Íslendingur - 26.08.1981, Blaðsíða 4

Útgelandi:
Ritstjóri og ábm.:
Auglýsingastjóri:
Gjaldkeri:
Framkvæmdastj. og dreifing:
Ritstjórn, simi:
Auglýsingar, sirpi:
Áskriftargjald:
Lausasala:
Auglýsingaverð:
Prentun:
íslendingur hf.
Kristinn G. Jóhannsson
Guölaug Sigurðardóttir
Ottó Pálsson
Haraldur Hansen
21501
21500
kr. 35.00 á ársfjórðungi
kr. 5.00 eintakið
kr. 40.00 dálksm.
Prentsmíðja Björns Jónssonar
■ " \
TEXTI: GÍSLI JÓNSSON
MYNDIR: H. HANSEN
MYVATNSSVEIT
Iðnaðar-
uppbygging
eða seiði í
sárabætur
Svo sem fram kemur í blaðinu í dag fer þeim
Akureyringum hlutfallslega fækkandi sem vinna að
úrvinnslu og í iðnaði. Nú hefur löngum verið talað
um „iðnaðarbæinn" Akureyri og hefur það verið
réttnefni svo myndarlega sem staðið var að
uppbyggingu iðnaðarfyrirtækja í bænum.
Það hlýtur að velkja til umhugsunar hvert stefnir
ef fer fram sem horfir og hlutur iðnaðar í atvinnulífi í
bænum fer minnkandi. Ef litið er á tölur frá árunum
1963 og til 1979 kemur í Ijós að hlutur iðnaðarins
hefur stöðugt verið að minnka. Hér er átt viðannan
iðnað en fiskiðnað og byggingariðnað. Árið 1969
vinna 38,2% mannaflans á Akureyri við iðnað en
1979 er þessi tala komin niður í 29% og hefur aldrei
verið lægri á þessu árabili. Sú spurning hlýtur því
að vakna á hverju Akureyringar ætia að byggja i
framtíðinni og hvert þeir ætla að beina því vinnu-
afli sem til starfa kemur á næstu árum. Einstakt
lánleysi virðist fylgja okkur í þessum málum og fer
þar saman stefna æðstu stjórnvalda landsins,
stefnuleysi bæjarstjórnarmeirihlutans í bænum
sem hefur verið með ósköpum þótt öðru hverju hafi
verið hægt að berja saman loðnar ályktanir og
síðast en ekki síst hvernig komið er orkumálum
Norðlendinga.
Uppbygging atvinnufyrirtækja á ekki uppi á
pallborði hjá núverandi stjórnvöldum og þau
skilyrði og hringlandaháttur sem íslenskum iðnaði
er ætlað að búa við er með ólíkindum og því ef til vill
ekki að furða þótt þróunin verði sú sem dæmin á
Akureyri sanna.
Þegar síðan bætist við stjórnarstefnuna grátlegt
einurðarleysi bæjarstjórnarmeirihlutans til allra
meiri háttar ákvarðana í atvinnumálum er ekki kyn
þótt keraldið leki og sá iðnaður sem hér hefur
byggst upp á undanförnum árum og áratugum
staðni og dragist jafnvel saman meðan menn dútla
við það að prjóna tvíbandaðar tillögur í höndunum.
Hér verður að verða breyting á og stórhuga, einörð
og einhuga sókn að koma í stað þess stefnuleysis
sem nú ríkir.
Sú kynlega hegðan sem einkennt hefur afskipti
núverandi iðnaðarráðherra af staðarvali fyrir
orkufrekan iðnað er síðan kapituli útaf fyrir sig og
hefur staðarvalsnefnd enda fylgt dyggilega þeim
fyrirmælum sem fyrir hana voru lögð. Heima-
mönnum er hins vegar ekki gefinn neinn kostur á
að fylgjast með störfum eða forsendum nefndar-
innar en ef þeir hins vegar æmta er upp í þá stungið
þeirri dúsu að ósætti sé í héraði og Blönduvirkjun
því ekki tímabær. Er raunar kominn tími til að
fundinn sé leið út úr þeim ógöngum og að
minnihlutahópar verði ekki til þess að koma í veg
fyrir að framkvæmdir við virkjun Blöndu geti hafist.
Stundum virðist satt að segja eins og draumar
manna um stórfellda iðnaðaruppbyggingu á
Akureyri og í fjórðungnum í heild samfara virkjun-
arframkvæmdum ætli að skolast suður af Vonar-
skarði og er þá ef til vill ekki borin von að við fáum
seiði í sárabætur eins og Bárðdælingar að setja í
farveg þess vatns sem áður var.
Kr. G. Jóh.
Ætlum
að taka
á móti
gestum
í mars
Arnþór Björnsson og Helgu
Valborgu Pétursdóttur, hús-
bændur í Reynihlíð, þarf ekki
að kynna fyrir lesendum íslend-
ings, en Arnþór gefur sér
smástund að spjalla við frétta-
mann, áður en hann fer til
útréttinga niður á Húsavík.
Helga Valborg er önnum kafin
að sinna gestum, eins og þau
hjón eru sjö daga vikunnar yfir
sumarið.
Viðbyggingin á að verða
fokheld í næstu viku, ef vel er
á haldið. Það er líka eins gott.
Arnþór byrjaði að selja hótel-
pláss út á teikninguna fyrir
tveimur árum. Stundum þarf að
gera samninga langt fram í
tímann og vona að ekkert raski
áætlun.
Ef ekki skortir peninga, verð-
ur Viðbyggingin tilbúin í maí
næsta vor. Þetta eru I8 tveggja-
m'anna herbergi, öll með baði og
snyrtingu, og svo salur sem
tekur um sextíu, svona ráð-
stefnusalur og jafnframt setu-
stofa fyrir hótelgesti, en hana
vantar, eins og þú sérð, þegar
hvért sæti er skipað á barnum
og anddyrið fullt, þar sem
sjónvarpið er. Mér finnst ekki
við eiga að hafa sjónvarp á bar.
Þetta er auðvitað dýrt, svona
þrjár og hálf milljón, en ferða-
málasjóður lánar eitthvað til
þeirrar framkvæmdar, enda full
nauðsyn. Ég hef í sumar oðið að
neita um 30 stórum hópum
vegna plássleysis. Þetta eru mest
Bretar, Þjóðverjar og Sviss-
lendingar.
Þakkabréf frá Bandaríkj-
unum.
Annars kemur fólk úr öllum
áttum, og fréttamaður fær að
skoða þakkarbréf frá Banda-
ríkjamanni sem fyrir skemmstu
dvaldist í Reynihlíð, eða eins og
hann sagði sjálfur, frá mannin-
Arnþór og Helga
um með gleraugu á sauðfénu.
Fréttamaður botnar ekkert í
því. En Kaninn hafði keypt
tvenns konar kort, annars vegar
af sauðfé, sem hann teiknaði
gleraugu á, hins vegar kortið af
Vigdísi og Bessastöðum. - En
hann bar svo mikla virðingu
fyrir konu sem var forseti lýð-
veldisins, að honum datt ekki í
hug að skrumskæla hana með
gleraugum, hvaðjrá að krassa í
„Hvíta húsið“ á Islandi.
Bráðum kemur nú sundlaug í
nágrenni Reynihlíðar. Hún er
gerð á vegum sveitarfélagsins,
og að henni verður mikil
búningsbót. Það er stanslaus
straumur fólks sem biður um að
komast í steypurnar inni í
Reynihlíð, og svo fara auðvitað
margir í gjárnar og laugina á
Skútustöðum. Veitir ekki af,
sumir p.uttalingarnir eru ekki
rétt vel þefjaðir.
Við Arnþór erum truflaðir.
Maður kemur og vill kaupa
hrafntinnu. Jú, jú, það er hægt
eins og flest annað. Og nóg er
landrýmið í Reykjahlíð. Jörðin
er ámóta stór og Arnessýsla, og
merkin til suðurs eru „eins langt
og grös gróa.“
Lengist í báða enda.
Hið svokallaða túristatíma-
bil lengist í báða enda a.m.k. um
mánuð hvoru megin, síðan
Arnþór byrjaði fyrir 25 árum.
Toppurinn er í tvo mánuði, frá
20. júní eða svo, til 20. ágúst. En
nú er Arnþór að semja við
erlendar skrifstofur um gisti-
hópa í mars. Útlendingar vilja
sjá ísland að vetri til, komast í
hríð og snjó. Hvað hafa Mið-
jarðarhafsmenn að gera með
sól? Nú þarf að hafa tilbúin
skíði, snjósleða og þotur, og það
er hægt af ýmsum ástæðum að
selja gistingu og greiða á
helmingi lægra verði á veturna
en á sumrin.
Bretar eru tvímælalaust
kurteisastir þjóða sem koma í
Reynihlíð, segir Arnþór. Þeir
cru skilningsríkir og ekki
heimtufrekir, það er ekkert
vafamál, þeir eru kurteisasta
fólkið sem við fáum. Þeir kunna
að taka hlutunum eins og þeir
eru. En það má ekki gleymast,
að margir útlendingar koma
hingað með því hugarfari, að
ísland sé prímitíft land, og svo
er Arnþór þotinn til Húsavíkur.
En hvíld fá þau Helga. Valborg
ekki nema erlendis, enda hafa
þau ferðast um fjölda landa í
þremur heimsálfum sér til fróð-
leiks og skemmtunar líka. Nú á
að bæta fjórðu heimsálfunni
við, áður en langt um líður.
Sumir Asíubúar eru nefnilega
frábærir veitingamenn og gest-
gjafar.
Vi
Vissul
verðiö
Fjórir Englendingar bíða á
barnum. Þeir drekka ekki
áfengi þar. bíða eftir frcttum af
væntanlegri flugferð. Best að
slá sér á tal við þá nreð sinni
vondu ensku. Kurteisi
Englendinga er viðbrugðið hér
á staðnum og skal nú á hana
reyna. Og hún bregst ekki.
Jean Davies frá Shrews-
bury. kennari hjá setuliði
Breta í Vesfalen, í Þýska-
landi, fæst til að reyna að skilja
illa orðaðar spurningar frétta-
manns.
Þau eru þarna fjögur saman,
öll kennarar, í fríi hjónogtvær
einhlcypar konur. Ölí hin
kenna heima í Englandi. Þau
kenna bæði raungreinar og
svoköiluð hugvísingi í þvísem
hér myndi kallast framhalds-
4 - ÍSLENDINGUR