur og reisa úr þeim
bænahús okkar og steinleggja götur okkar. Heyrio
þið það Funga-villimenn?“, og með stuðningi þjóna
sinna tveggja haltraði hann til þeirra og hvæsti fram •
an í þá
Sendiboðarnir mældu hann rólega með augunum
frá hvirfli til ilja. „Víst heyrum við það og hlustum
á það með ánægju,“ svaraði talsmaður þeirra, „þvi
að oss Fungunum þykir ánægjulegast að skera úr
deilum vorum með sverði í stað samninga. En við
þig, Joshua, segjum við þetta: Flýttu þér að deyja,
áðu.r en við hertökum Mur, því að hengingarólin ev
ekki eina aftökuaðferðin, sem vér þekkjum.“
Hinir þrír sendiboðar kvöddu hátíðlega, fyrst af-
komanda konunganna og síðan okkur. Að því loknu
snéru þeir við til að ganga út.
„Drepið þá,“ öskraði Joshua. „Þeir hafa ógnað mér
og móðgað mig, sjálfan prinsinn!“
En enginn lyfti hendi gegn mönhurn þessum, sem
rólegir gengu út úr höllinni, þar sem fylgdarlið
þeirra beið með hesta þeirra.
114
FJÓRTÁNDI KAFLI
VIÐSKIPjII fakao og shadrach
Eftir að sendiherrarnir voru farnir, varð fyrst ó-
þægileg þögn. Jafnvel hinir léttúðugu Abatierar
fundu, að þetta var örlagarík stund fyrir þá. En allt
í einu tóku fulltrúarnir í ráðinu að tala hver í kapp
við annan, þar til skrautlega klæddur maður, sem
ég taldi vera prest, gekk fram úr hópnum og rödd
hans yfirgnæfði hina.
Hann var mjög æstur og reiður. Þessir heiðingjar
hafa skapað Mur-búum öll þessi vandræði, sagði
hann. Þeir hefðu í margar kynslóðir lifað friðsam-
legu og virðulegu lífi, þótt Fungarnir hefðu ógnað
þeim, allt þai; til heiðingjarnir komu. En nú hefðu
þeir stungið Fungana eins og geitungsfluga stingur
uxa, svo að þær væru nú orðnir alveg óðir og vildu
gera út af við Abatierana. Hann vildi því leggja til,
að heiöingjarnir yrðu þegar í stað reknir frá Mur.
En þá sá ég Joshua hvísla einhverju að einum
mannanna, sem þegar í stað kallaði:
„Nei, nei, gerum það ekki, því að þá fara þeir til
vinar síns Barung, sem er villimaður eins og þeir.
Og þegar hann hefir fengið að vita leyndarmál okk-
ar mun hann auðvitað beita þeim gegn okkur. Það
verður því að drepa þá þegar í stað!“ Um leið dró
hann sverð sitt úr slíðrum og sveiflaði því herskár á
svip.
Kvik gekk nú fram, miðaði á hann skammbyssu
og sagði:
115
„Legðu sverðið frá þér, annars færðu aldrei að
heyra endir þessarar sögu.“
Hann hlýddi samstundis.
En nú tók Maqueda til máls, róleg að sjá, en ég sá
þó, að hún skalf af geðshræringu:
„Þessir menn eru gestir vorir, og þeir eru hingað
komnir til þess að vinna fýrir oss. Ætlið þið að
myrða gesti vora? Að hvaða gagni kæmi það? Það
er aðeins eitt, sem getur bjargað oss: Að vér eyði-
leggjum skurðgoð Funganna. Þá fyrst yfirgefa þeir
bæ sinn Harmac. Og hvernig ætti hinn nýi spádómur
að geta orðið að raunveruleika, að skurðgoð þeirra
muni sofa á Mur-sléttunum, áður en uppskerutíminn
er á enda? Hvað þufum vér að óttast ógnir, sem ekki
er hægt að framkvæma? En getið þið eyðilagt fals-
guðinn Harmac, eða þorið þið að berjast við Fung-
ana? Þið vitið, að það getum vér ekki, ella hefðum
vér ekki þurft að senda eftir þessum Vesturlanda-
mönnum. Og haldið þið, að það myndi veita Barung
nokkra fullnægju, þótt þið myrðið þá? Nei, ég get
sagt ykkur það, að þótt hann sé óvinur vor, þá er
hann hugrakkur og réttlátur maður, og þetta myndi
gera hann tífalt heiftúðugri í vorn garð og hefnd
hans enn grimmilegri. Eg ætla einnig að tilkynna
ykkur það, að þið getið þá fundið aðra Wöldu
Nagöstu til þess að stjórna ykkur.“
„Það er ekki hægt,“ sagði einhver. „Þú ert síðasta
konan með hreint blóð úr þinni ætt.“
„Veljið þá konu með blandað blóð í æðum. Eða
veljið konung, eins og þegar Gyðingar völdu Sál. Því
að ef þið myrðið gesti mína, þá dey ég af smán.“