Íslendingur


Íslendingur - 18.12.1986, Blaðsíða 3

Íslendingur - 18.12.1986, Blaðsíða 3
FIMMTUDAGUR 18. DESEMBER 1986 JöU’udinQur 3 Friðarsöngur jólanna ,,Dýrð sé Guði í upphæðum og friður ájörðu með þeim mönnum sem hann hefur velþóknun á.“ Þannig sungu englarnir hina fyrstu jólanótt. Fáir heyrðu þann Jriðarsöng þá, raunar aðeins nokkrir umkomulitlir fjárhirðar, sem fjarri stóðu ..heimsins vigaslóð“ og litla möguleika höfðu lil áhrija. EnJráþeim barst þófréttin og englasöngurinn þagnaði ekki. Hann enclur- ómaði með fagnaðarboðskapnum um Jœðingu Jrelsarans jrá kynslóó lil kynslóðar og Jrá einu lancli til annars, af því að hann átti samhljóm með þeirri brennandi þrá sem allir báru ogbera innst íbarmi aðJriður megi verða, sátt og eining rikja meðal manna og þjóða. Og svo hátt hljómar þessiJriðarsöngur enn íhugum okkar á helgum jólum að a/lt ber merki hans hið vtra sem innra. Þájœrist Jriður og ró yjir lífokkar. Deilur og ósœtti eru lögð til hliðar og ójáirjinna knýjandi þötj á að leita sátta i nánd jólanna. Hvarvetna er löngunin til að gleðjast og gleðja aðra í Jyrirrúmi og aldrei á hinn snauði og hjálparþurji eins vissa von um útrétta bróður- hönd og einmitt þá. Þetta er reynsla okkar þegar við ,,Jögnum komu Jrelsarans". Þetta er reynsla samtiðar- innar þegar nálægð hans er mest, hans sem sagði: ,,Frió lœt ég ej'tir hjáykkur, minnjriðgef ég ykkur. Ekki gef ég yður eins og heimurinn gejur.“ Getum við ekki nokkuð aj þessu lœrt? Þetta gerist þegar við erum í nánastri snertingu við Jrelsarann. Hvað ef við Jyndum þessa blessunar- ríku nálægð ekki aðeins á jólum heldur einnig í annan tíma ársins? Er ekki ástœða til að hugleiða það? Guðs orð kennir að Jrelsarinn sé í dag og í gær hinn sami og um aldir og sjáljur sagði Jesús: ,,Sjá, ég er með vður alla daga allt til enda veraldarinnar. “ Friðarboðskapinn má því ekki aðeins tengja jólunum. Hann er jólginn i fagnaðarerindinu sjáljú. Hann byggir á þeirri staðreynd að ef við tökum á móti hjálprœði Guðs, þiggjum við jriðinn hans, Jriðinn sem er ,,æðri öllum skilningi". Og sá Jriður birtist i innri J'riði, sálar- Ji'iði, sem hlýtur að vera J'yrsta skrejið J'yrir þann sem ællar að stuðla að Jriði, semja Jrið og varðveita Jrið, hvort heldur er íJjölskvldu- og heimilislífi eða á víðari vettvangi. Það er því að vonum að kristin kirkja lítiþað hlutverk sitt ,,með Júsleik að boða fagnaðar- erindiJ'riðarins". Og hátt hej'ur röddkirkjunnar /íka hljómað I Jriðarumræðu síðari ára og mörgum er hún nú eitt skœrasta vonarljósið þegar horft er tilJ'ramtíðar á kjarnorkuöld. Sú röddj'lytur kall iil iðrunar og ajturhvatj's. Hún minnir á nauðsyn þess að láta kærleika oggagn- kvæma tillitssemi og virðingu ráða orðum og gjörðum i ancla Jesú Jrá Nasaret. Hún minnir á gildi JýrirgeJningar og J'órnar. En hún boðar ekki uppgjöj eða sátt vió mannlega niðurlægingu eða neyð. Hún heldur þvijram að J'riður verði aldrei tryggður þegar ójöj'nuði er viðhaldið.eða J'ólk sœtir óréttlœtis á einhvern hátt, hvað þá þegar hungur eða hörmungar kúgunar eða oj'sókna sœkja að. Þvihvetur hún til samhjálpar og biður að sigra illt með góðu, biður stríðandi aði/a að setjast að samhingaborði, brýnir bróðurskylduna og kallar á samábvrgð allra manna og þjóða. En um leið varar hún við hverskyns vígbúnaði og beinum sem óbeinum stuðningi við vígbúnað, því að aukinni spennu og tortryggni J'ylgir óttinn sem ófriðurinn nœrist jajhan best á. Auk þess JriðarstarJ's að boða j'agnaðar- erindið til trúar, hafa ýmsar stofnanir kirkj- unnar hérlendis og alþjóðleg kirknasamlök sem íslenska kirkjan er aðili að, ítrekað senl J'rá sér jsamþykktir ogjræðsluefni um frið og afvopnun og þœr leiðir sem kristnir menn gætu farið að því marki. EJ'ni þeirra þurj'um við íslendingar Flestum mun nú Ijóst, ekki aðeins að friður í skjó/i gjöreyðingarvopna er jalskur J'riður, heldur einnig hve mikið væri unnt að gera til að létta byrðar og lina neyð í heiminum fyrir allt það Jjármagn sem í vígbúnaðinn jér. Því urðu vonbrigði okkar mikil á liðnu hausti, að á Júndinum í Reykjavík skvldi leiðtogum stór- veldanna ekki auðnast að semja um fækkun kjarnorkuvopna og ná samkomulagi um að takmarka tilraunir með ný eyðingartæki. Það hej'ði orðið sú mesta gleðigjöj sem ,,ár Jriðarins" hejði getað Jært öllu mannkyninu. Og hlutur okkar hejði þótt stór að hýsa þann Júnd sem slíku hefðiJéngið áorkað. Enþótt það tœkist ekki að þessu sinni voru vinsamlegar viðræður spor í rétta átt. Og þrýst er áað haldið verði ájram á söntu braut. Fjölmenn ersúfvlk- ing bræðra og svstra um allan heim sem sættir sig ekki lengur við ,,ógnarjaj'nvægið“ þar sem stórveldin i vestri sem austri keppast hvort Jýrir sig við að ná yjirhöndinni með aukinni hervæð- ingu sem jajhvel skal nújæra út íhimingeiminn. Að mörgu er þó að hyggja og þótt vonandi takist innan tíðar að stöðva Jramleiðslu nýrra kjarnorkuvopna og Jækka þeim sem J'yrir eru, verður tækniþekkingin áfram til staðar. Henni verður ekki útrýmt. Með henni verður mannkynið að lija héðan ij'rá. En undirstrikar ekki sú staðreynd hvilika nauðsyn ber til hugarjarsbrevtingar og hvernig breyttar Jbrsend- ur verða að koma til J'yrir samliji manna og þjóða ef vel á að J'ara þar sem bróðurskyldan brennur á og samhjálp og J'yrirgeJ'ning ráða? Kristnir menn trúa því að þau skilyrði muni skapast þegar jólabarnið, Jrelsarinn Jesús Kristur, hejúr fengið að gróðurselja kœrleika sinn meðal mannanna og Jriður Guðs verður þeirra eign. / að hugleiða ekki síður en aðrir þótt hörmungar stríðs eða hryðjuverka séu ekki ínánd við okkur svo sem ýmsar aðrar þjóðir. Á yfirstandandi tímum reynir á gildi boðskapar kirkjunnar um sáttargjörð, um elsku til óvinarins og um hugrekki og kraft til að bjóða valdi eyðingar og illsku byrginn hvar sem það birtist. í þessum efnum verða stjórnmál Guðs að vera haftn yfir stjórnmál manna. En Jriðarsöngur jólanna minnir þó sérstak- lega á þá skyldu aö leggja friðarstarfinu lið. Okkur kann að þvkja sem við höfum lítil áhrif og séum litils megnug. En mœtti þá minningin um fjárhirðana á Betlehemvöllum vera okkur hvatning til dáða, minningin um þásem svo litla möguleika virtust hafa til áhrifa en urðu samt boðberar þeirra gleðiríkustu tíðinda um frið á jörðu sem heimi okkar haj'a borist. Enginn má lila svo á að þessi málséu honum óviðkomandi. Þau varða heill og framtið.okkar allra. Friðarfrœðsla og uppeldi ti/ friðar er mikils- verð þjónusta sem vœnst er af okkur hverju og einu og á allra fœri er að ..ástundaJ'rið og keppa ej'tir honum“ eins og Guðs orð hvetur til. Þá hvatningu bið ég íslending að færa lesendum sínum sem jólakveðju að þessu sinni um leið og ég óska þeim friðar ogfarsældar á komandi tíð. Öll skulum við sameinast í bœninni: Ó, virstu, góði Guð, þann frið, sem gleðin heims ein jafnast við, í allra sálir senda, og loks á himni lát oss fá að lifa jólagleði þá, sem tekur aldrei enda. Gleðileg jól. Þórhallur Höskuldsson. N'/

x

Íslendingur

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Íslendingur
https://timarit.is/publication/675

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.