Útvarpsblaðið - 15.04.1951, Síða 2

Fylgt úr hlaði
Daglega berast Útvarpsblaðinu bréf, eSa hlust-
endur sm'ia sér munnlega til ritstjórans, og meira
en helmingur bréfanna og viStalanna snýst um þaS
sama; hlfómlist þá, sem flutt er í útvarpiS. Þetta
er ef til vill ekki óeSlilegt eSa merkilegt, þar eS
lilfómlistin er þaS dagskrárefni, sem hlustendur fá
langsamlcga mest af, en hitt er atht/gUsverSara, aS
fæstir hlustendur, sem hirSa um aS koma skoSun
sinni á framfxri, virSast ánægSir meS hlfómlist
þessa.
ÞaS eru einkum symfóníumar og hin svonefnda
æSri tónlist, sem þcssir hlustendur eru óánægSir
meS. Og rökin eru ein og söm hfá þeim flestum;
þeir telfa sig ekki skilfa liana. Til em og þeir, sem
segfast ekki geta liSiS jazzinn. En flestir kvarta
undan „st/mfóníunum og fúgunum og öllum þess-
um klassiska hávaða”.
„En hversvegna lokiS þið ekki ftjrir stjmfóníu-
flutninginnP“
„Við gerum þaS ijfirleitt. En viS greiSum okkar
afnotagfald, auk þess er okkur sagt að Ríkisútvarp-
ið sé opinber stofnun og dagskrárefni þess sé að
verulegu leyti keypt fyrir almenningsfé, og þess-
vegna telfum við okkur eiga heimtingu á, að þaS
flytfi sem minnst af því efni, sem allur almenning-
ur hvorki vill het/ra né hefur not afl“
Og fram lifá þeirri kröfu verSur vitanlega ekki
meS góSu móti gengiS. ForráSamenn Ríkisíítvarps-
ins komast ekki hfá því, aS taka tillit til skoSana
meginþorra hlustenda, jafnvel þótt þeir séu þar
sjálfir á annarri skoSun. Þeir hafa þaS aS sjálfsögSu
í sínu svari, aS hin æðri tónlist sé ft/llilega fram-
bærilegt útvarpsefni. Og vitanlega er hún þaS. Ef
til vill þaS frambærilegasta, sem þeir hafa upp á
aS bfóSa. En það er ekki nóg. Forráðamenn út-
varpsins eru, þegar allt kemur til alls, aSeins um-
boðsmenn hlustenda og fara meS þeirra fé. Þeim
ber því siSferSisleg skylda til aS haga sér sam-
kvxmt því.
Eiga þeir þá að nema symfóníumar og hina svo-
nefndu æðri tónlist af dagskrá útvarpsins?
UTVARPSBLAÐID
Ritstjóri og ábyrgðarmaSur
LOFTUR GUÐMUNDSSON
AfgreiSsla
BÓKABÚÐ MENNINGARSJÓÐS
Hverfisgötu 21 — Reykjavík
Pósthólf 1043 - Sími 80282
Áskriftarverð kr. 55,00 — í lausasölu kr. 3,00
blaðið
Blaðið kemur út hálfsmánaðarlega
Prentað (
PRENTSMIÐJU HAFNARFJARÐAR H. F.
Ég geri ekki ráð ftjrir því, að tónlistarmenn, eSa
aSrir, sem láta sig tónlistamppeldi og tónlistarmenn-
ingu þjóðarinnar nokkru varSa, mættu til þess lnigsa.
llinsvegar væri ekki úr vegi, að þeir hinir sömu
reyndu að finna hinar raunverulegau orsök þess, að
meginþorri hlustenda vill sem minnst á æðri tón-
list hlusta, og ráSa bót á þeirri orsök. A8 vtsu hafa
nokkrar tilraunir veriS gerðar í því skyni, en þær
virSast ekki hafa boriS tilætlaSan árangur.
ÞaS er ekkert óeðlilegt við það, þótt tónlistarupp-
eldi þjóSarinnar sé enn hclzt til skammt á veg kom-
ið, þegar Jiess er gætt, hversu skömm kynni hún
hefur enn af þeirri listgrein. En J>a8 er vafasöm
uppeldisaðferð aS ausa yfir hana symfóníum, lwort
sem hún vill eða ekki. ÞaS er ekki ósvipaS Jmí, að
biblían væri lesin á hebresku yfir spurningabörn-
um---------
Slík uppeldisaSferð er áreiðanlega hættuleg mál-
efninu. Hlustendur verða leiðir á symfóníum, og
vilja ekkert hafa meS þær aS gera; — og meir en
J>aS, þeim verSur heinlínis í nöp viS álla æSri tón-
list, og þaS viðhorf kemur síSan í veg fyrir, að J>eir
vilji kynnast henni nánar. Þetta verða J>eir, sem
láta sig tónlistaruppeldi jijóðarinnar nokkni skipta,
aS gera sér Ifóst, og liaga sér samkvæmt Jwí. ÞfáSin
lærir aldrei aS meta tónlist, sem hún „skrúfar fyrir".
2
ÚTVARPSBLAÐEÐ