Faxi - 01.05.2008, Blaðsíða 12

bryggju í Reykjavík. Vildu þeir fá olíu keypta
til vetrarvertíðar en hún var ekki látin í té
vegna verkbannsins. Héðinn kvaðst hafa spurt
þá Magnús og Egil hvort þeir hefðu olíu til
heimferðar og kvað hann Magnús hafa sagt
það hvað eftir annað, að hann hefði meira en
nóga olíu til heimferðar og ætti auðvelt með
að lána Agli eina tunnu ef með þyrfti. Aftur á
móti kvaðst Magnús vera knappur af smum-
ingsolíu og bað hann Héðinn um eina tunnu,
en Héðinn neitaði þeirri beiðni og bar fyrir sig
verkbanninu. Héðinn tók fram við yfirheyrslu
að hann hefði aflað sér upplýsinga hjá mót-
orista um smurningsolíueyðslu Skandinav-
íavélar 40 HK eins og þeirri sem var um borð í
mb. Huldu. Hafi eyðslan verið talin 160-1000
grömm um tímann eftir aldri vélarinnar.
Þórhallur Einarsson, formaður á ÚðafossL
„Meira en nóg af brennsluolíu“
í grein Alþýðublaðsins um bátshvarfið 23.
jan. var því haldið fram að vottar væru að því
að Hulda hefði haft næga olíu til brottfarar en
blaðið lét ekki uppi hverjir þeir væru sem gætu
vottað þessi ummæli blaðsins. I lögreglurann-
sókinni voru þessi orð blaðsins hinsvegar stað-
fest af formönnum og vélamönnum á tveimur
bátum sem lágu í Reykjavíkurhöfn um sama
leyti og Hulda. Þessir bátar voru mb. Merkúr
og mb. Uðafoss, báðir frá Keflavík. Guðmund-
ur Guðbjömsson, formaður á Merkúr, sagði
fyrir lögregluréttinum að hann hefði búið með
Magnúsi, formanni á Huldu, á Hótel Heklu og
hefði fylgt Magnúsi til skips þegar hann fór
fimmtudaginn 21. janúar. Aðspurður hvort bát-
inn hafi vantað nokkuð kvaðst hann ekki vita
það með vissu en taldi formanninn hinsvegar
miklu gætnari mann en svo að hann léti úr höfn
án nægilegs útbúnaðar.
Hér á Steinbryggjunni í Reykjavík rœddu hátsverjar á Huldu saman áður en lagt var úr höfn
Itinn örlagarika dug 21.janúar 1932. - Mynd: Ljósmyndasafn Reykjavíkur.
Símon Gíslason, vélamaður á Merkúr, stað-
festi orð Guðmundar. Kvað hann Magnús
vélamann á Huldu hafa sagt sér að þeir hefðu
nóga olíu. Fyrir lögregluréttinn kom einnig
Þórhallur Einarsson, formaður á Uðafossi.
Verkamálaráðið hafði stöðvað Uðafoss í kjöl-
far bannsins og meinað Þórhalli að selja fisk úr
bátnum. Hafði Þórhallur höfðað mál á hend-
ur Alþýðusambandinu vegna þessa. Þórhallur
kvaðst hafa átt tal við Magnús Sigurðsson,
vélamann á Huldu, sama daginn og báturinn
fór frá Reykjavík. Sagði Magnús að þeir á
Huldu hefðu meira en nóg af brennsluolíu og
gætu meira að segja miðlað öðrum. Hinsvegar
kvað Magnús þá knappa með smurningsolíu.
Þórhallur taldi smurningsolíuskortinn ekki
hafa getað orðið bátnum að tjóni á leiðinni til
Keflavíkur. Orðrétt segir í lögregluskýrslu sem
tekin var við yfirheyrsluna:
Yfirheyrði [Þórhallur] getur þess í þessu
sambandi, að ekki komi til mála, að smurn-
ingsolíu-skortur hafi getað orðið bátnum að
tjóni, því að ef í nauðir reki megi alltaf blanda
smurningsolíuna með steinolíu, þó ekki til
langframa.
Fyrir réttinn kom einnig Sverrir Brieni,
starfsmaður hjá Olíuverslun íslands sem kefl-
vískir útgerðarmenn skiptu gjaman við. Sverrir
bar að hann hefði ekið Magnúsi Pálssyni, for-
manni á Huldu, og Agli Jónassyni, formanni á
vélbátnum Braga, vestur í Slipp. Barst þá olía
fyrir bátana í tal milli formannanna og sagði
Egill að sig vantaði olíu. Svaraði Magnús þá
að það gerði ekkert til því hann væri það vel
birgur að hann gæti látið Egil fá olíu til heim-
ferðarinnar.
(í næsta blaði: Voru skemmdarverk unn-
in á mb. Huldu í Reykjavíkurhöfn?)