Faxi - 01.02.1965, Qupperneq 5

Marta Valgerður Jónsdóttir:
Minningar frá Keflavík
Séra Friðrik Rafnar kom að Útskálum
næst eftir séra Kristinn Daníelsson. Þá
voru fjórar kirkjur enn í prestakallinu,
Útskálakirkja, Hvalneskirkja, Kirkjuvogs-
kirkja og Keflavíkurkirkja. Séra Friðrik
var fyrst settur sóknarprestur að Útskálum.
Var hann vígður 1. júní, á uppstigningar-
dag, 1916 og flutti hann í þeim sama mán-
uði að Útskálum, ásamt konu sinni frú
Asdísi, dóttur Guðlaugs bæjarfógeta á
Akureyri Guðmundssonar, en þau höfðu
gifzt þá um veturinn, þann 12. febrúar.
Séra Friðrik Rafnar var hár maður,
nokkuð grannur og vel vaxinn, fyrirmann-
legur og glæsilegur í velli og í framkomu
allri. Hann var einkar ljúfur í öllu dag-
fari og alþýðlegur. 'Hver, sem átti við hann
erindi, gat verið viss um, að hitta hann
glaðan og reifann og skilningsríkan í
hvers konar vanda.
Hann var ágætur söngmaður og hafði
næman smekk á músik og söng, enda vel
nienntaður á því sviði. Var messugjörð,
er hann framkvæmdi, mjög fögur, rödd
nans hjört og þrungin fyllingu og innileik.
Þá lét hann sér mjög annt um safnaðar-
sönginn og þá einkum söngflokksins, var
hann í því efni, ævinlega boðinn og búinn
til að kenna og leiðbeina. Nokkru fyrir
fyrstu jólin, sem séra Friðrik embættaði
1 Keflavík, æfði hann söngflokkinn nokkr-
um sinnum og þar var góður kennari,
sem sagði okkur til. Við æfðum þá hin
fögru hátíðasvör séra Bjarna Þorsteins-
sonar og á síðustu æfingu, rétt fyrir jólin,
var séra Friðrik fyrir altari og tónaði
Vixlsönginn, en kórinn svaraði. Var þetta
fullkomin hátíðamessa, þótt æfing væri.
Séra Friðrik hafði fengið nokkuð sér-
staka menntun á unglingsárum. Ný-
fermdur fór hann til Skotlands og var á
verzlunarskrifstofu hjá G. Gíslasyni &
Þíay í Leith í þrjú ár, en jafnframt gekk
hann í ágætan verzlunarskóla (Leith Aca-
deniy) og lauk þar prófi með 1. einkunn.
Varð hann mjög vel að sér í enskri tungu
^ þessum árum.
Séra Friðrik var víðsýnn maður og
hjartsýnn, hann var ágætlega gáfaður og
■slenzkan lék honum á tungu, var enginn
malhreimur, eða blær í rödd hans, sem
minnti á, að hann hefði dvalist tneð ann-
uri þjóð á unga aldri. Hann samdi ágætar
ræður, hvort heldur voru stólræður eða
hann mælti yfir líkbörum, svo og aðrar
tækifærisræður. Utan kirkju var séra
Friðrik alla jafna hóflega glaður. Hann
hafði yndi af að blanda geði við vini sína
og í mannfagnaði var hann hin skemmti-
legasti.
Séra Friðrik Rafnar var fæddur 14.
febrúar 1891 á Hrafnagili í Eyjafirði, en
þar bjuggu foreldrar hans séra Jónas Jónas-
son, hinn þjóðkunni gáfumaður og fræða-
þulur og kona hans Þórunn Stefánsdóttir,
rómuð ágætiskona, sem öllum þótti vænt
um, er þekktu. Voru þau hjón málsvarar
hins hrjáða og umkomulitla. Bera sögur
séra Jónasar allar merki þess. Allt vildi
hann bæta og öllu lijálpa á leið til þroska,
það sýndi hann svo vel í verki, er hann
var orðinn kennari við Gagnfræðaskól-
ann á Akureyri. Séra Jónas var afburða-
kennari, nemendum sínum óvenjulegur
vinur. Frú Þórunn var hin stillta og prúða
kona, gáfuð og gjöful og hetja í raunum.
Af átta börnum þeirra hjóna, dóu fjögur
á unga aldri, þrjú á barnsaldri og þrjú
fósturbörn, yngsta son sinn, Halldór
misstu þau fimmtán ára að aldri, þá kom-
inn í þriðja bekk í skóla, talinn frábær
að gáfum og mannkostum. Séra Friðrik
fékk því ungur að reyna ástvinamissi,
hygg ég, að sú reynsla hafi markað djúp
spor í barnssálina, en í samvistum við
göfuga foreldra hefur upp af þeirri reynslu
sprottið, þá þegar, örugg vissa um fram-
haldslíf og traust á forsjón guðs föðurs.
Bræður séra Friðriks, er upp komust,
voru Oddur Rafnar, skrifstofustjóri í Kaup-
mannahöfn, Jónas Rafnar, yfirlæknir á
Kristnesspítala og Stefán Rafnar skrifstofu-
stjóri í Reykjavík. Jónas Rafnar býr á
Akureyri, einn bræðranna á lífi.
Frú Þórunn var fædd 24. febrúar 1885
á Hlöðulúni í Stafholtstungum, Borgar-
firði. Voru foreldrar hennar Stefán
Ottesen, bóndi þar og kona hans Anna
Guðmundsdóttir, bónda á Hvítárvöllum
Sveinbjörnssonar, bróður Þórðar háyfir-
dómara Sveinbjörnssonar.
Stefán í Hlöðutúni, var sonur Péturs
sýslumanns í Mýrarsýslu Ottesens f. 1778
d. 1866. Hann bjó lengst í Svignaskarði,
sonur Odds klausturhaldara á Þingeyrum
og notariusar í yfirdómi á alþingi 1771,
hálfbróðir Olafs stiftamtmanns Stefáns-
Sr. Friðri\ Rajnar og kona hans jrú Asdís Rajnar.
F A XI — 21