Útvarpstíðindi - 09.04.1945, Qupperneq 18

18

ÚTVARPSTIÐINDI
ar um það hvernig framleiðendur út-
varpstækja hugsa sér tæki framtíðar-
innar:
Borð-tæki og einstaklingstæki munu
verða mjög lítil, litlu stærri en vasa-
veski. Mun minsta tegundin komast
fyrir í vasa, eða í kventösku. Þessi
tæki munu verða allsterk og ná víða.
Battaríin í þessum tækjum munu verða
af alveg nýrri gerð og að sjálfsögðu
ákaflega lítil, en þó aflmikil.
Stærri tæki munu verða margfalt afl-
meiri en þau sem við nú þekkjum, há-
talararnir munu verða miklu fullkomn-
ari, nákvæmari og gefa hreinni tóna.
Þá munu tækin verða að ytra búnaði
miklu fallegri en nú tíðkast.
Þannig eru áætlanir Ameríkumanna,
en lítið hefur heyrst um fyrirætlanir
útvarpsfyrirtækja í Evrópu, enda mun
það taka lengri tíma fyrir þau að
breyta framleiðslu sinni en fyrirtækin
í Ameríku, enda munu nú margar verk-
smiðjur, sem áður störfuðu á megin-
landi Evrópu að framleiðslu útvarps-
tækja vera í rústum eftir loftárásimar
og á þetta aðallega við um Þýzkaland,
Holland og Frakkland. En búast má við
að framleiðendurnir í Evrópu muni
strax eftir styrjöldina, er uppbygging-
in. hefst hugsa sér til hreyfings og taka
í sína þjónustu allar þær geysilegu
framfarir sem orðið hafa á þessu sviði
á þessum síðustu styrjaldarárum.
Nú eru gömul útvarpstæki í Reykja-
vík seld manna á meðal fyrir margfalt
upprunalegt verð. Tæki sem kostuðu í
byrjun stríðsins rúmar 1000 krónur
eru nú seld manna á meðal fyrir allt að
3000 krónur. Samskonar verð er á
öðrum Iélegri og eldri tegundum í hlut-
falli við upprunalegt verð þeirra. —
Þetta bendir til þess að við íslendingar
munum sækjast mjög eftir því að fá
nýju tækin er þau koma á markaðinn.
Og ef að vanda lætur með framgirni
okkar, þá munum við fljótlega reisa
okkar sjónvarpsstöð og þá verður mik- *.
ill markaður hér fyrir sjónvarpstæki.
— En skemmtilegt verður það Iíka að
geta haft lítið útvarpstæki í vasa sín-
um.
Órtúlegt, en satt.
Tveir menn sóttu um opinbera
stöðu. Annar umsækjandinn var mikil-
hæfur maður og í alla staði miklu hæf-
ari til starfsins en meðumsækjandi
hans. Hins vegar var hinn flokksbróð-
ur veitingavaldsins og auk þess í
mægðum við einn af ráðherrunum. Sá
hæfari fékk stöðuna. ,
Þetta er leiðin.
— Þetta er leiðin okkar allra, Snati
minn, sagði karlinn, er hann hafði
lokið við að hengja hundinn sinn.
Kynbætur.
Prestur nokkur átti kynbótahest, af
•þekktu reiðhestakyni og kepptust
bændur í !sókninni um að fá folald
undan hestinum og var hann því lát-
inn ganga um sveitina. Gekk prestur
hvatlegt eftir því, að bændur greiddu
sér toll fyrir notkun hestsins
Sunnudag einn eftir messu, gefur
prestur sig á tal við bónda úr sókn-
inni og segir: „Ég á fyl í jörpu mer-
inni yðar, Hóseas minn . . .
— Jæjá, svarar bóndi. — Margt
berið þér nú við, prestur góður.