Faxi - 01.08.1977, Page 20

Guðlaug Guðjónsdóttir, kennari
Framnesi, Keflavík.
í síðastu Faxa voru minningagreinar
um frænku mína og vinkonu Guðlaugu
I. Guðjónsdóttur, skrifaðar af vinum
hennar og samkennurum, þeim Hall-
grími Th. Björnssyni og Riígnari Guð-
leifssyni. Fallegar greinar en hvérgi of
sagt um jafn vitra konu og góðgjarna.
Eins og meðfylgjandi mynd ber með
sér var Guðlaug sérlega fallcg kona.
Svipur hennar og öll framganga var
svo ósnortin af tilgerð eða sýndar-
mennsku. Allt, sem hún sagði eða
gerði hafði göfugan tilgang. Það snér-
ist allt um að fræða og fegra hugarfar
og háttu æsku héraðsins — leitaðist
við að skapa fegurra mannlíf. Að því
markmiði vann hún sleitulaust af mik-
illi atorku frá unglingsárum til hárrar
elli — meðan kraftar entust. Hennar
blessunarríka starf verður seint full-
þakkað.
Þegar Guðlaug var sextíu ára orti
Hallgrímur Th. Björnsson fallegt Ijóð
um hana, eins og hún og hennar starf
korn honum fyrir sjónir. Ljóðið kom
með fyrrgreindri minningargrein Hall-
gríms, cn cin mikilvæg Ijóðlína féll
niður og kemur Ijóðið því hér aftur.
Jón Tómasson
LEIÐRÉTTING
Undir grcin um þátt Rögnvaldar
Sæmundssonar að stofnun Fjöl-
brautarskóla Suðurnesja féll höfundar-
nafn niður, en það var:
Gunnar Sveinsson,
formaður skólanefndar.
Þinn hugur snemma hneigðist bóka til,
á heimi mennta og lista kunni skil.
En frelsisþráin þrýsti að ungu hjarta.
Þú tókst að kenna, köllun þeirra trú
sem kærleiksverkum unna, líkt og þú,
og vilja þessa veröld hreina og bjarta.
Að mannlífsgróðri hlúir höndin þín,
svo hugans frækorn geti notið sín,
hún eykur lífsþrótt ungviöinu smáa.
Þú fimum höndum ferð um liljublað,
til fagurs lífs svo vaxa megi það,
úr duftsins smæð í ljóssins heiðið háa.
Þitt líf, þitt starf, er helgað sumri og sól,
og smælingjarnir finna hjá þér skjól.
Þú hjálpar góðum guði til að skapa.
Því munu börnin blessa þig í dag
og biðja þér til handa um gæfuhag,
að auðnusól þín aldrei nái að hrapa.
Meö heiöri og sæmd viö margþætt merkisstörf
að mannheill vannstu, alltaf sönn og djörf.
Þú veittir ljúfa leiðsögn hverju barni.
Ég veit þinn andi enn á létt um flug,
þín æska heldur velli, hvetur dug
hinns unga manns, á hörðu lífsins hjarni. . .“

faxi — 20