Morgunn - 01.12.1974, Síða 85

Fyrir um það bil tveim árum var undirrit-
aður viðstaddur fund guðfræðinema og nokk-
urra presta, þar sem hann hafði verið beð-
erindi um mælt mál. Fundur þessi endaði
með óformlegum, frjálsum umræðum hinna ungu guðfræði-
nema og prestanna um kirkjuna og eitt höfuðvandamál henn-
ar: hina furðulega lélegu kirkjusókn. Kvaðst einn klerkanna
jafnvel hafa lent í því að predika yfir einum manni í kirkju
sinni. Þetta vakti nokkura kátínu, enda tóku nú fleiri kenni-
menn að segja svipaðar sögur. Ekki kom mönnum saman
um það af hverju þetta stafaði. En flestir virtust þeirrar skoð-
unar, að þetta væri tímanna tákn og fátt eða ekkert við þvi
að gera. Einn róttækur guðfræðinemi hélt því jafnvel fram,
að predikanir væru orðnar tilgangslausar og ætti því að sleppa
þeim alveg, en leggja heldur áherzlu á tónlist og fagra guðs-
þjónustu að öðru leyti. Þessi hugmynd fékk ekki sériega góðar
undirtektir.
Þótt margt væri spjallað á þessrmi fundi um predikanir,
þá virtist engum þessara guðhræddu manna koma í hug,
hvort léleg kirkjusókn gæti ekki átt rætur sínar að rekja til
þess, að eitthvað kunni að vera athugavert við það, hvernig
prestar boða nútíðarmönnum trú sína.
Þrátt fyrir þetta er á þvi litill vafi, að þeim jjrestum fer
fjölgandi, sem eru farnir að gera sér grein fyrir því, að kom-
mn er tími til þess að ofurlítið víðsýni og frjálslyndi megi
fara að skjóta upp kollinum í predikmmm.
Enn virðast þó, vera á ferli klerkar, sem halda því fram,
að léleg kirkjusókn og dvínandi áhugi á kristnum dómi sé ein-
hverjum vondum mönnum að kenna, sem glepji einfaldar
sálir til þess að hugsa um eitthvað allt annað, til dæmis að
taka jafn-ókristilegt umhugsunarefni og það, hvort látnir lifi.
Fáránlegar
fullyrðingar.
inn að flytja