Faxi - 01.08.1977, Blaðsíða 22

Þorkötlustaðahverfi.
voru ljeð leigulaust.
Til tryggingar vitnisburðum og áliti
um framför, fékk jeg síra Bfynjúlf
Gunnarsson á Kirkjuvogi til að vera
prófdómara, ásamt mjer.
Kennsla og próf fór fram eins og
skýrt er frá í skýrslu kennarans, Péturs
Guðmundssonar, og meðflg. vitnis-
burðarskírteini af 28. febrúarþ.ár.
Eins og kennarinn hafði sýnt sjer-
lega alúð, áhuga og iðni við kennsl-
una, eins kom það og fram við prófið,
að börnunum hafði farið fram og
nokkur tekið sjerlegum framförum,
og hefur kennslan í þetta fyrsta skipti
borið meiri ávöxt, heldur en búizt var
við, sem ég þakka eingöngu hæfileik-
um, áhuga og lagi kennarans, því að
við margt var að stríða.
Foreldrar og vandamenn barnanna
haf látið í ljósi ánægju sína yfir fram-
förum barnanna, og óska mjög að
skóla verði árlega haldið áfram úr
þessu, sem jeg og vona að verða muni
þótt vertíðarafli hafi brugðist í vetur
svo að ekki eru tiltök að leita sam-
skota, einkum þar búizt er við að
hinir sömu einstaklingar og áður, leiði
sig hjá, að styðja að uppfræðingunni.
Það ber þessvenga brýna nauðsyn
til, að þessi kennslustofnun fái þann
styrk af opinberu fé, sem hægt er,
bæði til þess að eignast ýmislegt er að
kennslunni lýtur t.a.m. hnött, landa-
bréf, myndir dýra og fugla m.fl., og
sjerílagi til þess, að geta haldið góðum
kennara.“ —
KENNSLUSTOFNUNIN
SÁRAFÁTÆK AF ÁHÖLDUM
Það er bæði forvitnilegt og fróðlegt
til samanburðar við nútímann, að lesa
skýrslu kennarans um barnafræðsl-
una í Grindavíkurhreppi þennan
fyrsta vetur árið 1888 til 1889. Þar
segir m.a.: „Kennslan byrjaði 2. dag
oktober, og stóð yfir til 25. febrúar-
mánaðar. Á þremur stöðum var
kennt, Stað, Garðhúsum og Hrauni,
eina viku í senn á hverjum stað. —
Börn þau er tilsagnar nutu voru alls
25 að tölu. Kennslustundir voru 5 á
hverjum degi. Jólaleyfi fengu börnin
23. desember en byrjað var aptur að
kenna 2. janúar, auk þess fengu börn-
in frí einn dag í nóvember með sam-
þykki skólanefndarinnar, aðrir dagar
hafa ekki fallið úr.
Hinn 27. febrúar var próf haldið að
Stað. Kennarinn reyndi börnin í öllu
því er þau höfðu lært, í áheyrn próf-
dómendanna, sem voru sóknarprest-
urinn, séra O. V. Gíslason og Bryn-
júlfur prestur Gunnarsson í Kirkju-
vogi.“
Kennarinn lýkur skýrslu sinni með
þessum orðum: „Ég skal leyfa mér að
taka það fram, að kennslan gat engan
veginn borið jafn mikla ávexti og hún
hefði átt að geta gjört, veldur því
mjög, hve kennslustofnun þessi er
sárfátæk af öllum nauðsynlegum
áhöldum, það má segja, að hún eigi
ekkert af því, sem skólar þurfa og eiga
að hafa, til þess að kennsla geti orðið
að notum í þeim.“
HEIÐRUM MINNINGU ÞEIRRA
SEM RUDDU BRAUTINA
Þessar skýrslur eru merkilegar
heimildir um framlag séra Odds til
alþýðufræðslunnar í Grindavík, og
skýrsla kennarans ber þess vott, að
hann hefur tekið starfið alvarlega,
enda árangurinn eftir því. Það vekur
athygli hvernig hann segir frá kennsl-
unni, og gerir t.d. greinarmun á því,
að hafa lært kverið, og að hafa lesið
það. Þannig voru námskröfurnar þá
og vissulega heyrði ég gamla menn,
sem notið höfðu kennslunnar, lofa
kennarann fyrir þann námsárangur,
sem þeir náðu, en það bar þeim
saman um, að hann hafi verið æði-
strangur, og lítt mögulegt að komast
hjá að læra hjá honum.
Pétur Guðmundsson mun hafa
kennt hér í tvö ár, en varð síðar
nafntogaður kennari á Eyrarbakka. —
Hér var í upphafi frækorni sáð, og
enginn mátti vita hvar og hvenær það
bæri ávöxt. Eitt er þó víst, að þetta
brautryðjendastarf var ekki unnið fyr-
ir gíg, enda vel og skynsamlega að því
staðið. Því ber okkur að þakka og
hafa í heiðri minningu þeirra manna,
sem ruddu brautina og lögðu grunn-
inn að þeim manndómi og menningu,
sem við byggjum á í dag.
Svavar Ámason
FAXI — 22