Útvarpstíðindi - 09.04.1945, Page 10

10
ÚTVARPSTÍÐINDI
HALLO! -
Ég skifti! •
Þú veizt að það er bannað að nota
tcJstöðvamar. En talstöðvamar okkar
em í gangi. Það fær enginn að inn-
sigla þær. Ég veit heldur ekki hvað úr
okkur yrði, ef við gætum ekki, svona
hálfs mánaðarlega, opnað þær, kallast
á og rabbað saman um það sem á dag-
ana hefur drifið. Margt gerist hér í
höfuðstaðnum, lagsmaður, og margt
gerist hjá þér fyrir norðan, og þó að
útvarpið sé í gangi allan sólarhringinn,
þá segir það ekki frá öllu. Við þurfum
ekkert að óttast að menn hlusti á okk-
ur hérna, svo að við getum látið allt
flakka. Hvað segirðu eiginlega í frétt-
um núna? — Ég skifti.
Það er nú svo sem ekki mikið í frétt-
um, kunningi. Héma gerist aldrei neitt.
Það hafa verið jarðbönn hér og allt
inni. Heyin hafa gengið næstum því til
þurðar. Ég tók upp á því að lofa kún-
um að hlusta á söguna hjá Hjörvar um
kornsléttuna og ég er alveg sannfærð-
ur um að þær þurftu ekki eins mikið
af töðunni. Þú veist, hvað Hjörvar
tekst vel að gera gera allt bráðlifandi.
Ég hugsa bara að kúnum hafi fundist
að þær væm að háma í sig kornið.
Það var svona með Bör. Þegar ég hlust-
aði á Hjörvar fanst mér að ég þekkti
hvern drátt í andliti Börsons, hvert
viðvik hans og tildur. En svo keypti
ég mér bókina og las, en ég kannaðist
bara ekkert við manninn. Þetta var
allt annar Bör. — Ég skifti.
Já, ég trúi þessu. Ég er búinn að
setja útvarp í eldhúsið. Af hverju?
Skilurðu það ekki maður? Vinnukon-
an er miklu fímgri við uppþvottinn og
matarstússið þegar hún heyrir músík-
ina Andlitið á henni hékk í lunta áð-
ur, en það er nú allt af eitt sólskyns-
bros. Þú ættir bara að sjá hana þegar
hún stfgur dansspor um eldhúsgólfið,
með þurkuna og leirinn milli handanna.
Nú og auk þess. . . . Nei, það var
annars ekkert. — Ég skifti.
Nú, þú hættir í miðri setningu. Ég
skil fyr en skellur í tönnunum, en
farðu þér ekki að voða, vinur minn.
Lífið er alvara. Það er ekki eintómur
leikur, eins og þið haldið fyrir sunnan.
Það er grábölvuð alvara, en ekki ein
syngjandi sýmfónía. — Ég skal segja
þér að ég vil fá meira af fomköppun-
um f útvarpið, svona karla eins og Sig-
urjón á Dalvík, sem getur sagt helm-
ingi meira á hálftíma en nokkur annar
maður, eða Einar Sveinsson Ólaf, eða
hvað hann nú heitir, sem getur sett
mann í vígahug með einu einasta þagn-
arhléi. Þetta eru menn sem mér lfkar.
Svo vil ég láta Vilhjálm Þ. mæta alltaf
á eftir ,,Ó, guð vors lands“ með sitt.
,,í guðs friði“. Það er eitthvað svo
gott að sofna á eftir. Jæja góði. —
Ég skifti.
Þetta mjmdi ekki verða vel séð hér
hjá okkur. Ég skal segja þér að stelp-
an mín er allt af á kvöldin, þegar
danslög eru, að heimta að fá að hlusta.
Hún vill fá að sofna út frá jazzinum,
sérstaklega þegar þessi Robinson
Krusoe — jæja, Páll Robbson syngja.
Hún er alveg vitlaus í þennan nýja