Árbók 1931 - 1932 - 01.01.1931, Síða 10

8
lausnar, J)íða eí'tir atorku og skynsemi mannssálar-
iimar, biða eftir liuldum öflum, sem þá og þcgar
brjótast fram til valda og vegsemdar öllu lifandi á
jarðríki.
Hver maður og lcona sem náð liafa fullorðins
aldri hafa orðið eldsins vör, sem sál þeirra geymir,
orðið þess vör, að kraftarnir aukast, mátturinn vex
og skynsemin fær slærri og stærri sjóndeildarliring.
En líraflar og skynsemi eru oft tvær andstæður,
sem vinna liver á móti annari, án þess að liægt sé
að ráða bót þar á á skönnnmn tima. Allur fallvalt-
leilci okkar mannanna er þvi að kenna, að skynsem-
in nær eklvi nógu djúpt, fær eklvi tíma til þess að
átta sig fyrir allslvonar utanaðkomandi áhrifum,
sem á okkur dynja eins og liaglslíúrir.
Frcistingarnar, sem við verðum fvrir, ráða oft og
tíðum niðurlögum olekar, þær breyta og afmynda
allt það góða i einni svipan, svo ef til vill er ekkert
gott eftir. Félagslíf liefir verið ])rédikað frá fyrstu
tímum, í biljlíunni er oft minnzt á það að allskonar
flokkar manna, þjóðal)rot óskyldra manna liafi
myndað með sér félagsskap; lúrðingjar áttu hjarðir
sinar sameiginlega o. s. frv.
Trúarflokkar eru ekkert annað en félög manna,
sem vilja standa saman á andlegum sviðum, sem í
ást og einlægni trúa á sama guðinn, sama andlega
leiðtogann í gegnum lifið, og vita að lífið er liarla
litils vert án hans. Það er því sízt að undra, þótt
mennirnir vilji líka liafa með sér félagsskap um
margt það, sem til veraldlegra eða likamlegra hags-
muna má teljast, þeir, sem vinna sömu vinnu, vilja