Íslendingur - 05.07.1957, Side 8

8
Föstudagur 5. júlí 1957
Gírajfar í dýragarðinum í Hamborg.
í boði Flugfélagsins
Framhald af 1. siðu.
Magasin de Nord, þar sem við
máttum eyöa hartnær tveim
klukkustundum, áður en við
skyldum mæta á skrifstofu Flug-
félagsins. Þangað náðum við svo
í tæka tíð og nutum þar ágætrar
gestrisni Birgis og konu hans,
Önnu Snorradóttur frá Akureyri,
en þau hjón fögnuðu okkur bæði
sem nánum ættingjum. Þaðan
var haldið á Hótel Európa og
snæddur ríkulegur kvöldverður
uppi á 17. hæð, og varð maður
þar skjótt var hinnar þekktu mat-
argerðar- og framreiðslukunnáttu
Dana. Að veizlunni lokinni var
okkur boðið upp á þak hótelsins,
þar sem við blasti öll ljósadýrð
borgarinnar við sundiö, enda þá
orðið aldimmt. Þá var litið inn í
Tívolí-garðinn og síðan inn á At-
lantic Palace, og var þá liðið nær
miðnætti. Fóru þaðan margir
heim á hótel og tóku á sig náð-
ir, en aðrir dvöldu lengur úti í
borginni til að kynnast sem hezt
töfrum hennar, — og því ekki að
nota tímann til hins ýtrasta?
Kronborgarkastalinn.
Árla næsta morguns eru þau
hjón, Anna og Birgir, komin með
stóran farþegavagn að hótelinu,
því nú skyldi aka út á Sjáland.
Sumir eru svefnvana, en hverju
skiptir það í slíkri ferð? Veðrið
er enn hið fegursta, sólskin og 18
—20 stiga hiti. Því sem fyrir aug-
un ber, verður ekki lýst í stuttri
frásögn. Ekið er út á Helsingja-
eyri og Kronborgarkastali skoð-
aður. Fyrst ofanjarðar. Síðan
farið í undirheima, þar sem
flöktandi ljós olíulampans bregð-
ur draugslegum blæ á kunn og ó-
kunn andlit. Við öndum léttara,
þegar aftur er komið út í sólskin-
ið. í
Boðið er til miðdegisverðar á
nýtízku sumarhóteli, Kystens Per-
le. Hver rétturinn af öðrum er
borinn inn. Hvenær ætlar þessu
að linna? Óhjákvæmilegt, að
þjónarnir beri út meiri og
minni leifar á diskum veizlugesta.
Vafasamt að Þorsteinn matgogg
ur hefði hroðið sinn disk, hefði
liann verið blaðamaður í för
þessari.
Khöfn—Hamborg
á 50 mínúfum.
Héðan er ekiö beina leið á
Kastrupflugvöll og sezt á ný upp
í Gullfaxa. Hin ljúfmannlegu
hjón, sem borið liöfðu okkur á
höndum sér, meðan við dvöldum
í Höfn, eru kvödd með innileik
og þökkum. Gullfaxi, sem sagt
var að hefði skroppið heim í gær
til að fljúga með „miðnætursól-
argesti“ norður yfir Grímsey,
meðan við heimsóttum Tívólí í
Höfn, hefur sig til flugs með okk-
ur og hleypir okkur út á flugvell-
inuin í Hamborg eftir 50 mínút-
ur. Þaðan er ekið á Eden Hótel,
nálægt miðborginni. Þar skyldum
við sofa tvær síðari nætur ferð-
arinnar erlendis. Nú verða snör
liandtök. Rakstur, skyrtuskipti,
þvottur o. s. frv. Um að gera að
líta sæmilega út, þegar farið er út
í milljónaborgina á laugardags-
kveldi.
Dvölin í Hamborg.
Birgir Þorgilsson, umboðsmað-
ur F. I. í Hamborg, tekur hér við
fararstjórn ásamt með Sveini.
Kvöldverður er etinn á fögrum
veitingastaö í nánd við St. Pauli.
Við fáum borð úti á veggsvölum,
en í garðinum úti fyrir sitja
hundruð manna yfir mat og miði
eða öðrum hressingum. Inni er
dansað milli borða. AS lokinni
rikulegri máltíS, sem skolað hef-
ir verið niður með rínarvínum
eða öðrum enn mildari drykkjar-
föngum, leiðir gestgjafinn hóp-
inn um húsið og garðinn, rétt
eins og þetta væri konungsheim-
sókn. En svo er þó ekki. En hér
eru umboðsmenn Flugfélags ís-
lands með gesti sína, félagið, sem
eignaðist fyrstu Viscount-flugvél-
arnar á Norðurlöndum. Já, gjör-
ið þið svo vel. Við höfum mikið
að gera í kvöld, en þegar svona
stendur á, þá ....
Svo er það St. Pauli. Fyrst er
hlýtt og horft á „vatnsorgelið“,
undrafyrirbærið úr Þúsund og
einni nótt, sem engin orð geta
lýst og enginn málari náð á lér-
eft. Þaöan er haldið á skemmti-
stað, þar sem þúsundir manna
troðast hver um annan að borð-
um og kneyfa hinn fræga, þýzka
bjór úr heljarmiklum „spilkom-
um“. En þótt þröng sé mikil,
verða engir árekstrar. Við erum
líka staddir í Hamborg, qn ekki á
skemmtistað heima á íslandi, þar
sem „hljómsveit Ieikur“ á laug-
ardagskvcldi.
Við tínumst nú heim á Eden
Hótel smált og smátt. Sumir
rahba saman heima á herbergj-
um, Akureyringur og Vestmanna-
eyingur, sem ekki liafa sézt áð-
ur. Nú megum við sofa frameft-
ir, því við þurfum ekki að mæta
í anddyri hótelsins fyrri en við
förum til miðdegisverðar. Og þar
koma allir til skila á sínum tíma.
Sumir eftir stutta morgungöngu
um nágrennið. Enn er veörið jafn
íagurt og undanfarna daga.
Við borðum í Ráðhúskjallaran-
um, gamalli og traustri bygg-
ingu. llún hefir staðizt ógnir síð-
ustu styrjaldar. Aðeins rispuð af
kúlum. Uppbyggingin hefir ann-
ars verið hröð. Við sjáum að vísu
húsarústir á stöku stað, sem byrj-
að er að gróa yfir. En þær vekja
ekki leijandi athygli innan um
liinar reisulegu nýbyggingar.
í dýragarði
Hagenbeck's.
Fararstjórar bjóða nú upp á
skemmtisiglingu um höfnina í
Saxelfi, eina hina meslu í Evrópu.
Sumir fara þangað í leigubíl.
Aðrir með neöanjaröarlest. Við
leigjum okkur bát, og Sveinn far-
arstjóri skýrir í liátalara frá öllu
því inarkverðasta, sem fyrir aug-
un ber í ferðinni. Þegar komið er
I land, eigum við daginn til
frjálsrar ráðslöfunar. Við megum
fara heim á liótel og leggja okk-
ur. Við getum farið í dýragarð-
inn. Já, dýragaröinn! Því ekki
það? Og þangað fóru svo allir.
Þar var gengið um í 3 klukku-
stundir eftir uppdrætti. En ekki
vannst okkur tími til að sjá allar
deildir hans, um 50 að tölu, áður
en honum yrði lokað. Við förum
því heim á hótel, hálf-þreyttir eft-
ir nær 3ja tíma rölt, fáum okkur
góðan kvöldverð og göngum síð-
an til herbergja. Sumir vilja fara
að sofa. Hér kemst enginn í búð-
ir. Þær eru ekki opnar á helgi-
dögum þar, fremur én heima. Við
komumst þó inn í eina lyfjabúð.
Þar kaupum við vatn á glösum,
sem kennt er við borgina Köln.
Konum kvað þykja góð lykt af
því. Það er þó betra en ekkert.
Okkur herbergisfélögunum þyk-
ir heldur snemmt að fara að sofa,
þótt við vitum, að við verðum
vaktir kl. 5 að morgni. Okkur er
ljóst, að hvergi er betra að sofa
en í flugvél „ofar skýjum“. Og
það verður mikið flogið á morg-
un. Við köllum því í hina aðra
starfsbræður okkar frá Akureyri
og fáum þá til að koma með okk-
ur yfir í næstu götu á Hotel Ev-
ropa Ilof og reyna þar „biskupa-
bjórinn“, sem er talinn bezta teg-
undin þar í borg. Síðan er geng-
ið lil náða.
Til London.
Klukkan fimm að morgni
hringir síminn á lierbergjum okk-
ar, og við snörumst fram úr. Við
höfum gengið að mestu frá dóti
okkar kvöldið áður og erum fljót-
ir í heimanbúnaði. Við kveðjum
hinn ágæta gestgjafa okkar, Birgi
Þorgilsson, sem ekkert lét til spar-
að, að við fengjum sem bezta yf-
irsýn um lífið í Hamborg þessa
stuttu dvalarstund þar. Á flugvell-
inum stígum við upp í flugvél frá
Luíthansa flugfélaginu, og er nú
ferðinni heitið til London með
viökomu í Diisseldorf. Á flugvell-
inum í London tekur á móti okk-
ur umboösmaður Flugfélagsins
þar, Jóhann Sigurðsson frá Kefla-
vík. Þaðan er klukkutíma akstur
inn í hjarta Lundúnaborgar, þar
sem F. I. hefir fengið hið ágæt-
asta skrifstofurúm í samfélagi
við Ferðaskrifstofu ríkisins o. fl.
aðila. Er þar nýtízkulegur aug-
lýsingagluggi, sem vegfarendum
verður á að staldra við. Þaðan er
haldið til miðdegisverðar á glæsi-
legu veitingahúsi, sem rekið er
með ítölsku sniði. Þar borðum
við portúgalskar ostrur auk
margra annarra rétta. En tíminn
er naumur. Við megum ekki vera
að því að skoða nein mannvirki,
forn eða ný. Okkur er bent á Páls-
kirkjuna, Big Ben, og annað
markvert um leið og við ökum
hjá. Og við stöldrum við hjá is-
lenzka sendiráðinu, sem er bezt
staðsett allra erlendra sendiráða
í London og lítuin inn til dr.
Kristins sendiráöherra. Hann tek-
ur okkur með kostum. Við drekk-
um með honum „hestaskálina“ og
höldum svo frain íerðinni. Gull-
faxi bíöur á ílugvellinum, og inn-
an slundar er hver kominn í sæti
sitl þar.
Til Akureyrar
að kveldi.
Nú er lagt upp í síðasta áfang-
ann, frá London til Reykjavíkur.
Feröin er hafin kl. 16.35. Flug-
stjóri er Gunnar Frederiksen.
Þegar komið er upp fyrir þokuna
og skýin, er flogið í 22500 feta
hæð í 35 stiga frosti. Hraði 480
km. Margir halla sætunum aftur,
fara úr jökkunum og fá sér síð-
degisblund. Rísa aðeins upp til að
eta. Við lendum í Reykjavík kl.
um .9 að kveldi eftir 4% klst.
flug. Þá er verið að kalla farþega
út í flugvél til Vestmannaeyja.
Ferðafélagarnir okkar þaðan
bregða sér sumir beina leið um
borð' í liana, svo að ekki vinnst
tóin til að kveðja þ á. Sólfaxi á að
fara til Akureyrar eftir klukku-
stund. Við getum fengið far með
honum norður og notum okkur
það flestir. Þótt við séurn þenna
mánudag komnir frá Ilamborg
með nokkurra stunda viðkomu í
London, náum við háttum heiin.
Svo greiðar eru samgöngurnar þá
orðnar hjá hinu tvítuga ílugfé-
lagi, sem Akureyringar gengust á
sínum tíma fyrir að stofna.
Góðir
„sendiherrar".
Sá erindrekstur, sem Flugfélag
Islands annast nú í ýmsum stór-
borgum erlendis, hefir hlotið að
kosta míkla uppbyggingu. Og að
því er séð verður, hefir félagiö
verið mjög heppið í starfsmanna-
vali þar. Til skrifstofa Flugfé-
lags íslands koma margir Islend-
ingar með erindi sín, sem annars
staðar er venja að ónáða ræðis-
mannaskrifstofur með, en öllum
er reynt að veita úrlausn og fyr-
irgreiðslu eftir beztu getu. Skrif-
stofur F. I. eru því eins konar
auka-sendiráð íslands, hver á
sínum stað, og hefir það að sjálf-
sögðu ómetanlega þýðingu fyrir
land og þjóð.
Öll var skipulagning þessarar
farar með miklum ágætum, og
reyndist blaðafulltrúinn, Sveinn
Sæmundsson, dugmikill og
skemmtilegur fararstjóri. Lagði
hann sig í framkróka um, að við
hefðum sem bezt not fararinnar,
jafnt til fróöleiks og skemmtun-
ar, enda naut hann þar góðrar
liöveizlu umboðsmannanna, Birg-
is Þórhallssonar, Birgis Þorgils-
sonar og Jóhanns SigurÖssonar.
Farkostur og viðurgerningur var
hinn bezti, er á varð kosið, og
þótt hratt hafi verið farið yfir,
öðluðust gestirnir ótrúlega góða
yfirsýn um hag, háttu og menn-
ingu . þjóÖanna, er við gistum
þessar þrjár júnínætur.
___
— Molar —
Heilög einfeldni,
eða . . .?
„Fundurinn fagnar því sam-
starfi, sem upp var tekið með
myndun núverandi ríkisstjórnar
undir forustu Framsóknarmanna.
Telur liann, að stjórnin hafi í
engu brugðizt þeim fyrirheitum,
sem gefin voru við myndun henn-
ar ... . “ — (Úr Ávarpi til æsk-
unnar frá aöalfundi stjórnar S.
U. F.)
Ný kenning
ur þeirri ótt.
„Ef þjóðinni vegnar vel, er það
aukaatriði, livort það eru Pétur
eða Páll, sem í stjórnarstólum
sitja.“ — (Verkam. 28. júní.)
Ilefði ritstjóri Verkam. og aðr-
ir kommúnistar haft þessa skoð-
un um áramót 1954—55, mundu
þeir ekki hafa hrundiö þúsund-
um verkamanna og kvenna út í 6
vikna verkfall, sem þjóðinni
allri er nú að blæða fyrir.
„En þeir íhaldskrummar, er
góðri veiði hölva, verða jafnan
til skammar og svívirðu. — Þeim
má helzt líkja við ljótar lýs, sem
skríða í fögru hári . .. .“ (Verka-
maðurinn 28. júní.)
Hvernig væri að tala ofurlítið
ljósar, ritstjóri góður?
Sólbirtugleraugu
á hörn og fulloröna.