Faxi - 01.12.1980, Qupperneq 67

undrast þetta fyrirbrigði, en nú
er það upplýst.
(þróttalíf var afar fábrotið á
þessum árum í Keflavík, þó var
stöku sinnum safnast saman á
túni einu þar sem nú er lysti-
garður Keflavíkur. Stöku
sinnum henti að menn stofnuðu
til hnefaleika eftir dansleiki og
urðu þá ýmsir meistarar. Annars
kom unga fólkinu vel saman og
spásseraði úti á tunglskins-
kvöldum ein og ungu fólki ertítt.
Lífiö í bröggunum var ósköp
fábrotið að jafnaöi. í sama her-
berginu svaf oftast öll skips-
höfnin, og mataðist einnig. Þar
geymdum við og öll föt okkar,
bæði hrein og óhrein. Alltaf
höföum við þó sérstakt eldhús
og var því hægt að útiloka mestu
matargufurnar þaðan. Oft var
þröngt um okkur í bragganum,
en sjaldan kom það þó aö sök og
oftast sýndu menn hver öðrum
tillitssemi.
Þegar róið var dag eftir dag
var lífið nánast ekkert annað en
svefn og máltíðir, en í landleg-
um var oft glatt á hjalla. Var þá
spilað og teflt fram á nótt, eða
menn lágu og lásu blöð og
bækur. Þær gátum viö fengið að
láni í Lestrarfélagi Keflavíkurog
notuöu sumir sér það ósþart.
Nokkrir stunduðu kvikmynda-
hús á nær hverju kvöldi og sáu
því sömu myndirnaroft. örsjald-
an fórum við til Reykjavíkur,
enda voru samgöngur mun
strjálari en í dag. Oftast var líka
eitthvaö að gera er fiskurinn var
allur saltaöur. Þá þurfti aö rífa
uþþ úr salti, umstafla og vigta
fullstaðna fiskinn. Þá sjaldan
menn fóru til Reykjavíkur komu
þeir stundum kenndir til baka,
en ekki man ég eftir að það yrði
til mikilla leiðinda, og drykkju-
skapur tafði ekki sjóróðra hjá
okkur meðan ég var í Keflavík.
Alltaf urðum viö að útvega
okkur þjónustu og þvott á fatn-
aði okkar, því engar aðstæður
voru til þeirra hluta í verbúðun-
um. Ég hafði allar vertíöirnar í
visst hús að venda í þvi efni, til
Kamillu Jónsdóttur á Tjarnar-
götunni. Þar kynntist ég ágætu
fólki sem ég ber enn i dag hlýju
til.
Þegar hvasst var af suðaustri
máttu það heita dagleg tíðindi
að rafmagnið færi af þorþinu
eða hluta þess, því raflínurnar
hengu í staurum og slógust
saman þegar hvassviðri geis-
uöu. Þá var rafstöðin þar sem nú
er lögreglustöðin gamla. Ef stað-
ið var í aögerö þegar Ijósin fóru,
var einhver sendur út af örkinni
til að grennslast eftir hvort lang-
an tíma tæki að gera við. Væri
um stórvægilega bilun að ræöa
var haldið heim til hvildar, en
annars oft tekið kaffihlé. Mérer
mjög minnisstætt hve kapþsfull-
ir menn voru að Ijúka verkunum
á sem skemmstum tíma, hvort
sem um beitningu eða aðgerð
var að ræða. Oft var mikill metn-
aður milli skiþshafna, hverjir
gætu afkastaö mestu á stystum
tíma.
( vatnsbólin var sótt vatn
i tunnum á kerru
Ekki get ég látið vera að minn-
ast á, að það var öflun vatns til
matargerðar og þrifa. Vatnið
varö að sækja í tunnum á vagni í
brunnana sem voru á ýmsum
stöðum í þorpinu. Við sóttum
aðallega í tvo af þessum brunn-
um. Annar var neðst á Aðalgöt-
unni, en hinn við Brunnstíginn
skammt frá heimili Helga Jens-
sonar. Skipt var niöur (vaktir og
varð vaktin að fara til vatnsöflun-
ar hverriig sem á stóö þegar
ráðskonuna vantaði vatn. Oft
voru menn úrilliref illa stóð á og
vont var veður. Einnig fórum við
í verslunarferðir fyrir ráðskon-
una þegar með þurfti, einkum
þeir sem léttari voru á fæti. Mjólk
fengum við oftast í húsi Hjartar
Gunnarssonar, neðri hæð.
Þangaö var hún flutt á brúsum
og ausiö í mjólkurílátin eftirþví
hve mikið þurfti hverju sinni og
hægt var að láta af hendi. Hygg
ég að mjólkin hafi verið flutt
þangað frá bændum á Vatns-
leysuströnd. Ráðskonurnar
voru ýmist keflvískar blómarósir
eöa rosknar konur sem komu
með okkur að austan. Allt voru
þetta afbragðs matseljur, sem
sumir fengu ofurást á.
Þessi ár voru umbrotatímar i
alþjóðamálum. Árið 1939 skall á
síðari heimsstyrjöldin og haföi i
för með sér margvíslegar breyt-
ingar á lífi og kjörum okkar
íslendinga. Á seinni vertíðunum
sem ég var í Keflavík seldum við
fiskinn mest í skip sem lágu hérí
höfninni. Var fiskurinn ísaður
niður og siglt með hann til Eng-
lands.
Ekki urðum við mikiö vör viö
ógnir stríðsins sem geisaöi þó
umhverfis okkur, en vel var
fylgst með því sem var að gerast
og hlustað á allar fréttir er bár-
ust í útvarpinu. Man ég sérstak-
lega eftir 9. apríl, þegarÞjóðverj-
ar tóku Danmörku og réðust á
Noreg. Þá uröu margir felmtri
slegnir. Eitt sinn skeði þó
hörmulegur atburður meðan ég
var hérna í Keflavík. Þaö var
þegar skotinn var niöur banda-
rískur tundurspillir skammt frá
Garöskaga, og bátar héðan
björguöu fjölmörgum sjóliöum
og komu meö þá inn til Keflavík-
ur. Margir af áhöfninni týndu þó
lífi. Ég sá nokkra af þessum
ungu mönnum meö eigin aug-
um, og undraöist þá, eins og
reyndar oft síðan, hvaða öfl það
eru sem ýta þjóöum út í stryjald-
ir, þar sem ungir menn deyja að
þarflausu eða verða örkumla til
æviloka.
Vorið 1940 fór ég af vertíðinni
nokkrum dögum fyrir lok. Það
vildi svo til að senda átti fisk
austur til verkunar með v/b Dag-
nýju frá Siglufirði. Með henni fór
ég ásamt einum félaga mínum,
og vorum viö komnir heim um
það leyti sem Bretarnirhernámu
ísland. Alls var ég fimm vertíðir í
Keflavík á þessum árum og lík-
aði vel bæði við fólkið og
staðinn. Hefði vel getað hugsað
mér að setjast þar að, en haustið
1944 bauðst mér kennarastarf í
minni heimabyggö og tók ég því.
Af þeim sökum lögðust vertíðar-
ferðir mínar niður, en oft bárust
mér fréttir af Suðurnesjum bæði
frá skyldmennum og eins með
frændum sem þangað fóru eftir
að ég hætti.
Haustið 1960 flutti ég i Garð-
inn og hef þvífylgst nokkuð með
málefnum Keflavíkinga, enda
þar alltaf með annan fótinn,
vegna þess að þangað þurfa
Garöbúar aö sækja ýmsa þjón-
ustu svo sem sýslu, banka, versl-
ana og SBK. Þá hef ég að sjálf-
sögðu hitt marga sem ég áður
kannaðist við. Ekki veit ég hvort
þeir hafa glaöst við að hitta mig,
en eitt veit ég, að í huga mínum
geymist minningin um fólkiö og
staðinn Keflavík eins og hann
var um líkt leyti og fyrsta blaö
Faxa kom út.
Jóhann Jónsson
TVÖ LÍTIL LJÓÐ
Kvöld í Garðinum
Skýjabakkar á lofti,
er litast af geislum
sigandi sólar.
Dökkir að austan og dimmir,
i bjarma aö vestan og bjartir.
Skúrir yfir Esju og Akrafjalli,
en bjart yfir bláhvitum Jökli.
Fiskibátar á leið inn Flóann
kljúfa mjúklega mislitar öldur
krotandi löðri i kjölfarið,
og hvitfuglinn eltir i ætisleit.
Smátt og smátt rökkvast skýin
einnig að vestanverðu.
Dagurinn liðinn, draumar á næsta leiti.
Hið myndræna kvöld i myrkur horfið.
Perlan
í útsogi öldunnar sá ég
glitra á dýra perlu.
Eg hljóp út sandinn
og hugðist þar höndla
hamingju lifs mins.
En ný alda reis
og ruddist upp sandinn
ógnandi hamingju minni,
Þá hvarf mér perlan,
en sjórinn fyllti sandi skó mina.
- Sárfættur gekk ég
til óhamingju minnar á ný.
Jóhann Jónsson
GLEÐILEG JÓL! Farsælt komandi ár! GLEÐILEG JÓL!
Þökkum viðskiptin á liðna árinu. Farsælt komandi ár!
Raftækjavinnustofa Ingolfs Bárðarsonar • Simi 2136 Knattspyrnufélag Keflavikur
GLEÐILEG JÓL!
GLEÐILEG JÓL! Farsælt komandi ár!
Farsælt komandi ár! Þökkum viöskiptin á liöna árinu
Þökkum viðskiptin á liöna árinu. Hjólbarðaþjónustan
Rafvík hf., Háholti 23 - Simi 2295 Aðalstöðinni • Simi1516
FAXI - 231