Íslendingur - 05.07.1957, Blaðsíða 10

10
ÍSLENDINGUR
Föstudagur 5. júlí 1957
es@se©@e©©©e©€
Cr §ka
SauSárkróki á
sólstöðudaginn 1957.
Gognfræðaskóla
(Miðskóla) Sauðórkróks
var slitið 2. þ.m. — Skólinn hófst
2. okt., og prófi lokiS 31. maí.
Skólastj óraskipti urSu á öndverSu
skólaári. Sr. Helgi KonráSsson
])rófastur lét af skólastjórn eftir
langt og lofsvert starf allt frá
fyrsta ári skólans í þessu formi,
og reyndar mikiS kennslustarf
um mörg ár áSur viS skólann,
meSan hann var í ungmenna-
skólaformi. ViS skólastjórn tók
(a. m. k. til bráSab.) FriSrik
Margeirsson.
Nemendur voru alls 62 í þre:n
bekkjum: í 1. bekk 22; í 2. bekk
26, og í 3. bekk 14. MiSskóIapróf
tóku 14. Þar af landspróf 8; 4
meS framhaldseinkunn. — Hæsta
einkunn í 1. bekk hlaut Margrét
Steingrímsdóttir 8.22, í 2. bekk
Jósefína FriSriksdóttir 8,81, í 3.
bekk SigurSur H. GuSmundsson
8,31. — Fengu öll þessi þrjú,
bókaverSlaun frá Rotaryklúbb
SauSárkróks, og afhenti þau for-
seti klúbbsins, Ole Bang, meS
ræSu.
Skólastj óri flutti skólaslita-
ræSu. ÞakkaSi sr. Helga KonráSs
syni fyrir skólans hönd allt hans
starf. Þá einnig öðrum kennur-
um og starfsmönnum og kvaddi
nemendur. Afhenti hann ein bók-
arverSlaun frá skólanum Sigfúsi
Helgasyni nemanda í 3. bekk
bæSi fyrir lofsverSa ástundun
náms og ýmis störf í þágu skóla-
umsjár og félagslífs nemenda. Var
allmargt fólk einkum úr flokki
foreldra og annarra forsjár-
manna nemenda mætt viS skóla-
uppsögnina.
gfajf irði
Álmennur
borgarafundur
fyrir SauSárkrókskaupstaS var
haldinn hér föstudaginn 14. júní
um mikilvægt mál, er bæjarstjórn
hefir haft meS höndum síSasta
misseri og mjög unniS aS: Hvort
kaupa skyldi hraSfrystihús til
fiskvinnslu og f iskimj ölsverk-
smiSju, er hvorttveggja hafSi
veriS rekið af einstaklingi, en
hafði nú stöSvast rekstur á, og
þar með dregiS stórlega úr at-
vinnu bæjarbúa. Voru nú eftir
rækilega framsögu bæjarstjórnar-
manna miklar umræSur um mál-
ið og ýmsar allrösklegar, og
skoðanir skiptar eins og gengur.
Entu umræður með því, að sam-
þykkt var með tæpum 80 atkv.
gegn 9, að bærinn kaupi hús og
áhöld beggja nefndra fyrirtækja
að 4/5 hlutum. KaupverSiS er
alls tæpar 7 milljónir króna auk
allmikilla aðgerða og viðbótar,
sem nauðsynlegar eru taldar af
sérfróðum mönnum til að tryggja
rekstur til frambúðar. Sé fyrir-
tækið svo rekið sem ein heild
undir nafninu „Fiskiðjuver Sauð-
árkróks“, sem sameign bæjarins
og fyrrverandi eiganda með hlut-
föllunum 4/5 : 1/5. — VerSur
nú hafin vinna á ný með fisk úr
NorSlendingi, sem einmitt er nú
í dag kominn inn með afla. Er
hér að vísu annað fiskvinnsluhús
starfandi. En talið er, aS hin
brýnasta almenn atvinnunauðsyn
sé á, að bæði fyrirtækin séu starf-
andi, eins og séð verður af við-
horfi fundarins til málsins. —
Framkvæmdastjóri fyrirtækisins
mun vera ráðinn Páll Þórðarson
frá Flateyri.
Sundlaug Sauðárkróks
var tekin í notkun með hátíð-
legri vígsluathöfn um náttmála-
skeið þriðjudaginn 11. þ. m. —
Laugin er staðsett hér á „FlæS-
unum“ í suðvesturjaðri kaup-
staðarins. Skammt frá íþróttavell-
inum. Fer vel á því. — Við at-
höfn þessa var fjöldi manns.
Kirkj ukór Sauðárkróks undir
stjórn Eyþórs Stefánssonar söng
allmörg lög út yfir mannfjöldann
í kyrrð kvöldsins. Ræður fluttu
flestir hlulaðeigandi aðilar: For-
maður íþróttanefndar, Guðión
Ingimundarson, íþróttakennari,
bæjarstjóri, Björgvin Bjarnason,
íþróttafulltrúi, Þorsteinn Einars-
son, forseti bæjarstjórnar, Pétur
Hannesson, formaður ungmenna-
félagsins „Tindastóll“, Kári
Jónsson og bæjarfógeti, Sigurður
SigurSsson. Var að öllu þessu
skemmtan góð. — En virkastir
vígsluaðilar voru þó tveir ungir
sveinar og tvær ungmeyjar á
barnaskólaaldri, öll í Adams og
Evu klæðum einum saman.
Renndu þau sér í laugina á sömu
sekúndu og synlu hana samhliða
frá enda til enda fram og aftur,
og af svo miklum léttleika, leikni
og fegurð, að yndi var (og eigi
sízt fyrir gamla sundmenn) á að
horfa. Þessir frumherjar voru:
Brit Bieltvedt, Sigurbjörg Guð-
jónsdóttir, Erling Pétursson og
Bjarni Jónsson. Þannig var þá
hin ’nýja sundlaug SauSárkróks
vígS — fyrir sauðkrækska
bernsku og æsku fyrst og fremst,
en annars fyrir allan almenning,
þeirra er meira meta heilbrigt
mannlíf, og þar með meira íþrótt-
ir en eiturnautnir.
Sundlaugin eða sundstæðið í
heild er allmikið mannvirki og
fagurt, einkum laugin sjálf. Hún
er 25 Xd m. að flatarmáli. Dýpt
minnst tæpur metri en mest 3 m.
Stigum, rennum og körmum er
haganlega fyrir komið. Gangar
eru neðanjarðar meðfram laugar-
botni og nokkrir klefar, er heyra
skulu íþróttavellinum til síðar,
þegar byggð hefir verið allmikil
tygging við austurgafl laugar-
innar fyrir sundklefa og önnur
herbergi þau, er með þurfa. —
Heila vatnið til laugarinnar er
vitanlega tekið úr hitaveitu bæj-
arins. SmíSið hefir staðið yfir 2
—3 ár. Yfirsmiður Vilhjálmur
Hallgrímsson. KostnaSur mun
vera orðinn um 700 þús. kr. —
GreiSir ríkissjóSur þar af %. Að
öðru leyti hefir fé fengizt frá í-
þróttasjóði (Vkem mtanaskattur)
og með samskotum. AS lokum
jafnar svo bæjarsjóður hallann.
Ilér er mikill og gleðilegur sig-
ur unninn í íþróttamálum vorum.
Sú mikla gjöf, er gefist hefir,
verður bezt þökkuð í verki, því
verki að nota hana vel, með-
höndla hana rétt með allri prúð-
mennsku, hreinlæti og háttvísi.
Gildir það um alla notendur allra
slíkra hluta. — AS lokum skal
sagt, að þarna var viðstaddur
maður einn aldinn að árum og ó-
virkur við vígsluna, að því er séð
varð, maður sem bjó yfir mörg-
um en þöglum minningum. Þess,
er ungmennafélagið „Tindastóll“
einum áratug eftir aldamót hófst
handa af áhuga einum saman og
meS ungan skólastjóra staðarins
í fararbroddi og tók að byggja
sundstœði af eigin rammleik með
sjálfboðavinnu einni saman.
Hleyptu svo i það (er fullgjört
var eftir marga daga) ísköldu
fjallavatni, er Sauðáin flutti und-
an hjarnsköflum MolduxaskarSs-
ins. Iiófu þeir svo sundnám
þarna - undir forustu sama manns
- bæði börn og unglingar og full-
orðnir (konur og karlar), þótt
fátt væri í flokki hverjum og þótt
tjaldvist væri köld í SáuSárgili
og vatnið sjálft hið kaldasta,
jafnvel á sólríkum dögum, því að
laugin lak um botninn, þá var þó
þessu íramhaldið vor eftir vor,
allt frá 1911. Og stundum æft í
sjónum (meðfram fjörunni auð-
vitað) í lokin. Þarna var sýndur
aðdáanlegur áhugi, er beinlínis
gaf þrekraun í sjálfsfórn frá
byrjun og hörðum sjálfsaga allt-
af. Og reyndar varð árangurinn
í sjálfri sundíþróttinni alveg
furðulegur, þar sem ekki mátti
að ósekju vera í vatninu nema
fáar mínúlur í senn. Og þessir
nemendur áttu sannarlega skiíið
að sjá og eignast árangur. Þetta
var eigið verk, eigið framtak,
eigið átak. Enginn beðinn um
eyris-hjálp, hvað þá krónu eða
krónur, og því síður tugi, hundr-
uð, þúsund né hundrað þúsund
króna lijálp. Sannarlega hef-
ir aðstaðan og allt við-
horf breytzt. En svo kom stríðið
1914—1918, með öllum þeim
glundroða og losi, er því fylgdi.
Síðan jókst sundkennsla í heitu
vatni, fyrst í SteinsstaSa-laug,
síðan í VarmahlíS. — En sund-
áhuginn var vakinn og lifði og
hefir lifað síðan og iðkun sunds
við vaxandi, betri og betri skil-
yrði. — En sundíþróttasaga
Sauðárkróks á þarna byrjun sína.
Þelta vita fáir, er nú lifa. Og
enn færri minnast, né þykir
neitt máli skipta um litla hluti og
„ómerkilega“, er skeðu fyrir
hálfri öld. En máske sér hinn
aldni og þögli þetta að einhverju
leyti í bláma fjarlægðarinnar. En
þó — þarna er rótin, er sund-
laugin nýja og kynslóðin nýja
geta látið vaxa upp af mikinn og
fagran meið sundíþróttarinnar
til næstu aldamóta og lengur —
lengur! /. Þ. Bj.