Faxi - 01.10.1981, Blaðsíða 11

Karlinn, sem vildi fáokkur, hét
Björn Eiríksson frá Karlsskóla
við Reyðarfjörð. Þar bjó hann
með bróður sínum, Guðna.
Björn hafði þann hátt á að kalla
hvern og einn á eintal og semja
við hann sérstaklega. Mér þótti
þetta dálítið kynlegt og spurði
Stefán, sem þá kom að sækja
mig, hvort karlinn réði mann-
skapinn, sinn með hverjum kjör-
um. Stefán neitaði því eindregið,
en sagði að hann vildi hafa
þennan háttinn á.
Loksins var ráðningin um
garð gengin, Jóhannes var ráð-
inn formaður á þriggja manna
farkost, ásamt Guðjóni og Lilla,
sem hásetum, en Stefán
formaður á tveggja manna fari
ásamt mér sem háseta.
Þegar allt þetta var afstaðið,
vorum við, ásamt öllum okkar
farangri, drifnir í lítinn vélbát og
lagt af stað til Reyðarfjarðar og
beinustu leið til Karlsskála.
Þegar þangað kom beið bátur í
vörinni, sem sótti okkur og far-
angurinn og flutti okkur í land.
Mér leist strax vel á staðinn.
Þarna var myndarlegt og stórt
tveggja hæða timburhús í fal-
legu umhverfi, með stóru túni í
kring og kliðandi bæjarlæk, sem
dreif rafstöð fyrir heimilið, bæði
til Ijósa og eldunar. Þetta var
fyrsta rafstöðin, sem ég hafði
séð og þótti mér þetta mjög
merkilegt.
Þarna var samankomið nokk-
uð margt fólk, eða 28-30 manns.
Hér var hvort tveggja búskapur
til sjávar og sveitar og umsvif þar
af leiðandi mikil. Fyrir utan okk-
ur sunnanmennina voru þarna
tvær skipshafnir frá Eskifirði,
sem höfðu þarna húsnæði og
uppsátur yfir sumarið. Margt var
þaran af ungu og bráðskemmti-
legu fólki og félagslíf því framúr-
skarandi skemmtilegt. Þarnavar
orgel og á það lék elsta heima-
sætan, og lék hún ágætlega,
enda var lagið óspart tekið um
helgar þegar frí var frá störfum.
Við fórum strax að róa til fiskj-
ar. Fyrst með handfæri og fisk-
uðum sæmilega. Aðal fiskimið-
in voru svokallaðir Álar, Krossa-
nesröst og Vaðlavík. Oft fiskað-
ist ágætlega í víkinni. Ég man
sérstaklega eftir einum degi.
Það var í byrjun júlí í svarta
þoku, sem mér fannst alltof tíður
gestur þarna. Dag eftri dag
sáum við ekki land frá því ýtt var
úr vör og þar til komið var í hana
aftur. Þennan morgun réru báðir
bátarnir samferða út í fjarðar-
mynnið, en þegar þangað kom
skildu leiöir. Við rérum fyrir
Krosssanes, inn í Vaðlavík og
renndum þar. Við lentum strax í
fiski og um tíma stóð ekki áöðru
en höndunum. Eftir miðjan dag
var komið hátt í bátinn af ágæt-
um fiski. Þá var ég svo heppinn
að krækja í 70-80 punda lúðu.
Rétt eftir að búið var að inn-
byrða hana, kom bátur
askvaðandi til okkar. Þetta var
Jóhannes Árnason og hans fé-
lagar, sem höfðu villst í þokunni.
Voru þeir búnir að vera í þræla-
róðri allan daginn, höfðu komist
vestur fyrir Gerði og aftur til
baka inn á Vaðlavík, án þess að
renna færi. Þegar hann leit í bát-
inn okkar og sá að við vorum
búnir að borðfylla og stærðar
lúða ofan á allri kösinni, þá varð
honum svo mikið um þetta, að
hann sagði ekki eitt einasta orð,
en ýtti frá út í þokuna og sást
ekki fyrr en seint um kvöldið, er
hann lenti með hálfan bát af
fiski.
Happasælir dagar
á Austfjarðamiðum
Eina helgi í byrjun ágúst
fórum við Stefán og Lilli í beitu-
leit á bátnum inn í hólmann inni í
Reyðarfirði, skammt frá Eski-
firði. Þar náðum við í fullan bát af
kræklingi, sem við skófum með
skóflu af klöppunum. Þegar
búið var að fylla bátinn rérum við
að landi og borðuðum ágætan
mat á grænum bökkum og
fengum okkur svo dúr í góða
veðrinu.
Eftir beitutúrinn fórum við að
beita línuna og rerum með hana
ýmist í Álana eða austur fyrir
Seley. Þangað var þriggja tíma
róður. Við fórum með beitu og
lögðum línuna tvisvar yfir dag-
inn og fiskuðum sæmilega,
sérstaklega á síðari lögnina. Við
vorum 10 tíma í þessum róðri og
vorum orðnir þreyttir þegar að
landi kom, því við urðum að róa
báðar leiðir í blanka logni.
Dálítið einkennilegt atvik
fannst mér koma fyrir þetta
sumar í sambandi við mig. Dag
nokkurn vorum við með hand-
færi ÍÁIunum. Viðfiskuðumsára
lítið og rérum heim á leið. Þegar
við vorum komnir nokkurn spöl
inn fjörðinn stönsuðum við og
létum reka á meðan við fengum
okkur bita og sopa. Af einhverju
fikti renndi ég færi, án þess að
eiga nokkra fiskivon, en strax og
færið nálgaðist botninn, krækti
ég í fisk. Þetta var stærðar
þorskur, feitur og fallegur. Ég
var fljótur að renna aftur og festi
strax í fiski. Þá fór Stefán að
renna og varð strax var. Við
vorum þarna í tæpan klukku-
tíma og fylltum hér um bil bát-
inn af rokna þorski og stórýsu. Á
meðan við stóðum í þessum
kappdrætti, kom bátur með 4
körlum aðvífandi og þegar þeir
sáu hvað ört við kipptum þeim
gula inn, réru þeir eins nálægt
okkur og þeir komust og renndu
allir, en fengu ekki eitt einasta
seiði, og í land réru þeirán þess
að verða varir.
En skömmu eftir að þeir fóru,
hættum viö að verða varir. Þá
hönkuðum við og rérum heim
glaðir með ágætan afla. Við
renndum þarna á sama stað
nokkrum sinnum eftir þetta und-
ur, en fengum aldrei kvikindi.
Heimamenn á Karlsskála trúðu
okkur ekki, að við hefðum fengið
svona góðan afla á þessum stað.
Þeir vissu ekki til að slíkt hefði
skeð áður.
( annað sinn kom annað atvik
fyrir mig, sem ég skil ekki.
Stefán formaður minn varð
skyndilega veikur, svo hann gat
ekki farið á sjó. Ég bað þá Jó-
hannes föður hans að lofa mér
að fljóta með honum þennan
dag, og var það auðsótt. Við
rerum á réttum tíma út í Krossa-
nesröst. Við vorum með hand-
færi. Veður var gott þennan dag.
Við renndum þarna til reynslu.
Ekki var færi mitt fyrr komið í
botn, en ég setti í fisk og dró
nokkuð góðan þorsk. Ég renndi
strax aftur og ekki stóð á þeim
gula.
gula. Þannig hélst þetta fram yfir
hádegi, að ekki stóð á öðru en
höndunum. Jóhannes sleit upp
einn og einn fisk, en var of ákaf-
ur og missti töluvert. Lilli og
Guöjón fengu ekki vott af fiski.
Þetta fannst mér einkennilegt,
svo ég spurði þá hve mikið
grunnmál þeir tækju. Þeir sögð-
ust taka einn faðm. Ég sagði
þeim að taka þrjá faðma. Þá
fóru þeir fyrst að verða varir.
Nokkru áður en farið var í land
var ég svo heppinn að krækja í
ágæta lúðu, 90 punda, spikfeita
og fallega.
Þegar í land kom skipti Jó-
hannes afla dagsins í helming
og sagði mér að hirða annað
kastið óskert. Ég harðneitaði að
taka helming aflans og sagöist
gera mig ánægðan með 1/4
hluta. En karlipn var ósveigjan-
legur og varð endirinn sá, að ég
hlaut helming aflans sem á
bátinn kom, en lúðuna lögðum
við óskipta inn i heimiliö, og
fengum hver sinn hlut þegar upp
var gert. En það er í frásögur fær-
andi, að þessar tvær lúður sem
ég dró, voru þæreinu sem á land
komu á Karlsskála þetta sumar.
Framhald i næsta blaði

Útivistartími
barna
Samkvæmt lögum um útivistartíma barna á tíma-
bilinu 1. september til 1. maí, er börnum 12 ára og
yngri ekki leyfilegt að vera á almannafæri eftir kl.
20.00 nema I fylgd með fullorðnum.
Sömuleiðis er börnum yngri en 15 ára óheimil úti-
vist eftir kl. 22.00 nema ífylgd meðforeldrum eðaá
heimleið frá viðurkenndri æskulýðsstarfsemi.
Barnaverndarnefnd Keflavikur
íþróttahúsiö, Sandgerði
Lausir eru nokkrir tímar í íþróttahúsinu. Einn-
ig er hægt að fá leigða badmintonvelli á laug-
ardögum. - Uppl. í síma 7736.
Hef flutt
skrifstofu mína að Hafnargötu 37a, Keflavík,
III. hæð. — Sími 3566.
JÓN G. BRIEM, lögmaður
FAXI - 131