Faxi - 01.03.1954, Síða 5

F A X I
17
F E RÐI N TIL ...
Helgi skúlason skrifar og teiknar fyrir börn.
Ferðin til tunglsins.
Krakkar, væruð þið ekki til í að koma
með mér í smá ferðalag? Jæja, er það?
Flvert? Jú, við skulum koma í leikhúsið.
Samt ekki þeim megin, sem allir áhorf-
endurnir fara inn, heldur inn um hinn
enda hússins.
Við göngum þá framhjá aðaldyrunum,
sem fólkið er farið að streyma inn um.
Mest er þetta smávaxið fólk, og þá helzt
í fylgd með mömmu eða pabba. Því að
núna á einmitt að fara að sýna barnaleik-
inn „Ferðin til tunglsins“. Jæja, við kom-
um þá að tröppunum Lindargötu megin,
þvf að auðvitað er það Þjóðleikhúsið, sem
ég ætla með ykkur í.
Við göngum inn, en þar situr dyra-
vörður, sem gætir þess heldur betur, að
enginn óviðkomandi komist inn, svo að
ég verð að bregða huliðshjálmi yfir ykk-
ur, rétt á meðan við löbbum framhjá hon-
um. Eg kinka kolli til hans eins og ekkert
sé um að vera og hann grunar ekkert,
hvaða farangur ég er með, sem sé flesta
krakkana í Keflavík. Þegar við erum
komin framhjá honum, erum við stödd í
löngum gangi, sem veit inn á leiksviðið.
Fyrst förum við samt í gegnum setustof-
una, þar eru litlu lömbin komin. Þau liafa
verið nokkuð fljót á sér, því að þau eiga
ekki að koma fram á sviðið fyrr en í 2.
atriði og núna var Þorgr. (Einarsson leik-
sviðsstjóri) einmitt að kalla í hátalarann,
út um allt húsið, að 5 mfn. væru eftir
tram að sýningu.
Á leiksviðinu.
Við opnum einar dyr og erum nú stödd
á sjálfu leiksviðinu. Hérna er margt að
sja. Leiksviðsmennirnir eru einmitt að
ljúka við að raða leiksviðinu upp, ljósa-
menn eru að stilla inn síðustu ljóskastar-
ana og frammi í hljómsveitargryfju heyr-
um við hljómsveitina stilla hljóðfærin.
Við skulum ganga framar á sviðið.
Þarna sjáum við fallega stofu, sem stilt
er upp fyrir senuopið. Það er svefnher-
bergi Onnu Lísu og Péturs, krakkanna,
sem leikurinn snýst um. Nú lieyrum við
glymja í hátalaranum: „Leikarar f 1. atriði
á svið“. Þarna kemur stúlka í hvítum
náttkjól, það er Anna Lísa og þarna kem-
ur Pétur, líka í náttkjól. „Fyrir gefðu
Andrés minn (hann heitir sem sé Andrés),
ég ætlaði að segja náttskyrtu".
„Við byrjum“.
Þau ganga nú inn á sviðið og á sína
staði. Anna Lísa sezt á rúmstokkinn, en
Pétur stendur við þvottaskálina. Barn-
fóstran stendur við gluggann. „Við byrj-
um“ gellur í hátalaranum og tjaldið er
dregið frá og 1300 augu stara upp á svið-
ið, mæla út hverja hreyfingu og hvert orð,
sem leikararnir láta frá sér.
Við sk'ulum ekki staldra við lengur
hérna, en fara sömu leið til baka. 1 dyr-
umim mætum við einkennilegri skepnu.
Hún er með fimm fætur og tvö gríðarstór
augu, einhver horn upp úr höfðinu, og
sitthvað einkennilegt annað. Þetta er Ald-
inborinn.
Aldinborinn.
Aldinborinn er nokkurskonar fluga eða
bjalla, sem finnst ekki á Islandi, og eins
og hann segir sjálfur seinna í leikritinu,
er þetta stærsti aldinbori í veröldinni. Við
stönzum og förum að spjalla við hann,
því auðvitað kann hann að tala. Og ef við
gætum vel að, sjáum við að í rauninni er
þetta ekki Aldinbori alveg í gegn. Heldur
er innan í þessu maður sem heitir Bessi.
Jæja, hann þarf að flýta sér inn á svið, og
ekki megum við heldur slóra, þvf mikið
er eftir að skoða.
Stjörnur himinsins.
Við förum nú upp stigann upp á næstu
hæð. Þar lendum við inn í heilum hóp af
litlum stjörnum. Þetta eru ekki neinar
platstjörnur eins og kvikmyndastjörnur,
nei, nei. Þetta eru stjörnur himinsins, sem
eru að keppast við að verða fyrstar upp
til hans Hadda. Þessi Haddi, sem þær
kalla svo, heitir réttu nafni Haraldur
Adolfsson og er hárkollumeistari og and-
litsmálari, og nú á hann að leggja síðustu
hönd á verkið, sem sé að mála andlitin
svo allt verði nú fallegt og líti vel út í
hinum sterku ljósum leiksviðsins. Við
skulum bregða okkur inn til hans rétt
sem snöggvast.
Hárkollur og smink.
Haddi stendur þarna í miðri stjörnu-
dýrðinni og útbýtir kinnaroða og rauð-
um vörum, dekkir dálítið augabrúnir og
setur nokkur strik kringum augun,
svo að litlu stjörnurnar lfti nú verulega
fallega út. Seinasta stjarnan lokar á
eftir sér en ekki er starfið búið þó að
stjörnurnar séu frá. Þarna situr Skúraflóki
og Karlinn í Tunglinu fyrir framan speg-
ilinn. Haddi tekur perlulagaðan eyrna-
lokk og setur hann-------ja — hvar hald-
ið þið? Á nefið á Skúraflóka. Síðan tekur
hann kítti og klessir því framan á nefið.
Og Jiegar Skúraflóki stendur upp, er hann
kominn með langt og mjótt nef með laf-
andi sultardropa. Það er enginn smáræðis
galdrakarl þessi hárkollumeistari. Ég held
við forðum okkur út, áður en hann breytir
okkur kannske í einhverjar ófreskjur með
litum sínum, kítti og hárkollum.
í turninum.
Næst förum við upp tröppur og kom-
um að dyrum, sem á stendur: lokið dyr-