Faxi - 01.01.1968, Síða 3

grenni við Hafnir, séra Oddur Gíslason,
hinn víðsýni gáfumaður og slysavarna-
frömuður, en kona hans var, svo sem
kunnugt er, Anna Vilhjálmsdóttir, al-
systir Steinunnar. Hefur það verið ánægju-
legt fyrir systurnar hve tiltölulega var stutt
Þórunn Brynjólfsdóttir, kona Vilhjálms
Hákonarsonar.
á milli þeirra, svo mikið ástríki sem var
þeirra í milli.
Tvö börn þeirra prestshjónanna á Stað
tóku þau Kirkjuvogshjón í fóstur. Ó1 frú
Steinunn þau upp eins og eigin börn. Varð
það til þess að Island missti ekki þessi
börn frú Onnu og séra Odds, þar sem
þau fylgdu ekki foreldrum sínum, er þau
fluttust af landi burt til Vesturheims 1894
með allan barnahópinn. Ilentust öll þau
börn þeirra, er fóru vestur, í Ameríku.
Ekki varð löng búseta þeirra hjóna í
Kirkjuvogi, Madömu Steinunnar og
Helga, og syrtir nú fljótt í álinn er þangað
var komið. Þann 26. júlí 1889 andaðist
Helgi hreppstjóri Sívertsen. Þá orti séra
Valdemar Briem erfiljóð þau er ég minnt-
ist á í upphafi þessarar greinar.
Frú Steinunn stýrði eftir þetta ein búi
sínu og hafði margt hjúa. Hún tók til
uppfósturs mörg börn, eru þar fyrst syst-
urbörn hennar, Steinunn Oddsdóttir og
Vilhjálmur Oddsson, bæði dáin, Margrét
Jónsdóttir úr Garðinum, fór til Kaup-
mannahafnar og ílentist þar, er enn á lífi
háöldruð. Anna Hákonardóttir, varð hús-
frú í Keflavík, dáin, og Sigurður Ólafs
son, kaupmaður í Reykjavík, sonur hjón-
anna á Kalmanstjörn, Ólafs Ketilssonar
og frú Steinunnar Oddsdóttur. Þá ólust
að einhverju leyti upp hjá frú Steinunni
bræður tveir, skaftfellskir að ætt, þeir
Lárus og Gísli Vigfússynir, ílentust þeir
báðir í Höfnum, dánir.
Frú Steinunn var annáluð fyrir góðleik
og rausn, var sagt að hún væri ævinlega
tilbúin að líkna og hjálpa þar sem hún
vissi um fátækt og vandræði, hafði þá oft
verið ósmá hjálp hennar. Þá var hún ekki
síður vön að gleðjast með glöðum við
ýmiskonar tækifæri, gaf hún þá oft stór-
gjafir úr búi sínu, bæði dautt og lifandi.
Hún mun hafa verið komin á áttræðis-
aldur er það upplýstist, að öll efni hennar
voru gengin til þurrðar. Þótti það ekki
einleikið, því svo höfðu auðæfi hennar
verið mikil. Reyndar höfðu þó verið und-
anfarandi mörg f iskiley sisár, en fleira
kom við sögu. Var umboðsmaður hennar
nefndur til, sem ekki þótti hafa hlúð að
eignum hennar svo sem vera bar. Var
þetta almannarómur.
Sagt var að frú Steinunn hefði tekið
þessu eignatjóni með einstöku jafnaðar-
geði og ekki viljað um það tala. Hún brá
búi um þetta leyti og fluttist til nöfnu
sinnar og fósturdóttur, frú Steinunnar
Oddsdóttur, konu Ölafs hreppstjóra Ket-
ilssonar, er þá bjuggu í Óslandi í Höfn-
um, höfðu þau áður búið lengi á Kal-
mannstjörn í Höfnum, miklu rausnarbúi.
Dvaldi frú Steinunn hjá þeim hjónum í
einstöku ástríki, þar til yfir lauk, en hún
andaðist þar 16. júlí 1922, tæplega áttræð
að aldri, fædd 28. ágúst 1842.
Þá eru hér nokkrir ættliðir frú Stein-
unnar í beinan karllegg til Jóns Egilssonar
annálaritara.
1. Vilhjálmur Kristinn Hákonarson, d. 20.
sept 1871, óðalsbóndi, dbrm. í Kirkju-
vogi í Höfnum. K. Þórunn Brynjólfs-
dóttir prests á Utskálum, Sívertsen, al-
systir séra Sigurðar prests á Utskálum,
Sívertsens, og hálfsystir Helga biskups
Thordarsen .
2. Hákon Vilhjálmsson ríkisbóndi, dbrm.
í Kirkjuvogi, settur sýslumaður í við-
lögum í syðsta hluta sýslunnar. Dáinn
4. ágúst 1821. Seinni kona Anna Jóns-
dóttir dbrm. í Höskuldarkoti í Njarð-
víkum, Sighvatssonar.
3. Vilhjálmur Hákonarson ríkisbóndi í
Kotvogi í Höfnum. Kona Ingigerður
Tómasdóttir bónda í Fuglavík á Mið-
nesi, Arnasonar. Arni var bróðir Run-
ólfs lögréttumanns í Sandgerði, Sveins-
sonar.
4. Hákon Jónsson, bóndi í Kirkjuvogi.
Kona, Ingibjörg Guðmundsdóttir, d. í
Kotvogi hjá Vilhjálmi syni sínum 1771,
sögð 71 árs.
Ingibjörg er fósturbarn í Kirkjuvogi
manntalsárið 1703 hjá ömmu sinni, Guð-
ríði Jónsdóttur lögréttumanns í Sandgerði,
Narfasonar. Margrét hét móðir Ingibjarg-
ar, dóttir Guðríðar og Guðmundar bónda
á Hólum í Eyjafirði, Þorkelssonar sýslum.
á Þingeyrum, Guðmundssonar.
Vilhjálniur Hákonarson, Kirkjuvogi.
5. Jón Árnason, bóndi í Flekkuvík á
Vatnsleysuströnd. Kona Margrét Daða-
dóttir prests í Steinsholti, Halldórsson-
ar.
6. Árni Pálsson, bóndi á Skúmsstöðum
við Eyrarbakka.
7. Páll Jónsson, prestur í Klausturhólum.
8. Jón Egilsson, prestur í Hrepphólum og
annálaritari, f. 14. sept. 1548, d. um eða
eftir 1636.
Madama Steinunn var vön að fara á
hverju sumri út að Utskálum og dvelja
þar nokkurn tíma, gilti einu hver prestur
þar sat, hún var, að sjálfsögðu, jafn vel-
komin og sami aufúsugesturinn enn sem
fyrr.
Það var einmitt, er hún var í einni slíkri
ferð, að ég hitti þessa elskulegu konu, var
það eina sinnið á ævinni er ég sá hana,
en þó er hún svo ljóslifandi fyrir hugar-
sjónum mínum. Svo var hún minnisstæð
og sterkur persónuleiki. Það var 10. júlí
1912. Við Biörn fórum þennan dag ríð-
andi út að Utskálum, ásamt feðrum okk-
ar, til þess að láta gefa okkur saman í
hjónaband í Utskálakirkju. Frú Steinunn
varð okkur samferða úteftir, og áttum
við þar skemmtilegan förunaut.
Hún var mjög álitleg kona, þótt komin
væri þá á efri ár, hæglát í fasi með fágaða
framkomu og einkar ljúfmannleg en
virðuleg.
Þegar við komum út á Berghólana og
F A XI — 3