Faxi - 01.10.1981, Qupperneq 12

A hvaða tíma er
byggðasafnið opið?
Bæjarbúar hafa undanfarið
velt því fyrir sér, hvers vegna
byggðasafnið sé ekki opið að
staðaldri. Langi menn til að
skoða safnið reka þeir sig á, að
þeir þurfa að hringja í forráða-
menn safnsins, en það finnst
ýmsum hreinasti óþarfi og verða
þar af leiðandi af að koma á
Vatnsnes.
( sumar var því lofað í Suður-
nesjapóstinum, að birtir yrðu á
prenti fastiropnunartímarsafns-
ins. Að því er séð verður hefur
hins vegar ekki bryddaö á slíku í
blaðinu.
Mörgum finnst hreinasti
óþarfi að hringja í forráðamenn
safnsins, nema aö sérstakt til-
efni komi til. En ef opið væri
reglulega, t.d. einu sinni í viku að
sumarlagi, kæmu fleiri sem fyrir
forvitnis sakir langaði að líta á
safniö. En Ijóst er að kynna þarf
safniö mun betur en gert hefur
verið, t.d. í dagblöðum.
Úti á landi eru mörg minja-
söfn opin flesta daga vikunnar
yfir sumarmánuðina, og oft einn
til tvo daga í viku yfir veturinn.
Ráðamenn safnsins ættu aö
hyggja betur að þessu en hing-
aðtil, þvígamlarminjaráekki að
geyma á stað þar sem ekki verö-
ur náð til þeirra. Allra síst ef um
opinbert safn er að ræða. Tak-
markið hlýtur að vera að vekja
áhuga fólks fyrir þeim, og það
verður best gert með því að flest-
ir hafi sem greiðastan aðgang að
safninu.
Keflavik, 9.9.'81.
Skúli Magnússon
Vegna fyrirspurnar Skúla
Magnússonar hér að ofan, hafði
Faxi samband við formann
byggðasafnsnefndar, Ólaf Þor-
steinsson, og leitaði upplýs-
inga um starfsemi safnsins.
Hann upplýsti að nokkrar
endurbætur heföu verið gerðar
á safnhúsinu, m.a. skipt um
glugga, og hefði það dálítið
hamlað sýningar. Stjórn safns-
ins ákvað að hafa safnið lokað í
júní, júlí og ágúst, þó þannig að
hægt væri fyrir ferðamanna-
hópa og aðra er þess óskuðu,að
komast í safnið með því að hafa
samband við Skafta Friðfinns-
son safnvörö. Frá 1. september
væri safnið opið frá kl. 14-17 alla
sunnudaga, og virðist það nokk-
urn veginn fullnægja eftirspurn-
inni, a.m.k. að svo komnu máli.
En eins og áður er hægt að kom-
ast í safnið á öðrum tímum ef
þess er sérstaklega óskað.
Ólafur taldi það há safninu
hve húsrými væri takmarkað -
ekki væri hægt að sýna nema
brot af þeim munum sem til eru
og nú eru í geymslu, hins vegar
væri myndasafn orðið all gott og
aðgengilegt og raunar einnig
margt forvitnilegra hluta, sem
nú þegar er hægt að sýna.
Fyrirhugað er að byggja 2-300
m2 sýningarsal og verið að l.eita
heimildar Keflavíkur- og Njarð-
víkurbæja til að hefja þá
byggingu svo fljótt sem verða
má. „Þegar sýningaraðstaða
hefur þannig verið stórbætt,
gerum við okkur vonir um að
skólarnir hér á skaganum fari að
nota safnið meira en gert hefur
verið - þá verður hægt að taka á
móti heilum bekkjardeildum,“
sagði Ólafur. „Margir kennarar
hafa verið hér og hafa haft orö á
því að slík söfn, vel búin mynd-
um og munum sem aögengileg
væru fyrir gesti, gætu og ættu að
vera heppileg tengibrú milli nú-
tíðar og fortíðar. Það myndi
opna mörgu barni og unglingi
glugga inn í liðinn tíma, auka
þeim skilning á lífi og starfi for-
feðranna, aðbúnaði og lífshátt-
um genginna kynslóða."
Faxi tekur undir þærskoðanir
og óskir þeirra Skúla Magnús-
sonar og Ólafs Þorsteinssonar,
að safnið megi verða slík al-
menningseign og nægtarbrunn-
ur fróðleiks og menntunar kom-
andi kynslóðum, að þeir fjöl-
mörgu einstaklingar sem lagt
hafa því lið og bæjarfélögin
Keflavík og Njarðvík megi sæmd
hljóta af Byggðasafninu Vatns-
nesl.
Fyrsti knattspyrnuvöllurinn í Keflavík
Hann var geröur af félögum i Ungmennafélagi Keflavíkur 1933. Rakaö var saman öllu grjóti af melnum fyrir ofan
kirkjuna, en þaö var mikið og smátt, og því síöan ekið burt. Allt var þetta gert í sjálfboðavinnu. Knattspyrnuvöllur
þessi var í notkun fram ástríösárin.eöaþartil Hringbrautin var lögð. Auk þess sem knattspyrnavariðkuö, vareinnig
æft og keppt í handknattleik, bæöi pilta og stúlkna. Guöjón Guöjónsson rakari, sem flust haföi hingaö frá Vest-
mannaeyjum, var aöal hvatamaöur og þjálfari í þessari grein. Handknattleikur var hér eingöngu leikinn úti, því ekk-
ert var húsnæðiö fyrir hendi í Keflavík fyrir slíkt. Keppnir voru háöar hér heima og heiman og meöal annars fór
flokkur stúlkna til Vestmannaeyja áriö 1937 á vegum UMFK í boöi íþróttafélags þar, en stúlkur frá Eyjum höföu
komiö hingaö til keppni. Þótt feröin yröi ekki sigursæl, var hún skemmtileg og eftirminnileg þeim sem þátt tóku i
henni.
Þátttakendur í Vestmannaeyjaför 1937
Fremst frá v.: Magnea Arnadóttir, Elín Ólafsdóttir, Guölaug Gísladóttir, Anna Bergmann, Guðrún Jónsdóttir. önnur
röö frá v.: Þórunn Ólafsdóttir, Guörún Bergmann, (Dúnna) Jóhanna Gisladóttir, Ingibjörg Jónsdóttir, Laufey
Guðjónsdóttir. Aftasta röö frá v.: Helgi S. Jónsson fararstjóri, Ingibjörg Ólafsdóttir, Ásta Friömundsdóttir, Ásta
Kristjánsdóttir, Halla Þorsteinsdóttir, Svava Hannesdóttir, Inga Ingimundardóttir og Guðjón Guöjónsson þjálfari.
FAXI - 132