Íslendingur - 05.07.1957, Blaðsíða 4

4
ÍSLENDINGUR
Fostudagur 5. júlí 1957
Ásrni G. Eylands:
SEXTUGUR:
Gunnar Nchram
Hólaiskoli
1882-1957
I
Vér sem beitum dísil-tröllatökum,
tætum svörð og plœgjum álnardjúpt,
gleymum títt hve feður báru á bökum
byrðar þungar, var það skyldu-ljújt.
Þegar ökum ísland þvert á degi
yfir brýr og leið, sem stálið hlóð
fyrir oss, þá væri ekki úr vegi
við að staldra á þeirra klyfjaslóð.
Þegar ennþá sundvötn Heim að Hólum
lieftu leið og marga götu steinn,
enginn þekkti tæki og tök á lijólum,
tæpast nokkur vegarspotti beinn,
þegar frost og hafís var að verki,
varð að neyð og sneyddi allra liag,
liér þeir reistu stefnumið og merki,
merki, sem að stendur enn í dag.
Skagfirðingar treystu heit á Hóla,
hugsuðu stórt og tóku fast um völ,
sér þeir reistu í nauðum skálda-skóla,
skálda er ortu gras, og veltifjöl
létu ryðja þúfu og þúst úr vegi,
þoka mórgu fram og rétta við,
þá leit bóndinn bjarma af nýjum degi,
bætta hætti, trú og starf og sið.
Ennþá reynir búmann brekkuvegur,
betra er það en sléttan værðarflöt,
ungi maður, vertu ei taka-tregur,
tíminn heimtar ný og stœrri möt.
Bóndinn þarf að sigra hálfan lieiminn,
hans er ríkið senn á vorri jörð,
þó að borgir byggi múgur gleyminn
bráðum spyr hann eftir grasi og hjörð.
Höldur ungur, snjall og véla-valdur,
veitir krafti og dœmir þunga úr leik,
honum ógnar aldrei vetur kaldur
eða vor, sem þjóð um mánuð sveik.
Styrkur hans með Guði ræður gróðri,
gleymist ekki starfa-skylda og pund:
Vinna og stjórn, ei teymast láta í tjóðri
tœkninnar á sinni heimagrund.
Þennan vanda skal hér æskan œfa,
allir strengja Norðlendingar heit,
það er Hólamanna gifta og gæfa,
Guð og menn þeir elska þennan reit.
Ennþá streymir fólkið heim að Hólum,
heldur fast um minningarnar vörð.
Vér sem liér í œsku vonir ólum
eins og börn nú gistum Skagaf jórð.
simastion
Laugardaginn 22. júní sl. átti
Gunnar Schram símstjóri sextugs-
afmæli.
Gunnar er barnfæddur Reyk-
víkingur, og voru foreldrar hans
hjónin Magðalena og Ellert
Schram. Að afloknu gagnfræða-
prófi við Menntaskólann í Rvík
réðst hann í þjónustu Landssím-
ans, og ávann sér það traust í
starfi, að er símastjórastarfið á
Akureyri losnaði, var honum veitt
það. í því starfi hefir Schram
reynzt árvakur og samvizkusam-
ur og gert sér far um að þoka
símamálum á Akureyri og ná-
grenni áleiðis, svo sem frekast
hefir fengizt, enda hefir Akur-
eyri oftast orðið á undan öðrum
I stöðum á landinu um símafram-
kvæmdir.
Schram er mikill íþróttaunn-
andi og var á ungum aldri kunn-
ur knattspyrnumaður í Reykja-
vík. Var hann þá um tveggja ára
skeið formaður Knattspyrnufé-
lags Reykjavíkur.
Gunnar Schram er kvæntur
Jónínu Jónsdóttur frá Arnarnesi,
og eiga þau tvö uppkomin börn,
Gunnar, lögfræðing og blaða-
mann við Morgunblaðið og Mar-
grétu stúdent, sem nú stundar
framhaldsnám í Danmörku.
Jafeob Kar(ssoi)
— KVEÐJA —
Hér var ort hið mikla moldarkvæði,
margar hendur æfðu stuðluð tök,
höfuðstafir, liendingar og sæði,
liærri gróður, meiri frœðarök.
Enga sáðjörð átt þú, Norðlendingur,
er þér liefir betri gróður fært.
Óskaljár í undragrasi syngur,
enn er starfað, reynt og kennt og lœrt.
Golt er oss að standa í staðartúni
stundarlangt og reika liðin ár,
kveldað hefir fjöldinn ferðalúni
feðra og mæðra, engin harmatár
skulu á þeirra merku minning falla,
mörgum gleðiþökkum lýst hún skal.
Hér í skjóli heiða og hárra fjalla
helgar Saga og blessar þennan dal.
Blessum þá, er starf til heilla hófu,
helgi björt sé minning þeirra í dag,
sínum niðjum gull úr jörðu gwfu,
gleymdu mest að rækja eigin liag.
Tryggðu grunn svo nú er líf í landi,
laukur í garði og margt við réttan brag,
vor þó bíði ennþá œrinn vandi,
öfl, sem vilja breyta gróðri í flag.
Hér þarf ekki að búa læpulýður,
lífs og dauður snapa ríkisstyrk,
landið öllum starf til bata bíður
bjargarráð, sé höndin mikilvirk.
Nú sem fyrr vér eflum skálda-skóla,
skálda, er yrkja jörð og gróðurmátt.
Enn skal þjóðin meta og hylia Hóla,
halda stefnu og trú í sólarátt.
Það birtir yfir,
sorg er ei í sölum,
svífur andinn gegnum ljóssins heima.
Það birtir yfir,
— um dýrð og fögnuð dreyma
í dáins löndum, — alla, er leysast kvölum.
Það birtir yfir,
ástin götu greiðir,
sem gengin er á undan, — fögru sporin. —
Það birtir yfir,
það logar Ijós á vorin
og lífið fagnar þeim, sem tárum eyðir.
Það birtir yfir,
óska-stund er stígin,
en störfin munu vaxa öðrum þræði,
Það birtir yfir,
og nú er hljótt um bæði,
og byrði létt og skoðuð helgu vígin.
Byggðasafn Þingeyinga
verður í gamla bænum á Grenjaðarstað.
Bœrinn lokaður fyrir gestum í sumar.
Á síðastliðnu sumri var lokið
við gagngerða viðgerð á gamla
bænum á Grenjaðarstað í Aðal-
dal í Suður-Þingeyjarsýslu. Bæ
þennan reisti séra Benedikt Krist-
jánsson að mestu leyti skömmu
fyrir aldamótin, og var bærinn
talinn einn hinn allra myndarleg-
asti, sem reistur hefur verið á
seinni tímum. Nú er bær þessi í
eigu ríkisins og undir umsjá
þjóðminjavarðar. Viðgerðunum
í fyrrasumar stjórnaði Sigurður
Egilsson frá Laxamýri.
Ákveðið hefur verið, að Þing-
eyingar flytji byggðasafn sitt inn
í Grenjaðarstaðabæinn. Söfnun
til þess hefir hingað til verið á
vegum Bændafélags Þingeyjar-
sýslu, en nú hefur félagið afhent
safnið sýslunni og starfar nú
byggðasafnsnefnd, undir forustu
sýslumannsins, Jóhanns Skapta-
sonar, að því að fullkomna söfn-
unina. Verður þetta sumar notað
til þessj,að búa bæinn alls konar
búsmunum og koma safninu sem
haganlegast fyrir. Eðlilega verð-
ur ekki liægt að sýna bæinn gest-
um, meðan á þessu stendur.
Hann verður því ekki til sýnis í
sumar, en hins vegar er að því
stefnt, að bær og safn verði full-
búið til sýnis gestum á komandi
sumri.
(Frá Þjóðminjasafninu).
___*_____
Hans Alberts lenli í stœlu við
starfsmann í kvikmyndaveri og
þóttust báðir haja á réttu að
standa. Deilan jókst orð af orði
og loks veðjuðu þeir og lagði
Ilans Alberts 100 mörk undir.
Andstœðingur hans var alveg
viss í sinni sök og sagði yfirlœtis-
lega:
„Ég er handviss um þetta mál.
Ég legg höfuð mitt að veði!“
„Nei, karl minn,“ sagði Hans
Albert. „Þú verður að leggja að
veði eitthvað, sem er einhvers
virði!“
Það birtir yfir,
hátt var markið hafið
og hátt stefnt enn mót geislum himin-dýrðar.
Það birtir yfir,
þær stundir verða ei skýrðar:
um stöðuglyndi þitt, í trú og kærleik vafið.
Það birtir yfir,
Drottins vegir vísa
og vernda þig í sínum húsa-kynnum.
Það birtir yfir,
á þig svo mætan minnum
að moldin grær og vorblóm fögur rísa.
Það birlir yfir,
aldrei deyr hver dáður,
þitt dagsverk var að breyta sorg í gleði.
Það birtir yfir,
þótt leggist að lágu beði,
þú Iífi Drottins verður stöðugt háður.
A. G.
~—-----------————~—-——--------------—----— ----J