Útvarpstíðindi - 09.04.1945, Page 20

20
tJTVARPSTÍÐINDI
utvarpstœki
r
é hyerjum bæ í
Landmannahreppi
Margir af vinum Otvarpstíðinda út
um sveitir halda þeim góða sið að líta
inn til okkar, þegar þeir eiga leið um
og rabba við okkur um landsins gagn
og nauðsynjar og þá náttúrlega fyrst
og fremst útvarpið. Einn þessara mætu
manna er Jón Arnason á Lækjarbotn-
um í Landmannahrepp, það er greind-
ur og glöggur karl á sjötugsaldri (63
ára).
— Ef ykkur þykja það tíðindi, segir
hann, megið þið hafa það eftir mér,
að nú höfinn við í Landmannahreppi
útvarpstæki á hverjum bæ.
— Og hvemig líkar ykkur svo við
útvarpið? spyrjmn við þá.
— Yfirleitt vel. Það er að vísu rok-
ið af því nýjabrumið hjá flestum, en
það finnst mér nú líka vera hjá ykkur
í Reykjavík. Það eru flutt á hverjum
vetri mjög prýðileg erindi og skemmti-
legar sögur lesnar. En mér finnst það
vera orðið nokkuð vélrænt — söngur-
inn er mest af hljómplötum — Dagur-
inn og vegurinn er búinn að vera, móts
við Það sem áður var — ekki tekst
þeim að tala saman i— lítið virðist
manni oft verða úr nýjungum. — Ég
má til að minnast á Þjóðsönginn: Ég
skrúfa alltaf fyrir hann nema á hátíð-
um og stundum stöndum við upp tveir
í einu á mfnu heimili til þess að vera
öruggir um að það sé búið áður en
hann byrjar. '
— Það eru áreiðanlega margir sam-
taka um þetta á íslandi. Margar hendur
á Iofti í einu, og þetta er orðið að svo
föstum vana hjá sumum, að þeir gæta
sín ekki þó þeir séu gestkomandi held-
ur rjúka að útvarpinu og verða svo að
biðjast afsökunar.
— Ég tók eftir því í öðru hinna
prýðilegu inngangserinda V. Þ. G. fyr-
ir flokknum Samtíð og framtíð, að þeg-
ar hann taldi upp Ijóstæki er notuð
hefðu verið á íslandi gleymdi hann að
nefna Glóra. Ég hef hvergi séð á prenti
lýsingu á þessu áhaldi og skal ég því
segja ykkur hvernig það var. — Glóri
var sívalur trédrumbur ca. 4 þumlung-
ar á lengd (hæð) og 3 að þvermáli,
grafinn bolli eða hola ofan í annan
endan og þar var sett pípa sem var
kveikt saman :— rúmlega þumlungur
að Iengd og 1—IJ/2 cm. að þvermáli.
Þar sem mættust tréð og pípan var
gat á pípunni jafnstórt og vídd píp-
unnar og þar í dreginn kveikur og upp
úr, var kveikurinn hringaður utan um
pfpuna og hún rekin föst ofan í bjollan.
En mátti auðvitað ekki fara neðar en
pfpan. Þetta var gott Ijós og mikið,
notað í fjós og eldhús í stað grútar-
lampa og var hægt að notast við lök-
ustu feiti. Vera má að áhald þetta hafi
víða verið þekt og V. Þ. G. hafi nefnt
það, en þá með öðru nafni.
Ekki vitum við hvort menn átta sig
á Þessari lýsingu, öruggast væri að Jón
byggi til Glóra og gæfi Fomminjasafn-
inu, ef enginn af lesendum blaðsins á
þetta merkilega tæki í fórum sfnum,
og mætti af því missa. Það yrði áreið-
anlega þakksamlega þegið.