Íslendingur - 23.11.1967, Blaðsíða 5

/
ÞAÐ VAR NÚ Á DÖGUNUM,
að ég hitti Skarphéðin í
Amaro, þar sem, hann var að
dytta að ýmsu I nýjasta hluta
verzlunar sinnar. Mig fýsti að
fræðast nokkuð um þetta fyrir-
tæki, sem ókunnugum finnst
eiginlega hálfgert furðufyrir-
tæki. Ég var sjálfur ekki laus
við þá hugmynd. Á fáum árum
má segja, að Amoraverzlanirnar
hafi verið byggðar upp frá
grunni og aðeins litill hluti af
stofninum stendur nú eftir. Fyr-
ir aðeins örfáum vikum var nýj-
asti hluti verzlunarhúsnæðisins
tekinn í notkun. Menn velta
vöngum: „Hvernig fer maður-
inn að þessu?“
Skarphéðinn féllst á að ræða
við mig. En ég var öldungis ó-
viss um það, hvort honum þótti
nokkuð til þess koma eða hvort
hann einungis aumkaði sig yfir
blaðasnápinn. Ég kærði mig
raunar kollóttann, fyrst erindið
bar árangur. Ég vissi, að Skarp-
héðinn í Amáro fjasar ekki um
smámuni og framkvæmdir og
uppbygging eru daglegt brauð f
hans augum.
LOKIÐ BYGGINGU AMARO-HÚSSINS,
VERZLUNARGÓLF ORÐIÐ 1600 FERM.
— Mér lízt vel á verzlunarreksturinn á ineðan
viðskipta-
frelsið og gjaldeyrisaðstaðan haldast, segir Skarphéðinn
Asgeirsson forstjári.
Á ÖRSKOTSSTUNI) var ég
leiddur 1 gégn um smásöluverzl-
un, hefldverzlun, vörugeymslur
og inn í skrifstofur fyrirtækisins.
I>að var stutt ævintýri. En á bak
víð það rann upp fyrir mér skýr-
ingin á þvi, sem mér fannst
furðulegt. Það eru fyrirhyggja
og alúð, sem blasa við augum,
þegar að er gáð. Þarna er jú
risastórt hús á okkar mæli-
kvarða og hver hæðin af ann-
arri hlaðin ókjörum af varningi.
En uppbygging rekstursins er
einfóld, þrátt fyrir umfangið, og
valinn' maður við hvert starf.
Þarna er ekkert fát né fum,
hvaðeina rennur sinn farveg.
SVO TYLLUM VIÐ OKKUR
niður við forstjóraskrifborðið
og Skarphéðinn býður vindil.
hvern ég auðvitað þigg.
Og hvað er nú Amarohúsið
orðið stórt, Skarphéðinn?
— Það er orðið eitthvað á 15.
þúsund rúnimetrar. Með bygg-
ingunni, sem tekin var i notkun
nú síðast, höfum við fullnýtt
lóðina, sem er 1000 fermetrar.
Þetta hafið þið mest byggt
síöustu árin?
— Já, það sem eftir er af
eldri byggingum, er einungis
tæpir 3 þúsund rúmmetrar. Að-
alhúsið var reist 1960 og síðan
höfum við verið að mjaka þessu
upp stig af stigi.
Hvað er verzlunargólfflötur-
inn stór?
— Rúmir 1600 fermetrar sam-
anlagt það sem Amaro hefur og
svo Bólstruð húsgögn.
En mest allt húsið nýtið þið
sjálf?
— Mest allt, já, en á tveim
hæðum byggingarinnarN eru
leigjendur.
■
trtstillingar í Amarogluggunum eru eins og bczt gerist i stórverzlunum ytra.
Og nú er þetta orðið nógu
stórt?
— Ef ekki of stórt, segir
Skarphéðinn og brosir við.
Mér sýndist allar vistarverur
nýttar.
— Já, þær eru það. Að vlsu
er lítill verzlunarsalur ekki full-
búinn enn. Við höfðum þar
skyndisölu fyrir skömmu. Það
er ekki endanlega ákveðið,
hvernig hann verður nýdtur.
Hvernig má svo f stórum
dráttum flokka þær vörur, sem
seldar eru í verzluninni?
— Það eru vefnaðarvörur. til-
búinn fatnaður fyrir alla, utan
jakkaföt karlmanna, snyrtivör-
ur, búsáhöld og smávegis af
heimilistækjum, útvarpsviðtæki
og segulbandstæki, leikföng,
gjafavörur og sælgæti.
Og þið flytjið eitthvað af
þessu inn sjálf?
— Meirihlutann. Og sömu
vörur seljum við einnig f heild-
sölu um allt land, einkum á að-
almarkaðssvæðinu syðra.
Hafið þið þá útibú þar?
— Nei, en við sendum sölu-
mann um landið og svo hafa
stóraukist komur viðskiptavina
hingað, þar sem við erum með
mikið af vörum, sem ekki fást
annars staðar.
Hvernig hefur verzlunin geng-
ið í ár?
— Hún gekk mjög vel fyrri
hluta ársins, líklega betur en
nokkru sinni áður, en undan-
farið hefur þetta snúizt við. Það
gera þessir almennu erfiðleikar,
og mér finnst fólk vera gætnara
nú. Enda var þetta ekki orðið
heilbrigt, hvernig fólk sóaði pen-
ingum hugsunarlítið. Það hlaut
að koma að því, að það ræki sig
á.
En svo við förum út í aðra
sálma. Þið hafið rekið iðnað.
— Já, framleitt nærfatnað, en
sá rekstur er að hætta. Við höf-
um dregið hann saman sniátt
og smátt að undanförnu og hætt-
um f þessum mánuði.
Hefur framleiðslan ekki selzt?
— Hún seldist vel, jú. En það
er vonlaust að halda iðnaði, eins
og þessum, uppi hér 1 sam-
keppni við erlenda framleið-
endur, sem búa við þróaða og
eðlilega iðnmenningu og mark-
aði fyrir fjöldaframleiðslu. Við
komumst ekki í þeirra hóp á
meðan kaupgjaldinu eru engar
skorður settar og vinnusemin
er almennt ekki meira metin en
raun ber vitni.
' Er ekki sárt, að verða að
hætta þessu?
— Auðvitað er það ekkert
gamanmál. Við eigum beztu vél-
ár og höfum góða aðstöðu hér í
húsinu. En tíminn býður ekki
upp á annað. Eins og ýmsir aðr-
ir, vil ég fremur hætta þessum
atvinnurekstri en að honum
verði haldið uppi með þvi að
taka á ný upp höft og skömmt-
un. Á meðan svo er ástatt um
þau atriði, sem ég nefndi áðan í
þessu sambandi, þá er ekki hægt
að halda ýmsum greinum iðnað-
ar uppi hér nema I skjóli ein-
hvers konar hafta. Þau eru ekki
lengur fyrir hendi.
Og hvemig lízt þér svo á
framtíð íslertzkrar verzlunar?
— Mér lfzt vel á hana á með-
an viðskiptafrelsið og gjaldeyr-
isaðstaðan haldast. Viðskipta-
frelsið er ómetanlegt, ekki þó
sérstaklega fyrir verzlunina, sem
slíka, heldur allan almenning,
sem nýtur stórum bættra kjara
með valfrelsi og samkeppni á
heilbrigðum grundvefli. Án þess
getum við ekki staðið jafnfætis
þeim þjóðum, sem búa við bezt
lffskjör. Vitanlega getur frelsið
orðið taumlaust, en ég sé engin
merki um hættu í þeim efnum.
ÞAR MEÐ LÝKUR ÞESSUM
skyndispjalli við Skarphéðin
Ásgeirsson í Amaro og ég óska
honum og hans fólki til ham-
ingju með þessa glæsilegustu
verzlun landsins, sem Amaro er.
— herb.
5 ISLENDINGUR