Íslendingur - 01.05.1975, Qupperneq 5

í Flugfélagi IMorðurlands s.ff.
Flugfélag Islands mun sjá um ýmsa rekstrarliði, svo sem vöru-
móttöku og farþegaafgreiðslu.
I £ / I .. •
bæoi telogm
ietri þ jónustu
isson, framkvæmdastjóri
i/æmdastjóri Flugfélags Norðurl.
við munum í þess stað annast
áætlunarflug fjórum sinnum í
viku til þessara staða, sagði
Sigurður.
Næst inntum við fram-
kvæmdastjórann eftir því
hvort það væri raunhæft að
halda uppi svona mörgum
ferðum í viku til þessara síð-
astnefndu staða.
— Við erum búnir að sjá
að það þýðir elcki að ætla sér
að geyma farþega. Fólk fer Ieið
ar sinnar á þeim degi sem það
ætlar sér með því farartæki
sem það nær til, en bíður ekki
eftir áætlunarflugi dögum sam
an. Við teljum því að fjölgun
flugferða verði til þess að
auka áhugann fyrir flugleið-
inni og skapa þá um leið
grundvöll fyrir svo örum ferð-
um, sagði Sigurður.
Að svo mæltu vék hann að
öðrum flugleiðum sem Flugfé-
lag Norðurlands ferðast á.
Hann sagði að mjög mikið
væri flogið til Grímseyjar, ekki
síst yfir sumartímann. Þá er
verið að gera lilraun með á-
ætlunarflug til Sauðárkróks og
hefur það gengið vel og einnig
er í sigti að hefja áætlunarflug
til Blönduóss og Siglufjarðar
ef leyfi samgöngumálaráðu-
neytisins fæst til þess.
Sjúkra- og leiguflug hefur
alltaf verið stór þáttur í dag-
legum rekstri félagsins og þá
kemur sér vel hversu fjölbreytt
ur vélakostur fyrirtækisins er.
— Við getum notað litla vél
þegar fáir farþegar eru en
gripið til stærri véla þegar eft-
irspurnin er meiri. Þetta gerir
það að verkum að góð nýting
fæst á vélunum og það gerir
svo aftur rekstrargrundvöll fyr
irtækisins tryggari en ella,
sagði Sigurður. — Miðað við
ástandið í dag þá tel ég að við
megum vera mjög ánægðir
með útkomuna hjá fyrirtækinu
það sem af er og kemur það
sér vel þar sem við verðum
nauðsynlega að endurnýja véla
kost fyrirtækisins sem allra
fyrst. Það er ætlunin að kaupa
tveggja hreyfla vél til viðbótar
við þær vélar sem viö höfum
áður en langt um líður.
Á undanförnum árum hafa
oft orðið slys í sambandi við
flug á lillum vélum á íslandi.
Við báðum því Sigurð að lok-
um að segja sína skoðun á
ferðalögum á litlum vélum.
— Ég verð að byrja á þvi
að skipta litlum vélurn í tvo
hópa. Annars vegar eru eins
hreyfils vélar og hins vegar
eru tveggja hreyfla vélar. Þær
fyrrnefndu eru notaðar í sjón-
flug og oftast af einkaflug-
mönnum, en hinar eru búnar
blindflugstækjum og er flogið
af atvinnumönnum. Ef slysa-
tíðni er borin saman hjá þess-
um flokkum þá er hún mun
hærri í flokki eins hreyfils véla
og má oft benda á reynsluleysi
flugmanna í þeim tilfellum.
Ég tel að eins hreyfils flugvél-
ar séu ekki hcppilegar til far-
þegaflugs. Hlutir geta alltaf
bilað og gildir það einnig um
flugvélahreyfla og. má því
segja að það sé lágmarkskrafa
farþega að ferðast aðeins í
tveggja hreyfla flugvélum, því
þótt annar hreyfillinn bili þá
geta þær samt sem áður kom-
ist leiðar sinnar.

2 búnt dild (fersk) eða
3 matskeiðar duft,
1 tesk. saltpétur.
Laxinn er framreiddur með
ristuðu brauði, smjöri og
sinnepsósu, sem löguð er
þannig:
250 g mayonese,
1 matsk. sinnep,
1 matsk. hunang,
1 tesk. dild,
>**•❖❖❖❖❖❖❖❖*♦♦❖❖*••❖❖♦••❖♦♦♦❖❖❖❖❖
❖❖❖❖❖❖❖❖•:•♦:•❖❖•:•❖❖❖•:•❖❖❖❖❖❖•
salt og pipar,
brúnn matarlitur.
Öllu hrært saman.
Einnig er gott að nota krydd
löginn af laxinum saman við
sósuna.
Að lokum skora hjónin á
þau Ásu Ingólfsdóttur og
Magnús Gíslason að koma með
næstu uppskrift.
❖❖❖❖❖❖❖❖❖•:•❖•:•❖❖❖❖❖❖❖❖:•❖❖❖
UR BORG I BÆ
Stórvirkjanamál á Norður-
landi eru nú meira rædd en
nokkru sinni fyrr. Má búast
við, að ekki líði mörg ár þang-
að til hafist verður handa í
þessum efnum. Vegna smæð-
ar raforkumarkaðarins hér á
landi, geta stórvirkjanir ekki
orðið hagkvæmar nema orku-
frekur iðnaður fylgi í kjölfar-
ið. Slíkan iðnað er hægt að
byggja upp allvíða, en á Norð-
urlandi er miðbik Eyjafjarðar
langlíklegasti staðurinn. Þar
er þéttbýli og þjónustuaðstaða,
sem auðvelt er að bæta við.
Nauðsynlegt er að fara að
koma upp stóriðju annars stað
ar en á Faxaflóasvæðinu, til
þéss að hún auki ekki enn
frekara andstæður í byggða-
málum.
Lengi er búið að bíða eftir
aðstöðu utan Suðvesturlands,
sem gæti dregið til sín fólk
þaðan, og þarna gæti einmitt
komið hið stóra tækifæri Ak-
ureyrar. Talið er að Norðmenn
muni hafa áhuga á, að koma
upp álverksmiðju á Hörgár-
eyrum. Með þessu móti gætum
við hjálpað frændum okkar
til að koma nokkru af pen-
ingum sínum fyrir, og tekið
upp raunhæfa norræna sam-
vinnu í orkumálum. Við get-
um lagt til vatnsafl og jarð-
varma, en þeir olíu. Hluta af
hagnaðinum af olíunni gætu
þeir svo lagt hér fyrir í formi
stóriðjuvera, eins eða fleiri.
Mætti búa svo um hnútana, að
verksmiðjurnar yrðu okkar
eign, að meira eða minna leyti,
eftir samningsbundinn tíma,
en þetta er aðferð, sem Norð-
menn sjálfir hafa viðhaft í
nokkrum tilfellum. Jafnframt
gætu þeir hugsanlega lánað
okkur hluta af byggingarkostn
aði raforkuveranna.
Akureyringum hefur fjölg-
að nokkuð að undanförnu og
er gert ráð fyrir, að um fimm
þúsundir muni bætast við til
aldamóta. Þessi fjölgun mun
þó ekki duga til að ná stærðar
hagkvæmni á mörgum svið-
um. Bærinn er orðinn það stór,
og auk þess í reynd næst-
stærsti sjálfstæði bær lands-
ins, að til hans eru oft gerðar
kröfur eins og til lítillar borg-
ar, en ekki er alltaf auðvelt
að verða við þeim.
Stórt fyrirtæki í nágrenninu
mundi leiða til nokkur þúsund
manna viðbótaraukningar í
bænum, þegar fjölskyldur og
aukin þjónustustarfsemi er tal
in með. Þetta mundi aftur
létta róðurinn til að fá stofn-
anir eða útibú þeirra og nýja
skóla staðsetta í bænum. Af-
leiðingin yrði væntanlega sú,
að Akureyringar yrðu 25—30
þúsund um næstu aldamót, og
þar með væri komin önnur
borg í landinu.
Engum þarf að blöskra þessi
stærð. Reykvíkingar voru
orðnir nær 30 þúsund þegar
árið 1930, og Akureyri ætti
að geta haldið öllum núver-
andi tengslum sínum með
þeim íbúafjölda; þar á meðal
nánum tengslum við náttúr-
una. Varðandi frekari stækk-
un á næstu öld, ætti fólk ekki
að þurfa að hafa áhyggjur. Til
dæmis bendir ýmislegt til, að
verulega dragi úr fjölgun
landsmanria, þegar unglingarn
ir í dag verða komnir á miðj-
an aldur. Einnig af þeim á-
stæðum skiptir miklu máli, að
tækifæri næsta aldarfjórðungs
verði notuð til „borgarmynd-
unar“ norðanlands, sem ella
mundi væntanlega aðeins
tákna enn eitt úthverfið við
Reykjavík.
Margt gott getur leitt af
svona stækkun. Fólkið mimdi
miklu frekar halda uppkomn-
um börnum sínum í nágrenn-
inu og ýmsir brottfluttir Akur
eyringar kæmu til baka, vegna
fjölbreyttara og traustara at-
vinnulífs. Margvísleg þjónusta
mundi taka stakkaskiptum og
ýmsum menningarsviðum
mætti skapa miklu betri skil-
yrði. Menningarmiðstöð hefur
til dæmis verið ætlaður stað-
ur í skipulaginu, en þá væri
hægt að hefjast handa og
byggja yfir tónlistina, mynd-
listina og margt fleira.
Meir en tvöföldun fólksfjöld
ans á 25 árum (að vísu er
þetta ekki meiri fólksfjölgun
en varð í Reykjavík á 20 ár-
um, frá 1910—1930) krefst
mikils fjármagns, en há gatna
gerðargjöld létta róðurinn,
miklar launatekjur hækka út-
svörin og gjöld af stórfyrir-
tækinu, sem að hluta rynnu til
bæjarfélagsins (sbr. Hafnar-
fjörð) mundu stórbæta fjár-
hagsstöðuna. Önnur bæjarfé-
lög á Norðurlandi gætu einnig
notið góðs af þessu skattgjaldi.
Nú þarf að fara að hugsa
alvarlega um þessi mál, þar
sem ekki er mjög langur tími
til stefnu. Stórvirkjun á Norð
urlandi gæti orðið að veru-
leika á árunum 1980—1983 og
á sama tíma þyrfti verksmiðj-
an að rísa.
Auðvitað þarf margs að gæta
varðandi stórmál af þessu tagi.
Þar sem Eyjafjörður er mikið
landbúnaðarhérað, umlukt há-
um fjöllum, verður grundvall-
arforsendan að vera sú, að
engin mengun berist frá verk-
smiðjunni er skaðað geti gróð
ur og dýralíf héraðsins. í ann-
an stað þarf að búa byggðina
undir þessa miklu breytingu
með verulegum íbúðarbygging
um strax samfara stórfram-
kvæmdunum til þess að halda
fólki, sem ella flytti í burtu,
og þó einkum til að draga nýtt
fólk að og stækka þar með
vinnumarkaðinn. En gera
þyrfti ráðstafanir til þess, að
það fólk kæmi einkum af Suð-
vesturlandi.
Úrtölumenn verða sjálfsagt
ýmsir, en þó verða þeir fyrst
og fremst háværir. Hinir eru
áreiðanlega miklu fleiri, sem
vilja byggja þá litlu, skemmti-
legu borg, sem Akureyri get-
ur orðið um aldamót. Nú er
komið að meirihlutanum að fá
að ráða þróun mála á Norður-
landi, öllu landinu til heilla.
Valdimar Kristinsson.
ÍSLENDINGUR - 5