Faxi - 01.04.1966, Síða 2

BJÖRN ÞORGRÍMSSON
Minning
tekið, enda fór þarna saman skemmtilegt
og á margan hátt athyglisvert leikrit og
prýðisgóð frammistaða leikaranna. Eng-
inn dómur skal hér felldur um frammi-
stöðu einstakra leikara. Má segja að hver
og einn hafi náð góðum árangri, eftir því
sem hægt er að ætlast til af fólki, sem
fæst við þetta aðeins í hjáverkum. Er ég
ekki í minnsta vafa um, að þarna eru á
ferðinni margir efnilegir leikarar, ef þeir
fengju tíma og tækifæri til að helga sig
leiklistinni.
Sú staðreynd, að Keflavík og nágrenni
er vöggustaður margra kunnustu leikara
landsins, er vafalaust að þakka hinni al-
mennu leiklistargleði, sem ég gat í upp-
hafi þessa spjalls og sem lengi hefir hér
ríkt. En á meðan ekkert lát er á þessari
skapandi tjáningargleði almennings, bíða
hér alltaf nýir, óvæntir sigrar, sem kalla
til hinna ungu og eggja þá „lil að þora
að koma og reyna“.
Frú Jónína Kristjánsdóttir saumaði alla
búninga, sem notaðir eru í leikritinu, en
Þorsteinn Eggertsson teiknaði þá, einnig
myndir, auglýsingar og leiktjöld. Var öll
þessi vinna mjög vel af hendi lcyst, svo
og leikstjórn.
Fyllsta ástæða er til að óska hinu unga
leikfélagi til hamingju með glæsilega
frammistöðu á þessu fyrsta verkefni sínu.
Hér er á ferðinni menningarviðleitni, sem
öllum sómakærum Keflvíkingum ber að
meta og styrkja og þá fyrst og fremst með
því að fjölsækja sýningar leikfélagsins,
enda gera þeir þá líka tvennt í senn, styðja
gott málefni og veita sjálfum sér ánægju-
lega kvöldstund.
H. Th. B.
Karlakór Kcflavíkur syngur.
Laust eftir mánaðamótin apríl—maí mun
Karlakór Keflavíkur halda sína árlegu sam-
söngva fyrir styrktarfélaga sína. Einnig er
áformað að syngja í nágrnanabæjum, ef tök
verða á. Efnisval er mjög fjölbreytt að vanda,
mun karlakór, kvennakór og blandaður kór
koma fram á þessum samsöngvum.
Kórinn hefur tekið m.s. Esju á leigu um
hvítasunnuhelgina og verður farið í söngferð
til Vestfjarða. Skipið mun koma til Kefla-
víkur á föstudagskvöld og taka söngfólk og
aðra farþega, komið verður aftur til baka á
þriðjudagsmorgun. Orfá pláss eru óseld í
þessa ferð og eru þeir, sem áhuga hafa á að
koma með, beðnir að hafa samband við Jó-
hann Líndal, í síma 1520.
Stjórnandi kórsins er Þórir Baldursson, sem
flestum Keflvíkingum er kunnur. Sigurður
Demetz Fransson hefur raddþjálfað kórinn í
vetur eins og að undanförnu.
Þriðjudaginn 5. apríl síðastliðinn andað-
ist P>jörn Þorgrímsson að heimili sínu,
Grettisgötu 67 í Reykjavík. Fæddur var
13jörn að Borgum, Nesjahreppi í Horna-
firði 15. september 1886 og hefði því orðið
áttræður nú á komandi hausti. Hann var
sonur hinna mikilhæfu merkishjóna, Jó-
Björn Þorgrtmsson.
hönnu Lúðvígsdóttur Knudsen og Þor-
gríms Þórðarsonar héraðslæknis. — Var
heimili þeirra læknishjónanna að Borgum
rómað fyrir myndarskap, utan húss og
innan, og þar í hinu fjallkrýnda og fagra
héraði ólst Björn upp í hópi gjörvulegra
systkina, og festi þegar í æsku órofa tryggð-
ir við hérað sitt og sveitunga.
Þegar Björn var 19 ára gamall, árið 1905,
tók faðir hans við Keflavíkurlæknishéraði
og fluttist fjölskyldan þá hingað suður. í
Keflavík vann Björn fyrst um sinn við
Edinborgarverzlun, en árið 1911 sigldi
hann til Kaupmannahafnar til verzlunar-
náms. Sumarið 1912 kvæntist hann eftir-
lifandi konu sinni, Mörtu Valgerði Jóns-
dóttur, gáfaðri og fallegri stúlku, ættaðri
úr Rangárþingi, er átti þá heima hjá for-
eldrum sínum í Keflavík.
Fluttust þau hjónin þá til Akureyrar, þar
sem Björn starfaði eitt ár við Kaupfélag
Eyfirðinga. Eignuðust þau þar eins og
annars staðar marga og góða vini. Þá
fluttust þau aftur til Keflavíkur og hóf
Björn þá starf við Dussverzlun og hélt
því starfi til ársins 1919, er þau fluttust til
Reykjavíkúr, þar sem þau hafa búið síðan.
Réðist Björn þá til skrifstofustarfa hjá
Páli Stefánssyni l:rá Þverá og gegndi þar
fulltrúastarfi þar til eigendaskipti urðu að
fyrirtækinu og Sigfús Bjarnason heildsali
tók við. Gekk Björn þá í þjónustu hans
og vann honum æ síðan við sama fyrir-
tæki, meðan kraftarnir entust.
Sambúð þeirra hjóna, Björns og Mörlu,
mun frá fyrstu kynnum hafa verið inni-
leg og góð. Kom það bezt fram, er þau
áttu við veikindi að stríða, en Marta var
fyrri hluta búskaparáranna fremur heilsu-
vcil og umgekkst Björn hana þá með frá-
bærri umhyggjusemi, svo lil var tekið. Þá
ástúð fékk hann margfalt endurgoldna nú
hin síðari árin, eftir að hann missti sjón-
ina og heilsunni tók að hraka. Þá reyndist
hún hans góði engill.
Þau hjónin áttu engin börn, en þau ólu
upp tvær bróðurdætur Björns, Onnu Sig-
ríði, sem var kjördóttir þeirra og hefur
reynzt þeim afar vel. Hún er gift Olafi
Pálssyni verkfræðingi, sem ásamL börnum
þeirra hjóna hafa reynzt þeim nærgætin
og umhyggjusöm. Hin fósturdóttirin, Jó-
hanna, var einnig húsett í Reykjavík.
Fyrir 12 árum varð Björn fyrir þeirri
þungu raun, að missa sjónina, sem í fyrstu
gekk harla nærri honum, en með karl-
mennsku sinni og æðruleysi vann hann
brátt bug á þessum erfiðleikum, og með
frábærri glaðværð og hetjuskap tókst hon-
um að umgangast gesti þeirra og vini á
þann hátt, að þeim fannst þeir eiga tal við
alsjáandi og heilbrigðan mann. Þannig var
lunderni Björns. Hann var sífellt veitandi
í samskiptum sínum við aðra, enda fjarri
skapi hans að kasta byrðum sínum á ann-
arra herðar.
Vegna margra ára samstarfs míns við
konu hans, Mörtu Valgerði, var ég tíður
gestur á heimili þeirra og kynntist þá Birni
vel, enda var honum eðlilegt og Ijúft að
umgangast gesti þannig, að þeim varð
viðstaðan ánægjuleg, lærdómsrík og minn-
isstæð. Hann bjó yfir sérstæðum persónu-
töfrum, þar sem saman fór barnsleg ein-
lægni og ríkur, bróðurlegur áhugi fyrir
velferðarmálum vina hans. Og þá rædd
voru hagsmunamál samfélagsins, var hon-
um ekkert óviðkomandi.
50 — F A XI