Útvarpstíðindi - 17.10.1938, Síða 6

6
OTVARPSTÍÐINDI
Ungfrú
PEARL PÁLHASON
leikur á fiðlu sunnud. 23. okt. kl. 20.40
Sjá forsíðumynd. (útvarpstíöindi munu
framvegis hafa þá reglu, að birta á for-
slðu mynd af einhverjum þeim dagskrár-
lið, sem ætla má að veki sérstaka eftir-
tekt).
Án efa má telja fiðlueinleik ungfrú
Pearl Pálmason einn hinn merkasta
viðburð í hljómlistarstarfi útvarpsins
nú um langt skeið. Öneitanlega er það
alltof, sjaldgæft að listamenn, sem
eiga jafn glæ,silega frægðarbraut að-
baki sér, komi, fram í eigin persónu
í íslenzka Ríkisútvarpinu.
Ungfrú. Pearl Pálmason er þegar
orðin kunn hér á landi sem afburða-
fiðluleikari, svo að óþarft mun að
kynna .hana ýtarlega. Þó skal hér
drepið á fá atriði.
Ungfrú Pearl er dóttir íslenzkra,
hjóna, sem búa í Winnipeg, þar sem
faðir hennar er byggingameistari. Þar
er hún fædd og uppalin.
Aðeins 9 ára gömul fór hún að leika
á fiðlu, og þegar hún var 11 ára, spil-
aði hún opinberlega ásamt bróður sín-
um Pálma Pálmason, sem einnig er
fiðluleikari. Tólf ára tók hún sitt
fyrsta próf í fiðluleik og hlaut þá
heiðursmerki úr silfri. Voru það hin
hæstu verðlaun, sem veitt voru fyrir
fiðluleik í Kanada,,
Síðan hefir ungfrúin unnið hvern
listasigurinn eftir annan og hlotið
fjölda heiðursverðlauna fyrir list
sína.
I fyrravor hélt hún opinpera hljóm-
leika heima í Winnipeg og vakti þá
svo mikla aðdáun, að henni var veitt-
ur styrkur til að stunda nám hjá
frægasta fiðluleikakennara veraldar-
innar, hr. Carl Fleseh í London. Hjá
honum dvaldi hún eitt ár, en fór síö-
an hingað til Islands og hefir dvalið
hér í sumar.
Útvarp tíðinH áttu stutt viðtal við
ungfrúna, og óskuðu eftir að vita eitt-
hvað um það, hvað hún byggist við aö
leika í útvarpið næstkomandi sunnu-
dag.
—Það hef ég ekki fyllilega ákveðið
enn, segir ungfrúin, en hálft í hvoru
langar mig til að leika eitthvað af
þekktum íslenzkum lögum. Ökostui-
inn við þau er þó sá, að flest þeirra
eru betur hæf t.il söngs en fiðluleiks.
— Hvernig geðjast yður annars aö
tónlist okkar Islendingai?
— Um hana hef ég ekkert, að segja
nema gott. Mér kæmi ekkert á óvart,
þótt á Islandi kæmi e'nhverntíma
fljótlega fram tónlistarmaður, sem
næði heimsfrægð. — Annars finnst
mér það einkenna dálítið íslenzkt tón-
listarlíf, að menn dá sönginn tiltölu-
lega meira hér en aðrar greinar
hljómlistarinnar.
— En finnst yður þá, að við van-
meta hinar greinar tónlistarinnaf?
— Það vil ég ekki segja. Mér skilst
aðeins, að Islendingar unni söngnum
mest — og í rauninni finnst mér, að
menn elski aldrei neitt of mikið!