Íslendingur


Íslendingur - 10.02.1954, Blaðsíða 6

Íslendingur - 10.02.1954, Blaðsíða 6
6 f S L E N D I N G U R Miðvikudasur 10. febrúar 1954 margar stærðir og gerðir, — nýkomnar. Verzlun Eyjaf jörður li.f. Rafmaansofnor Milliveggja- Drenaiahúfurnar ll*VI IIIMVJIUVJIIVl Kr. 115.00 — pappi nýkomnir fæst hjá komnar aftur. Verzlun Verzlun Verzlun Eyjaf jörður li.f. Eyjaf jörður h.f. Evjafjörður li.f. Barrta- og unglinga- fportsohhar köflóttir og röndóttir komnir. Vcrzlun Eyjafjörður li.f. KVEN-ARMBANDSÚR (úr stáli) týndist í bænum 2. íebrúar. Skilist á afgreiðslu blaðsins eða lögregluvaið- stofuna gegn fundarlaunum. S T Ú L K A óskast til verzlunarstarfa. A. v. á. Ráðsmann vantar á gott sveitaheimili í nágrenni Akureyrar. A. v. á. BMgfú í kvöld kl. 9: ÞJÓÐVEGUR 301 Óhemju spennandi ný amerisk mynd, byggð á sönnum við- burðum. STEVE COCHRAN VIRGINIA GREY — Bönnuð yngri en 16 ára. — (Verður sýnd aðein3 tvisvar cða þr.svar sinnum).__ fylgt þeim ákvæðum fast og hlut- drægnislaust. Rétt er að ge'.a þess, að cg hefi ekki séð ensku þingtíðindin (Hansard), tr. svar mr. Selwyn Lloyds er birt í þingfréttum „The Times“ 28. janúar s. 1., en það merka blað fer sjaldan rangt með staðreyndir. Það er því sennilcgt að klausan, sem þýdd er hér að framan, sé óbrengluð. En undar- legt, næstum ósvífið, sýnist vera, a. m. k. í augum íslendinga, að ráðherra skuli bera annað eins á borð í hinni frægu neðri málstofu brezka þingsins. Annars er í b.li heldur hljó'.t um „fiskiveiðastríð“ íslendinga og Breta, jafnvel í „Fiskitiðind- um“ (Fishing News). Það tíma- rit hefir haft málið mjög á oddin- um, undantekningarl.tið brjálað máltim, afflutt íslend.nga og at- hafnir þeirra' og fært á versta veg, en logið til viðbótar. Rit þetta er ekki víðlesið að ég hygg, og ícr vel á því. Ég hefi hevrt, að íslenzkir að- ilar séu að reyna að koma undir sig fótum í Grimsby, eignast þar athafnasvæði og annað, scm þörf krefur til fisksölu í Bretlandi. Mér er kunnugt um, að þessi fregn hefir við staðreyndir að styðjast, en hefi ekki haft tök á að kynna mér það mál nánar. London í janúar 1954. Djak. Maðurinn minn, Baldvin Jóhannes Bjarnason, iýrrum hreppstjóri í Flatey, andaðist 7. febrúar. — Jarðat- iörin fer íram frá Akureyrarkirkju laugardaginn 13. febrúar og hefst með húskveðju að heimili hins látna, Helga-magra- stræli 44, kl. 13.30. María Gunnarsdóttir. Innilegar þakkir færum við öllum þeim, er auðsýndu ókkur samúð við andlát og jarðarför litla drengsins okkar Jósefs Halldórs Margrét Randvcrsdóttir, Benjamín Jósejsson. l'ökkum innilega samúð og vinarhug við andlát og jarðarför '* Þorvaldar Jónassonar, netagerðarmanns. Böm og lengdabörn. Aðalfnndnr AKUREYRARDEILDAR K. E. A. verður að VARÐBOKG fimmtudaginn 18. þ. m. og hefst kl. 8,30 e. h. Á fundinum verða, meðal annars, kosnir 73 fulltrúar á aðalfund KEA og 25 til vara. Listum til lulltrúakjörs ber að skila til deildaxstjórans, Ármanns Dalmannssonar, eigi síðar cn þremur dögum fyrir fundinn. Deildarstjórnin. Aðalfundur Stangveiðifélagsins STRAUMAR verður haldinn að Hótel KEA sunnudaginn 14. febrúar 1954, kl. 4 e. h. D A G S K R Á : Venjulcg aðalfundarslörf. STJÓRNIN. laaao^o^aaao^oooooooooooaoooooooooooooooooo^00^00* Aðalfundur Skagfirðingafélagsins verður haldinn sunnudaginn 14. fcbrúar n. k. kl. 16,30 að 'i úngötu 2. Dagskrá: 1. Venjuleg aSalfundarslörf. 2. Árshátíðm (rætt um sameiginlega árshátíð Hún- vetninga og Skagfirðinga). 3. Onnur mál. Fjölmennið og takið nýja félaga með. Sljórnin. ALF ERLING — r.- UL' 17 Bræður myrkursins Sjakalinn var jöfnum höndum djarfur og metnaðargjarn. Ef hon- um gæti nú heppnast að ná á vald sitt foringja Innsiglaða banda- lagsins, sem Oslo greifi kallaði þorpara sína, þá var hamingjusól hans risin. Frægð og miklir fjármunir mundu falla honum í skaut, og þessir tveir hlutir voru nokkurs virði fyrir mann eins og Ivan Disna. Hann braut miðann saman, stakk honum aftur inn í skolprennu- opið og flýt'i sér síðan á brott. Það var löng leið til Maríuhvelfingarinnar, litjls bænahúss, er stóð spölkorn fyrir u'an borgina, umlukt ökrum og engjum. Sjakalinn komst í áfangastað, og fann skjólt góðan felustað í landslaginu, þar sem vel sást heim að bænhúsinu. Það var lítill runni, sem hann hafði valið sér að fylgsni. Þai lá hann og starði og hlustaði í mánabirtu næturinnar. Klukkustundir liðu, og „sjakalinn" Iá alltaf í leyni. Loks sá hann mannveru koma fram á sviði í tunglsljósinu. „Veran“ tók lykil upp úr vasa s'num, opnaði dyrnar á bænahúsinu og hvarf inn fyrir. Litlu síðar komu tvær verur í Ijós, er einnig hurfu inn í bænahúsið. Og síðan komu æ fleiri og fleiri, er allar hurfu á bak við hina þungu hurð bænahússins. Nú áleit „sjakal.’nn” líma til kominn að hafasi eitthvað að. Hann fór úr fylgsni sínu, og lögreglublístra hans safnaði nokkrum lög- regluþjónum í kringum hann. En „sjakalinn“ vildi vera öruggur um sigur, og safnaði þess vegna að sér meiri mannafla, áður en hann dirfðist að taka mennina í bænahúsinu höndum. Hópurlnn fór nú að bænahús’nu með „sjakalann“ í fararbroddi, og það leið ekki á löngu, unz hin þunga eikarhurð var opnuð. „Sjakalinn“ lét lögreglumennina bíða úti og læddist katt-mjúk- um skrefum inn í bænasalinn. Hann gekk inn að altarinu og hlust- aði. Lágvær kliður af mannsröddum barst upp til hans, og í glætu lunglsljóssins rak liann augun í hring á fl salögðu gólfinu. Hann spennti skammbyssu sína upp, og um leið og hann reif hlemminn í gólfinu upp, kallaði hann til lögreglumannanna: — Upp með skammbyssurnar! Fylgið mér eflir! Svo þaul hann niður stigann með lögregluflokkinn á hælum sér. Ivan Disna hafði rétt fyrir sér. Undir altarinu var neðanjarðar- salur, þar sem Níhilistarnir héldu leynifundi sína. Það sló ægilegum felmtri á viðs'adda, er Ivan Disna kom óboð- inn á fundinn, og skammbyssuskotin bergmáluðu allt í kring. — Svik! hrópuðu fundarmenn, og það varð mikið hark í saln- um. Honum var svarað með skothríð, og bardaginn hófst. Skothvellirnir vöklu eftirlekt nokkurra liðsforingja, sem af til- viljun áttu leið fram hjá bænahúsinu, og með því fékk lögreglulið- ið þann liðsauka, er dugði til sigurs. „Sjakalinn" gat vissulega verið ánægður. Hann tók þarna hönd- um tíu meðlimi „Innsiglaða bandalagsins“. —r- Hvar er Oslo greifi? spurði Ivan Disna. — Ég veit, að hann á'ti að vera hér. Hvar er hann? Enginn fanganna svaraði. ■— Nú, svarið, fíflin ykkar, hrópaði „sjakalinn". Einn fanganna gekk fram úr hópnum. Ilann mældi „sjakalann“ með augnaráði, er lýsti takmarkalausri fyrirlitningu og hatri, og sagði storkandi: — Enginn okkar er Oslo greifi. Þú finnur hann aldrei, helv. ... lögregluhundurinn, og þólt við stæðum með snöruna um hálsinn, mundum við aldrei svíkja þann mann, þar sem mál hans og lif hans er okkur heilagt. Ivan Disna varð mjög æstur við tilhugsunina um, að ef til vill hefði Oslo greifi verið á fundinum en komizt undan, og þess vegna hljóp hann af’ur niður í ganginn undir altarinu. Hann leitaði í hverjum krók og kima í göngunum, en varð einskis var. Ef Oslo greifi hafði verið á þessum fundi, hlaut hann annað hvort að vera meðal fanganna eða hinna skotnu. Ivan Disna ákvað því þegar að fh'ij a alla fangana til yfirheyrslu á næstu lögreglustöð, og gaf hann fyigdarmönnum sínum skipun um að flytja þá þangað.

x

Íslendingur

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Íslendingur
https://timarit.is/publication/675

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.