Útvarpstíðindi - 18.11.1940, Blaðsíða 9

'oldið 3. nóvember
Jafnan finnsfc mér það nokkur viöburfiur
ojr góS tilbreyting, þegar lesin eru ljó'S í
útvarpið. LjóðakvöldiS sunnudagnn 3. nóv.
þótti mér ágætt, og svo mun hafa verið um
marga fleiri, því að óskir liafa borizt um, að
sum þessara kvæða vrðu birt í Útvarpstíð-
indum. Vilja Útvarpstíðindi nú verða við
þessum óskum og birta fáein þessara kvæða,
sem sýnishorn af ljóðagerð höfunda þeirra.
í þessu sambandi get ég ekki látið lijá
líða, að lýsa aðdáun minni á kveðskap al-
þýðufólksins í Þingeyjarsýslum, sem m. a.
hefur komið fram í hinni ágætu bók Þing-
eysk Ijófi, sem út kom í fyrra og er eftir
50 höfunda, sem þá áttu allir heima í Þing-
eyjarsýslum.
Eitt bezta kvæðiS, sem lesið var þetta
kvöld, var tekiS úr þessari bók og heitir
Þórfiur í Þröng. Fer þaS nú hér á eftir
ásamt nokkrum öSrum þeirra kvæða, sem ég
held, að hafi líkað einna bezt.
Steíngrímur Baldvinsson:
Pórður í Pröng
ÞórSi var<5 — í Þröng — aS IjóSi,
aS þaS kom bréf frá KreppusjóSi, —
— krafa hörtS um skjótust skil
á skuld, er vanrœkt beiS.
En karlinn átti ei eyri til
og afleiðingum kveið.
að árum, er hann enn ungur og létt-
ur í spori, enda hefur hann jafnan
verið útiverumaður mikill og göngu-
garpur. Mun það verða margra ósk,
á afmæli hans, að honum megi lengi
enn endast þrek og heilsa til þess
að þjóna hugðarmáli sínu, söng-
mennt og sönglífi.
Guðjón Guðjónsson.
Heilabrota- hofst nu -timi.
Hugsanirnar urðu atS rími.
ÞórSur karl með klúrri hendi
krotatSi þatS á blatS.
KvœtSitS Ioks hann SjótSnum sendi.
Svona hljótíar þatS:
Skylt er mér atS svara og sýna,
atS sétS ég hafi rukkun þína.
En greitSsIukosturinn aðeins eini
eru þessi blötS.
Engum láist líf þó treini,
— atS lifa, er skyldukvötS.
Þú mátt vera þoIinmótSur.
Þú átt, KreppuIánasjótSur,
bú mitt allt, þótt bregtSist leiga.
Bóndinn gerst þatS veit,
atS lítinn gefur artS ati eiga
œr og kýr í sveit.
VitSleitnina og viljann eigi
vantar, — því á hverjum degi
vinn ég þetta þrettán tima.
En þatS væri ekki neitt,
ef atS stritsins grimma glíma
gæti kjörum breytt.
Sízt er ég til sældar alinn:
— sextíu og átta kíló talinn!
Búsins arti þó allan et ég.
Ójá, því er ver,
atS ekki nokkurn eyri get ég
eftirskiliS þér.
Ekki mundi ofrausn talinn
í anddyri viS gyllta salinn,
— þar sem auSur skiptir sköpum ——
skrúSinn, sem ég ber.
Þröngan stakk úr þreytu og töpum
þjóSin bónda sker.
Ef þú sendir yfirvaldiS
á mig til aS heimta gjaldiS,
skal þá ei um skaSann sakast.
ÚTVABPSTÍÐINDI
73