Útvarpstíðindi - 01.01.1945, Blaðsíða 6

BJARNl BJARNASON:
„Ég minnist þess, að mikill ævintýra-
ljómi stóð um nafn Péturs Jónssonar,
og margar sögur gengu um sigra hans
í Þýzkalandi. Og víst er um það, að
marga stóra sigra vann hann, og ástsæll
var hann með áfbrigðlum. Allt, sem
skrifað hefur verið um Pétur víðsvegar
um Þýzkaland, bendir ótvírætt til þess.
Arið 1922 skeður það, að sendimaður
frá Metropolitan-óperunni kemur til
Þýzkalands. Atti liann að ráða Wagners-
tenór til óperunnar og hafði þá fyrst og
fremst augastað á Pétri. Heimþráin hafði
þá seitt Pétur heim til íslands í sumar-
fríinu. Þangað treysti hinn ameríski
sendimaður sér ekki að leita hans, en
ráðningin mátti ekki dragast. Lauritz
Melohoír varð fyrír valinu.
Það var bjart utn PétUr Jónsson, þeg-
ar hann kvaddi Kiel, eftir 4 ára starf
við óperuna þar. Ivvöldið, sem hapn söng
síðasta hlutverkið, ætlaði fagnaðarlát-
um áheyrendanna aldrci að linna, og
víst ekkert pláss fyrir hana. Einhvern
veginn verður að leysa þann vanda. •—
Viðtalið verður ekki lengra. Ég ætlaði
að spyrja söngvarann um ýmislegt sem
gaman hefði verið að heyra — frá lista-
manna lífi — og íslendingasögum og
ævintýrum í stórborgum Evrópu — en
það verður allt að bíða til sjötugsafmæl-
isins — þá verður upprisin hin mikla
Dísarhöll söng- og hljómlistarunnenda í
Reykjavík, þar verður rúm fyrir þús-
undir áheyrenda og þar verður óhætt
að hafa stóra hljómsveit og þar mun
Pétur Jónsson óperusöngvari hylltur sjö-
tugur — ef honum endist líf og heilsa.
J. ú. V.
IV'tur Jónsson í óperunni Ernani eftir Verdi. Viff
hliðina n honum stendur Ileytliekker óperustjóri.
Hann hafði verið leiðbeinaudi við Metropolitan-
óperuna í New York og starfaði síðnn með Pétri
bæði í Darmstadt og Bremen.
þegar hann loks slapp út úr Jeikhúsinu,
var hið mi'kla torg framan við óperuna
fullt af fólki. Þúsundir manna höfðu
safnast saman til að votta honum þakk-
læti sitt og hylla hann.
Enginn getur vakið jafn óskipta at-
hygli á landi sínu og þjóð og listamaður-
inn, sem fer sigurför um framandi lönd.
Ættjörð hans má því ekki grafa Jtann
og verk harts í gleymsku og sinnuleysi.
Hún á að láta ljómann af störfum hans
lýsa sem lengst, sjálfri sér til ávinnings
og dýrðar“. Þjóðin 1940.
202
t ÚTVARPSTÍÐINDI